Myra zat te piekeren. Ze voelde zich schuldig over Henry. Het knaagde aan haar dat ze hem had achtergelaten. Had ze een andere keuze gehad? Nee, ze had gedaan wat ze moest doen. Misschien vond één van de Verloren Jongens hem wel, maar wat er verder met hem gebeurde was niet haar probleem. Jij hebt ze vermoordt! Nee! Jij bent schuldig aan hun dood! Nee, niet waar! Je bent een moordenares! Ik kon er niks aan doen! Hiervoor zul je gestraft worden. Alsjeblieft, het was niet m'n bedoeling! Je zult moeten boeten voor wat je hebt gedaan! Dood me niet alstublieft! Beelden en woorden van vroeger flitsten door haar hoofd. Ze gingen altijd maar over één ding: de dag dat ze alles was kwijtgeraakt. Myra slikte een krop in haar keel weg; huilen had toch geen zin. Wat gebeurd is, is gebeurd, en daar kun je niks aan veranderen. Myra wilde niks liever dan het verleden veranderen. Meer duidelijker: háár verleden. Of toch zeker dat ene deel. Dat ene deel dat constant, heel de dag, al jaren, door haar hoofd zat te spoken en waar ze maar niet vanaf kwam. Het kwelde haar in haar slaap, bezorgde haar nachtmerries en vulde haar steeds met wanhoop en schuldgevoel.
Ik probeer regelmatig te schrijven maar dat is moeilijker dan je denkt
Bedankt aan iedereen die dit leest
LostGirl17
JE LEEST
The Villains daughter
FanfictionPeter Pan is terug van de dood en is weer de baas van Neverland. Een meisje spoelt aan en ze trekt meteen zijn aandacht. Ze is koppig en is een fantastische Lost Girl. Het meisje, genaamd Myra Jones, dreigt Neverland over te nemen. Pan kan dit niet...