De pen die ik nooit terugzag

5- 22 maart 2016

Ik stak mijn hand in de lucht, natuurlijk wist ik het antwoord. Niet dat dit een moeilijke vraag was, meerdere vingers gingen de lucht in. Onder andere die van jou. De leraar wees je aan. Oprecht geïnteresseerd keek ik naar je om, maar alles wat ik daarvoor terug kreeg was een geïrriteerde blik. Schouderophalend draaide ik me om. Wat had ik nu weer verkeerd gedaan? Stil zat ik de rest van de les uit. Stil, lekker in mijn comfortzone. Tuurlijk had ik antwoord kunnen geven op de vragen van mijn docent. Natuurlijk wist ik de antwoorden, maar het bleek nu al dat ik maar beter stil kon blijven zitten. Zoals de andere meiden: Stil blijven zitten en mooi zijn.

"Maud heet je toch?" Hoorde ik iemand vragen toen ik het lokaal uitliep. Ik draaide me om en zag een groepje meisjes. "Je hebt mooi haar." Zei een van hen.
"En een mooi figuurtje." Zei een ander. Ik glimlachte onzeker.
"O, dankje." Zei ik zacht. Bijna allemaal glimlachten ze terug. Gauw draaide ik me om om naar de wc te gaan. Ik was totaal niet gewend aan zoveel aandacht. Nu moest ik toegeven dat ik mijn haar zelf heel mooi vond en dat ook ik vond dat ik helemaal niet dik was, maar als anderen het zeiden, geloofde ik ze stiekem niet. Ik keek in de spiegel en omdat er niemand was durfde ik een hand door mijn haar te halen. Ja, mijn haar was ook mooi. Ik voelde mijn wangen rood worden van het idee dat anderen dat ook vonden.
Toen ik de toilet ruimte verliet zag ik je lopen, ik wilde het liefst terug de wc inlopen, maar je had me al gezien. Met grote passen haaste ik me voor jou uit naar de les, maar tot mijn grote ergernis hadden we in hetzelfde lokaal.
"Hey Maud!" Het sarcastische toontje in je stem deed me huiveren. Ik draaide me twijfelend om.
"Hey Rutger." Zuchtte ik zacht. Je wees op de gescheurde kaft van het boek in mijn handen.
"Nog geen tijd gehad hem opnieuw te kaften?" Vroeg je glimlachend. Je keek om naar je vrienden. Toen je zag dat ze je bemoedigend toelachten keek je zelfverzekerd terug naar mij. "Nou, nee dat zal ook wel niet, want jij bent veel te druk met het verbeteren van anderen hun formulering." Ik moest mezelf bedwingen te zeggen dat ook die zin niet correct geformuleerd was, maar het gegniffel om me heen en jou sarcastische bulderende lach gaven me genoeg stimulans mijn mond te houden.