...and they lived happily ever after #Wattys2016

Πρόλογος

Γλέντι είχε στηθεί στην αυλή του παλατιού. Η ορχήστρα ηχούσε από άκρη σε άκρη της πόλης.

Ο γιος του βασιλιά, πρίγκιπας Arthur μελλοντικός διάδοχος του θρόνου θα παντρευόταν την πριγκίπισσα Caroline, κόρη ενός άλλου βασιλιά, κάποιου άλλου βασιλείου το οποίο χάθηκε στα βάθη των αιώνων.

Γέλια, χοροί και άφθονο φαί υπήρχε στο γλέντι. Ο πρίγκιπας όμως απουσίαζε. Ήταν κλεισμένος στο δωμάτιο του παλατιού και παρακολουθούσε ότι εξελισσόταν στην αυλή. Δεν ήθελε να φορέσει την ψεύτικη μάσκα του και να κατέβει κάτω, δεν ήθελε να παριστάνει τον χαρούμενο γιατί δεν ήταν...

Δεν τον ήθελε αυτό τον γάμο, δεν μπορούμε όμως να αλλάξει τίποτα... ο βασιλιάς είχε μιλήσει και ο λόγος του ήταν διαταγή. Θα νυμφευόταν μια άγνωστη, την οποία δεν είχε δει ποτέ...

Για άλλη έρεε η καρδιά του, μα ο έρωτας τους ήταν απαγορευμένος... Στις φλέβες τις Audrey δεν έρεε γαλαζοαίματο αίμα, ήταν μια κοινή θνητή η οποία δεν υπήρχε περίπτωση να γινόταν μέλος της βασιλικής οικογένειας. Ήταν αδιανόητο...

Όταν το μυστήριο τελέστηκε, την πρώτη νύχτα του γάμου το πριγκιπικό ζευγάρι έκανε μια συμφωνία...

(So, είναι κάτι διαφορετικό από ότι έχω επιχειρήσει έως τώρα.

Μιλάμε για μια άλλη εποχή, άλλους ανθρώπους... και άλλον έρωτα από αυτόν που είτε ζούμε, είτε βλέπουμε τριγύρω μας. Αληθινότερος, ομορφότερος και σίγουρα αγνότερος.

Ελπίζω να αρέσει...

Ελπίζω να με ακολουθήσετε στο νέο μου ταξίδι...

Πολλά φιλιά, πολλή αγάπη.)