Met een plons belandde ze in het zeewater. Hoestend kwam ze weer boven en keek om zich heen. Zee en water zover je kon kijken. Of toch niet; daar, in de verte, zag ze een eiland. Met grote slagen zwom ze er naartoe en hees zich op het droge. Ze was op een strand beland, en haar kleding hing nu vol slijk. Ze kroop nog verder naar waar het droog was totdat ze ineens een bruine laars voor zich zag. Verbaasd keek ze omhoog. Een jongen met bruin haar en groene kleren keek haar aan. 'Wie ben jij?'vroeg ze. 'Heb ik dat nog niet gezegd dan? Wat onbeleefd van me.' De jongen grijnsde. 'Ik ben Peter. Peter Pan.' 'Kun je mij vertellen waar ik ben?' 'Je bent in Neverland, Love. Hoe je hier komt weet ik ook niet, maar hier gelden míjn regels. ' 'Ben jij de baas hier?' Peter knikte. 'Dus dit is jouw manier van verwelkomen? Toekijken hoe mensen zwemmen tot ze uitgeput zijn?' 'Wie zegt dat ik dat heb gezien? Je had trouwens nog geluk: er zitten hier zeemeerminnen.' 'Zeemeerminnen?' De jongen die Peter Pan heette knikte weer. 'Laat me je helpen.' Hij reikte haar zijn hand aan. 'Nee dankje. Ik red me wel.' Het meisje kwam overeind en negeerde Peter's hand. Die haalde gewoon zijn schouders op. Het meisje liep de jungle in. 'Waar ga je heen?' riep Peter. 'Weg van jou' riep ze terug. Ze grijnsde en verdween in het woud. Peter wist nu al dat hij haar niet snel zou vergeten.
JE LEEST
The Villains daughter
FanfictionPeter Pan is terug van de dood en is weer de baas van Neverland. Een meisje spoelt aan en ze trekt meteen zijn aandacht. Ze is koppig en is een fantastische Lost Girl. Het meisje, genaamd Myra Jones, dreigt Neverland over te nemen. Pan kan dit niet...
