So Close (on hold)

Hoofdstuk 10

"Dat van gister.." begint Rein mompelend. "Ik.."

Ik sla mijn ogen neer. Heeft hij er spijt van? Voelde hij dan niks? Waarom deed hij het dan?

"Heb er geen spijt van" maakt hij zijn zin mompelend af. "Wat? Niet verwacht?" Vraagt hij daarna lachend. Waarschijnlijk zag hij de shock in mijn ogen. Langzaam schud ik mijn hoofd. Hij glimlacht en zijn mooie witte rechte tanden komen te voorschijn. Mijn hart maakt een sprongetje.

"Hoelang blijf je?" Vraagt hij om een gesprek te starten. "Tot het einde van de vakantie" glimlach ik. "Jij?" "Ook" Er valt een ongemakkelijke stilte tussen ons. Ik kijk omhoog en zie aan Rein dat hij diep in gedachten zit. Hij staart naar zijn handen en ik zie aan hem dat hij heel erg over iets twijfelt. Hij is zo bezig met zichzelf dat hij niet door heeft dat ik hem aanstaar. Ik bekijk elk detail, van de kleine sproeten op zijn neus tot aan zijn sixpack. Wauw deze jongen is mooi.

"Ik..wij..hoe...hoe zit het nu tussen ons" mompelt hij. Hoe zit het tussen ons? Ja goede vraag. Ik heb het zelf helemaal nog niet zo naar gekeken. Ik haal mijn schouders op. "Ik weet het niet" fluister ik. Rein schud zijn hoofd als teken dat hij het ook niet weet.

Er komt een windvlaag en kippenvel verspreid zich over Rein zijn hele lichaam. Hij laat zichzelf in het water zakken. Nu staat hij opeens wel heel dichtbij. Ik kijk op en kijk recht in de licht bruine ogen van Rein. Voor even staren we elkaar aan zonder een woord te wisselen. Rein zijn hoofd komt dichterbij en ik voel zijn handen op mijn heupen. Ik slik en een warm gevoel van binnen verspreid zich over mijn hele lichaam. Mijn adem versnelt zich. "Ga vanavond mee uit eten" mompelt hij zwoel als zijn lippen nog maar een paar millimeters van mijn lippen vandaan zijn. Ik knik. "Lijkt me leuk" fluister ik. Hij glimlacht. "Ik ga weer naar mijn vrienden, ik haal je vanavond zes uur op" zegt hij. Ik knik en kijk hem aan. Ik zie twijfel in zijn ogen maar hij drukt toch kort zijn lippen op de mijne. Hij laat me los en duwt zichzelf op de kant. Hij knipoogt nog even snel naar mij voordat hij naar zijn vrienden loopt. Ik zwem snel terug naar de plek waar mijn vriendinnen waren. Als ik aan kom zwemmen zie ik alleen Nora nog staan.

"Gaf hij je nou een kus?!" Gilt Nora blij. "Sst, niet zo hard" sis ik. "Hoe heet hij? Hoe ken je hem?" Vraagt ze nieuwsgierig. Ik schud glimlachend mijn hoofd. Nieuwsgierig kind dat ze is. "Zeg nou" zegt ze ongeduldig.

"Rein" antwoord ik. "En hoe ken je hem?" Vraagt ze verder. "Nou uh ja..hij was zeg maar mijn beste vriend en toen kregen we ruzie en toen heb ik hem heel lang niet meer gezien en ja uh ik weet niet hoe het nu tussen ons zit" mompel ik. Nora's mond valt open. Ik duw lachend haar mond weer dicht. "Niet zo kijken" lach ik. Nora hersteld zich. "Ik wil ook wel zo'n beste vriend hoor, damn" zegt ze en staart Rein na. Ik voel een steek van jaloezie door me heen gaan. Waarom ben ik jaloers?

(Sorrryyy beetje kort maar wilde toch nog even iets uploaden. Morgen komt een langere. Meer dan 1500 woorden okey? Ja okey.

Vote & comment xxxx)