So Close (on hold)

Hoofdstuk 8

Rein kijkt mij vragend aan.

'Waar ging het fout tussen ons?' De vraag blijft door mijn hoofd spoken. 'Toen jij Zoë beter leerde kennen en je afstand deed van mij' wil ik zeggen maar ik durf het niet.

Rein haalt zijn hand weg en zucht zacht. Ik krijg het koud van binnen.

Zonder iets te zeggen staat hij op en loopt weg.

"Door Zoë" mompel ik zacht.

Hij stopt met lopen en draait zich om. Hij hoorde het dus..

"Wat heeft zij met ons te maken?"

Ik kijk hem aan en de blik in zijn ogen laat iets binnen in mij breken. Ik durf niet te antwoorden.

"Skylar, wat heeft Zoë met onze vriendschap te maken?" Vraagt hij nogmaals.

Ik sla mijn ogen neer en zwijg.

"Dan niet" mompelt hij en wilt weer weg lopen.

"Rein" zeg ik terwijl ik opsta en zijn hand pak om hem tegen te houden. "Wacht" Mompel ik.

"Wat is er dan Skylar? Eerst zeg je dat je niet met me wilt praten en nu opeens weer wel?"

"Ik..mis je gewoon oké" mompel ik en sluit mijn ogen. Bang om zijn reactie te zien.

Ik voel een sterke arm om mijn lichaam en een hand die zachtjes door mijn haar gaat. Het duurt even voordat ik besef wat er zojuist gebeurd is. Ik sla mijn armen ook om hem heen.

Ik sluit mijn ogen en laat mijn hoofd tegen zijn borst rusten. Hij legt zijn hoofd op de mijne.

"Ik jou toch ook Skylar" mompelt hij.

Ik zucht en laat hem los.

"Laten we even lopen" mompel ik en we beginnen langs het water te lopen.

Ik sluit mijn ogen en adem even diep in en uit.

"Naja je ging opeens zoveel met haar om en vergat mij helemaal. Ik snap het als je toen afstand wilde doen omdat ja je misschien nog boos op me was door de ruzie of omdat ik je ooit leuk heb gevonden. Of vindt? Ik weet het niet. Maar ik snap je volkomen. Maar gewoon het feit dat je opeens zoveel met haar om ging, het deed me gewoon pijn. Ik durfde m'n gevoelens niet meer aan je te uiten, bang dat je me niet zou begrijpen en me uit zou lachen ofso. Dat is misschien ook de rede waarom ik niet had gezegd dat ik ging verhuizen en waarom ik ook geen gedag had gezegd. Ik durfde niks te zeggen" Ratel ik in 1 stuk door.

"Wacht, dus je was gewoon jaloers op mijn vriendschap met Zoë?"

"Misschien" mompel ik.

"Hoezo zou je daar jaloers om worden? Ik was net zo close met haar als dat ik met jou was dus ik snap eigenlijk niet waarom...wacht, zei je nou net dat je me leuk vondt? Misschien wel vindt?" Grijnst hij opeens en stopt met lopen. Hij komt tegen over mij staan.

"Wat? Nee? Dat zei ik niet" zeg ik snel terwijl ik mijn wangen voel gloeien.

"Oh echt niet?" zegt hij en doet een stap dichterbij waardoor ik hem wel aan moet kijken. Langzaam schud ik mijn hoofd terwijl ik aan de binnen kant van mijn lip bijt. Waar komt dit speelse gedrag opeens vandaan? Niet dat ik het erg vindt ofso

Hij brengt zijn gezicht dichterbij. Zo dichtbij dat zijn neus bijna mijn wang raakt. Hij sluit half zijn ogen. Zijn adem tintelt tegen mijn huid aan. "Zeker?" Grijnst hij en legt zijn handen in mijn zij. Kippenvel ontstaan over mijn hele lichaam. Mijn hart begin sneller te kloppen.

Ik verlang naar zijn lippen maar ik kan dit niet. 'Waarom eigenlijk niet?' Denk ik bij mezelf. Nou omdat het raar is? Waarom dan?..
En zo ontstaat er een discussie tussen mijn eigen gedachten.

Ik slik als hij zijn gezicht nog iets dichterbij brengt waardoor onze lippen nog maar één centimeter van elkaar af zijn. Mijn hart gaat te keer en mijn adem stokt in mijn keel.

Hij bijt kort op zijn lip om vervolgens zijn lippen op de mijne te drukken. Ik ga er in mee en een bom van vlinders ontploft in mijn buik. Hij slaat zijn armen om mijn middel om me dichter tegen zich aan te trekken. Ik leg mijn handen in zijn nek.

Het voelt geweldig om hier zo met hem te staan. Hij moet glimlachen waardoor ik ook moet glimlachen. "Ik wist het wel" grijnst hij tegen mijn lippen aan. "Wat" mompel ik. "Dat je het niet erg zou vinden" glimlacht hij en drukt zijn lippen weer tegen de mijne aan. Ik haal mijn hand door zijn haar en ik voel dat hij langzaam zijn hand langs mijn zij naar beneden laat zakken.

"Rein" roept een jongen waardoor we allebei opschrikken. "We zouden toch gaan zwemmen? Wat doe je hier man"

We kijken allebei op en ik zie dat het een van Nils' vrienden is die ik gister ook zag.

"Ik moet gaan, sorry" zegt hij en drukt nog een snelle kus op mijn lippen. Vervolgens rent hij naar de jongen toe. Ik zie dat de jongen wat tegen Rein zegt maar Rein draait hem om en duwt hem terug richting de camping.

Vast genageld aan de rond blijf ik staan, wat is er zojuist allemaal gebeurd?