~chapter 45~
"MMOOOOMMMYYYY!!" sigaw ko.
Narinig ko naman ang mabilis na takbo nila.
"anong nangyari?!" Gulat na tanong ni mommy.
"Pagakyat ko po nakita ko na lang na nakahiga na si ate." Mangiyak ngiyak kong sabi.
"Dalhin na po natin siya sa ospital." Pag alok ni vin. Agad na siyang binuhat ni vin at nag punta na sa kotse.
Nag drive na kami sa nearest hospital and agad ng dinala si ate sa loob.
I really hope ate is ok.
~~~
"Asan ako?" Rinig kong sabi ni ate.
"Sa construction site ate." Sabi ko ng nakangiti. Bigla naman niya kong binato ng unan.
"Loko ka. Sila mommy?" Tanong niya.
"Bumili ng merienda." Sagot ko sakanya.
"Kasama si kevin?" Tanong niya.
"Oo. Siya yung pinagdrive ni mommy. Tinawanan ko na nga lang siya kanina eh." Kwento ko sakanya.
"Hanggang kelan pa daw ako dito?" Tanong niya. Ayoko namang sabihin sakanya yung sakit niya. Para akong naiiyak eh. Pero kailangan na niyang malaman.
"Hanggang sa magaling ka na daw ate. Ano kasi ate...Ate meron kang...meron kang..." paputol-putol na sabi ko.
"Meron akong??"
"Ano..kasi...meron kang...b-brain t-tumor." Sabi ko sakanya habang naka yuko.
"B-brain t-tumor?" Nanginginig na tanong niya.
"Oo ate..." sabi ko sakanya.
Bigla namang may pumasok na doktor.
"Oh, your awake. Let me just remind you, Ms.Delapaz that you have a brain tumor. And that brain tumor is deadly. It needs to be removed." Sabi nang doktor. Naglabas siya ng paper and bellpen then nag start ng magsulat.
"Do you always vommit?" Tanong ng doktor.
"Every night." Sagot ni ate.
"Do you sometimes lose your balance?" Tanong nanaman niya.
"Sometimes." Sagot ni ate.
Tumango lang siya then tinago na yung mga papel at ballpen niya.
"Thankyou." Sabi ng doktor na babae.
"Her situation is in serious case. I don't know when will she be discharged. But we'll do our best." Sabi ni doc. Then lumabas na siya.
"Ate ok ka lang?" Tanong ko sakanya.
"No. No i'm not." Mangiyak ngiyak niyang sabi.
"Ate malalagpasan mo rin to." Sabi ko sakanya.
"Hindi ko alam alex..pano kung mamatay na ko bukas? O sa makalawa?" Ngayon umiiyak na siya.
"Ate wag mong isipin yan! Hindi ka pa mamatay!" Sabi ko sakanya.
Bigla namang dumating sila mommy.
"Anong nangyayari dito?!" Nag-aalalang tanong niya.
"Ma, sabi po kasi ng doktor si ate po may..b-brain t-tumor siya..." sabi ko kay mommy.
Bigla namang umalis si mommy kaya sinundan ko siya.
"Ma! Ano pong problema?" Tanong ko kasi umiiyak na siya.
"Anak, sorry..ginawa naman namin ang lahat..pero nangyari pa rin to.."
"Ma hindi po kita maintindihan." Sabi ko sakanya.
"Anak kasi...bata pa lang ang ate mo may ganyan na siya." Mangiyak-ngiyak na sabi niya.
Si ate?! May brain tumor na dati pa?!
"Po?! Bat hindi niyo po pinagamot?!" Gulat kong tanong kay mommy.
"Pinagamot namin siya. Pero sabi nila kailangan daw niya mag pa-opera. Pero sabi nung pinaka doktor ng ate mo baka hindi daw niya kayanin at mamatay siya. Maliit pa lang kasi ang ate mo noon. Kaya hindi na namin iyon tinuloy. Pinainom na lang namin siya ng gamot. Tinigil na namin yung paggamot sakanya ng 15 na siya. Kasi kala namin ok na siya. Hindi na babalik ang sakit niya. Pero eto nanaman. Bumalik ang sakit niya." Umiiyak pa rin si mommy.
"Ma. Magiging ok lang si ate. Stop crying na. Malakas si ate kaya kakayanin niya yan! Siya pa?" Sabi ko sakanya.
"I know. Pero naaawa ako sa ate mo. I really her. Ayokong nasasaktan ang isa sainyo." Sabi ni mommy habang humihikbi.
"Mommy mahal ka din po namin." Sabi ko then hinug ko siya.
"Tara na anak. Pasok na tayo." Pagpasok namin naabutan namin na nagtatawanan sila vin at ate.
"Uy. Andyan na pala kayo. Ma si kevin oh! Pinapatawa ako!" Sigaw ni ate.
As if on act naman dumating si yaya linda. Ang yaya namin ni ate.
"Oh, wag masyadong mag harutan kayong dalawa kevin at jessie. Baka magka balikan." Sabi ni yaya na nag patahimik saming lahat. Hindi pa naman kasi niya alam na kami na ni vin.
"Alam niyo bagay kayo. Dapat kasi hindi na kayo naghiwalay. Diba alexandra?" Sabi ni yaya sakin. Ang sakit lang ah.
"Nako yaya linda malabo na po kaming magkabalikan." Sabi ni ate. Totoo naman.
" hindi malabo! Dadating ang time magkakabalikan rin kayong dalawa. At matutuwa ako pag dumating ang araw na iyon!" Sabi ni yaya habang nakangiti. Nagaayos rin kasi siya ng gamit dito sa room ni ate.
Bigla namang may binulong si mommy kay yaya. Na nag patahimik kay yaya.
Lumabas na lang muna ako.
Hindi naman kasalanan ni yaya yun diba? Hindi naman kasi niya alam. Yun lang yun alex. Eeeehhhh!!! Bakit naman ako naiinis?! Ano ba tong nararamdaman ko?! Ayoko na!
"I love you." Bulong ni vin mula sa likod ko.
"O, bakit ka nandito?" Tanong ko sakanya. Nakatalikod pa rin ako.
" pinuntahan ka. Masama?" Tanong niya sakin.
" kailangan ka nila dun. Bumalik ka na." Sabi ko sakanya.
"Tss. Selos ka eh." Sabi niya. At hula ko naka ngiti tong loko na to.
"Selos? Not in my vocabulary vin. Inis lang." Sabi ko sakanya.
"Ganun na rin yun." Sagot niya sabay hinarap ako sakanya. Inirapan ko lang siya.
"Vin, bumalik ka na dun." Sabi ko sakanya pero hindi ako nakatingin sakanya. Siya nakatingin sakin directly.
"Tumingin ka sakin." Utos niya kaya ginawa ko na.
"Ano?" Tanong ko sakanya.
"Gusto ko kasama kita pag bumalik nako. Sa-" pag putol ko muna sa sasabihin niya.
"Vin, gusto ka nilang nandoon. Gusto nilang magkasama kayong dalawa ni ate jessie. Yun ang gusto nila. Kaya bumalik ka na doon." Sabi ko sakanya.
"Tsk. Patapusin mo muna ako. Gusto kong kasama kitang bumalik aa room tsaka sa pilipinas." Sabi niya.
Wait, WHAT?!
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
hope you liked it!
Remeber to vote! Thanks!
☆gabitaaa27☆
BINABASA MO ANG
The One That Got Away
Teen Fiction~Mahal mo siya,mahal ka nya~ ~ pero kakayanin niyo kaya kung may malaking problema na dadating?~ ~At dadating sa point na susuko na lang kayo?
