Σε Ξερω?

Κεφάλαιο 29

Το πρωί όταν ξυπνησα ενιωσα ενα βάρος πάνω μ! Ανοιξα φα μάτια μ και βρήκα τον Γιάννη να κοιμάται πάνω μ... Και το χειρότερο? Φορούσε μόνο μία γκρι βερμούδα!!!

Πάω να κουνηθω αν και δν θέλω να το ξυπνησω!

"Πας κάπου?"

Με ρωτάει και η φωνή του είναι βραχνή!

"Να σηκωθω δέκα πήγε... Στης έντεκα πρέπει να ήμαστε κάτω!"

"Έχουν φύγει!"

"Τι?"

"Εννιά έπρεπε να ήμασταν κάτω.. Ξυπνησα και βρήκα την καθηγήτρια των μαθηματικών και μου είπε ότι κάποια παιδιά δν ξυπνησαν και έτσι πήγαν μαζί μονο οι άλλοι και έμεινα δύο καθηγητές πίσω! "

"Αν για αυτό είσαι εδώ!"

Λέω και γελαω...

"Ναι"

"Πόση ώρα είσαι εδω?"

"Μία ώρα"

"Μμ! Η ειρήνη? "

"Έφυγε με τους άλλους και ο Λουκάς!"

"Αχα"

Λέω και τον φιλαω! Με φιλάει και αυτός και κολλάει πάνω μ!

Ήμαστε ξαπλωμένοι και φιλιομαστε!

Ακούγεται το κινητό μ έχω μήνυμα!

Ακόμα να ξυπνήσεις? Δέκα μηνύματα σου έχω στείλει! Μην τρομάξεις όταν ξυπνήσεις... Καλά να περάσεις φιλιά!
Υ.Γ θα αργησουμε!;) ( θα ήμαστε εκεί στην δύο )

Λέει το μήνυμα! Από την μία δν θέλω να το πω στον Γιάννη γιατί θα θέλει να κάνουμε κάτι παραπάνω από φιλιά και εγώ δν νιώθω έτοιμη να το κάνω αυτό μαζί του... Αλλά από την άλλη θέλω να δω τι θα γινει!

"Η ειρήνη ήταν"

"Και?"

"Λέει θα αργήσουν και ότι θα είναι εδώ στης δυο"

"Αχα... Οπότε έχουμε ώρες μπροστά μας!"

"Μαλλον!"

Λέω και σηκώνωμαι από το κρεβάτι...

"Που πας?"

"Πεινάω!"

Λέω για να ξεφυγω! Θα βρω κάτι για να περάσει η ώρα!

"Καλά πάμε να φάμε κάτι και βλέπουμε μετά"

Λέει και μ κλείνει το μάτι και κάτι μεσα μ μ λέει ότι δν θα πάει καλά το πράμα!

Αφού φαγαμε είδα ότι πέρασε μόνο μισή ώρα... Πο ρε! Τι κάνω τρα?

Με πήγε σχεδόν τρέχοντας στο δωμάτιο και κλείδωσε την πόρτα!

Με έριξε στο κρεβάτι ( έχω αρχίσει και το βαριέμαι αυτο ) και ανέβηκε πάνω μ! Άρχισε ένα με φιλάει στον λαιμό και στο στόμα! Μ έβγαλε την μπλούζα και έβγαλε και την δικιά του... Εγώ δν συμμετέχω τόσο πολύ! Μόνο τον φιλαω που και που... Ελπίζω να το καταλάβει!

Πέρασαν λίγα λεπτά και ακόμα με φιλούσε! Καταλαβενω που πάει να ν βγάλει το κολαν! Αμέσως παγώνω...

"Τι επαθες μωρό μ ?"

"Να... Εμ... Δν ξέρω άμα είμαι έτοιμη ακόμα!"

"Αφού το έχεις ξανά κάνει σωστά?"

"Ναι.. Απλός δν ξέρω άμα είμαι έτοιμη να το κάνω μαζί σου! Κοίτα τόσα χρόνια σε έχω σαν αδερφό μ και μ είναι περίεργο..."

"Μα δν είμαι αδέρφια σου!"

Λέει και με φιλάει!

"Τα αδέρφια δν το κάνουν αυτό!"

Μ λέει και με φιλάει παλι... Έχει δίκιο! Δν ξέρω... Από την μία θέλω αλλά από την άλλη φοβάμαι!

Θα το κάνω! Κάποια στιγμή όπως και να εχει θα το έκανα... Ωραία λιπών πάμε!