So Close (on hold)

Hoofdstuk 4

"Trouwens Skylar" verstoordt Claire mijn gedachten.

"Ja?" vraag ik en kijk haar aan.

"Nils en zijn vrienden zagen er net wel echt vet lekker uit zonder shirt"

"Uhu" zeg ik een beetje afwezig.

"Vooral die blonde was lekker" gaat Claire verder.

"Ow shit, ik ben mijn zonnebril vergeten bij het zwembad" zegt Claire opeens stressend.

"Ga hem halen dan" zeg ik.

"Ga je mee?"

"Claire ik ben echt heel moe, is het goed als ik alvast naar ons huisje ga?" zeg ik en glimlach zwakjes naar haar. Ik ben nog altijd in gedachten verzonken.

"Maakt niet uit" zegt ze en glimlacht naar mij. "Oke ik ga even rennen, ik zie je zo" zegt ze en rent weg.

Ik loop rustig verder.

Ik hoor weer ergens mensen hard lachen.
Maar er zit 1 lach tussen en die komt me wel heel erg bekend voor..
Weer dezelfde als de net.

Ik blijf even stil staan.

"Oke, ik ga" hoor ik iemand ergens vaag zeggen. De stem komt me vaag bekend voor.

"Ja wij ook"

"Doeg"

Ik hoor niks meer en loop verder.

Ik loop de hoek om en bots tegen iemand op waardoor mijn spullen vallen.

"Ow sorry ik lette niet.." Begin ik mijn zin en kijk de persoon aan maar als ik zie wie het is val ik stil.

"Wat doe jij hier?"

Ik schud sprakeloos mijn hoofd heen en weer en staar hem aan.

"Wel dus.." Stamel ik. De tranen beginnen achter mijn ogen te branden.

"Hoe bedoel je?" Vraagt hij.

Ik blijf met mijn hoofd schudden. Ik kan niet geloven dat hij nu opeens weer voor mij staat.

"Skylar" zegt hij. De tranen beginnen over mijn wangen te rollen door het horen van zijn stem die mijn naam uitspreekt.

"Zeg eens wat" zegt hij met een bezorgde blik in zijn ogen en stem. Hij wilt zijn hand op mijn arm leggen maar ik doe een stap achteruit.

"Skylar" zegt hij zuchtend.

Ik draai me om en loop weg.

"Skylar" zegt hij nogmaals. Ik hoor voetstappen achter mij dichterbij komen dus begin ik te rennen.

"Skylar, wacht nou" roept hij.

Ik blijf door rennen. Langs het bos, richting de zee.

Hijgend laat ik mezelf in het zand vallen. De tranen blijven maar stromen. Ik kan het gewoon niet geloven. Waarom is hij hier. Waarom hij. Ik trek mijn benen op en laat mijn hoofd op mijn knieën rusten.

Het begint donker te worden, maar opstaan wil ik niet.

Na een tijdje voel ik een hand op mijn schouder.
"Sky.." Hij.

"Ga weg" mompel ik.

Hij komt naast me zitten.

"Gaat het?" Vraagt hij en slaat zijn arm om mij heen.

Ik begin nog harder te huilen door het feit dat zijn lichaam na zo'n lange tijd weer zo dichtbij de mijne is.

"Sst" zegt hij sussend terwijl hij zijn andere arm ook om mij heen slaan en mij dichter tegen zich aan duwt.

Het enige wat ik nog kan doen is huilen. Huilen en alles toelaten wat hij doet.

Ik voel dat hij zijn hoofd op mijn hoofd legt.

"Je bent koud" mompelt hij tegen mij haar aan.

"Praat tegen me. Wat is er nou Sky?" mompelt hij.

"Ik heb je gemist" zucht hij.

"Waarom deed je geen moeite om mij tegen te houden?" Mompel ik.

(Weer een hoofdstukje. Ik vond dit wel een goed einde. Ik heb super veel inspiratie om te schrijven en ja daarom komen er ook best wel snel hoofdstukken.
Lees trouwens ook even m'n andere verhaal 'Boyfriend or boy-friend'. Je kan m vinden op mijn account. Vote & comment xjes)