The Villains daughter

4 Myra

Er werd een waterzak aan de lippen van het meisje geplaatst. Ze duwden de zak hard tegen haar mond zodat ze voldoende water binnen zou krijgen. Hoewel het meisje bewusteloos was, dronk ze toch een paar slokken vocht naar binnen. Twee seconden erna schoten haar ogen open en hoestte en proestte ze water uit. Verdwaasd keek ze om zich heen. Ze lag op aarde. Moeizaam richtte ze zich op zodat ze om zich heen kon kijken. Naast haar stond een hele struik met droomschade. Peter Pan zat naast haar en keek haar grijnzend aan. 'W-wat is er gebeurd? Wat doe ik hier?' 'Ik vond je stervende, hier. Je was vergiftigd met droomschade. Ik heb je wat van dit gegeven.' Hij liet de waterzak voor haar neus bungelen. 'Het heeft je genezen. Ík heb je genezen. Ben ik het nu wél waardig om je naam te weten?' Pan keek haar zelfingenomen aan. Er lag een irritante arrogantie in zijn ogen, en dat ergerde het meisje. 'Bedankt' zei ze alleen kortaf. Pan grinnikte. 'Is dat hoe je heet' spotte hij. Het meisje wierp hem een vernietigende blik toe. 'Natuurlijk is dat mijn naam niet' siste ze boos. Peter sloeg zijn armen over elkaar en een geamuseerde lach krulde zich om zijn lippen. 'Wat is het dan wel?' 'Dat gaat jou niets aan.' 'Wat ben jij ondenkbaar, zeg.' Peter leek beledigd. 'Ik heb je gered, weet je wel. Zonder mij zou je nu dood zijn.' 'Ik heb al Dankje gezegd. Meer ben ik je niet verschuldigd.' Ze kwam overeind en liep al weg. 'Op zijn minst je naam' riep Pan haar na. Het meisje bleef staan. Haar schouders gingen één naar boven en weer naar beneden. Ze had dunne, fijne schouders, zag Peter nu. Hij duwde die gedachte meteen weer weg. Hij kende haar niet, en waarschijnlijk mocht hij dat ondankbaar wicht ook niet eens. 'Je naam' riep hij weer. 'Die ben je me wel verschuldigd.' 'Miwa' klonk het toen. 'Wat?' 'Myra' zei ze nu harder waardoor hij het wel kon verstaan. 'Mijn naam is Myra. Myra Jones.'