De pen die ik nooit terugzag

7- 23 maart 2016

Ik legde mijn boeken op tafel, pakte een tissue en ging zonder na te denken voorover zitten om dat ene irritante vlekje op de rand mijn schoen eraf te poetsen,
"O, my, god..." Ik slikte en keek rustig op.
"Wat nu weer, Rutger." Verzuchtte ik.
"Wat denk je zelf, waar ben jij mee bezig?" Ik beet een seconde op mijn lip.
"Ik haal een spetter modder van mijn schoen, dat zie je toch?" Je lachte spottend en schudde je hoofd. Met rollende ogen zette je je hand op mijn tafel en veegde je mijn boeken van tafel. Je liep mijn tafel voorbij. Een paar jongens achter je lachten. Het viel me op dat het er steeds meer werden. Ik reageerde niet op je en wachtte tot je ver genoeg was om achter je rug om, gefrustreerd het stuk tissue op de grond te smijten. Met een verbeten gezichtje begon ik de boeken en papieren op te rapen van de zwarte borstelige vloerbedekking. Wat kon ik beginnen? Als ik ook maar iets terug zou zeggen zouden al die jongens je verdedigen. En het werden er steeds meer! Ik zuchtte en maakte een stapel van mijn papieren. Een paar waaiden opnieuw weg toen er iemand langsliep en ondanks dat de docent aangaf een kwartier van de les weg te zijn, duurde het me allemaal veel te lang. Ik had allang bezig kunnen zijn met mijn huiswerk...
"Hey, heb je hulp nodig." Vroeg iemand boven me. Ik zuchtte en wilde het eigenlijk niet toegeven maar deed het toch.
"Ja, ik vrees van wel..." Verzuchtte ik. Ik keek op en keek recht in de ogen van een jongen die ik niet kende. Hij schonk me een glimlach. Even moest ik me herpakken.
"Je liep laatst ook al tegen me op in de gang." Hij ging naast me zitten op de grond.
"O, het spijt me." Zei ik zacht.
"Och het geeft niet..." Hij lachte en tilde mijn boeken voor me op tafel. "Laat die Rutger maar praten, hij heeft af en toe echt zielige acties..." Ik glimlachte terug en knikte sullig. Hij bokste me op mijn schouder. "Houd je taai, ik zie je nog wel." Hij draaide zich om en liep terug naar zijn plek.
"Hé Francis!" Jij tikte hem aan. "Zielige acties?" Siste je. De jongen haalde zijn schouders op.
"Moet je maar niet zo lullig doen." Siste hij terug. Ik keek Francis na, maar zodra ik besefte wat ik aan het doen was ging ik gauw zitten. O verhip, volgens mij vond ik hem leuk...