...and they lived happily ever after #Wattys2016

Κεφάλαιο 21

Οι μέρες κυλούσαν και οι ελπίδες έσβηναν για την εύρεση της πριγκίπισσας Caroline και της νεαρής Larissa οι οποίες μια εβδομάδα μετά τον εντοπισμό του άψυχου κορμιού του Robert αγνοούνταν. Κάποιοι φρουροί του παλατιού το είχαν εντοπίσει καθώς είχαν σταλεί να ψάξουν την γύρω περιοχή μήπως και τους εντοπίσουν, που να φανταζόντουσαν όμως το τι θα επακολουθούσε... αλλά και σε πόσο άθλια κατάσταση θα αντίκριζαν τον αδικοχαμένο νεαρό τον οποίο είχαν κατασπαράξει άγρια ζώα του δάσους. Από εκείνη την ημέρα και ύστερα ένα μεγάλο πέπλο κάλυψε το παλάτι, οι συμφορές δεν έλεγαν να κοπάσουν για το βασίλειο του βασιλιά Edward ο οποίος αναρωτιόταν τι αμαρτίες πλήρωνε και τα άξιζε όλα αυτά. Η ανησυχία του για τις δύο κοπέλες ήταν μεγάλη και οι δύο τους ήταν νεαρά κορίτσια τα οποία ήταν άδικο να χαθούν με τόσο άσχημο τρόπο, όμως οι ελπίδες ακόμη ήταν ζωντανές για εκείνους μιας και η άμαξα δεν είχε εντοπιστεί και θεωρούσαν μήπως είχαν βρει κάποιο καταφύγιο ή τέλος πάντων κάτι παρεμφερές! Αυτό που τους μπέρδευε όμως ήταν ο θάνατος του Robert...

Ο πρίγκιπας είχε κλειστεί στο υπνοδωμάτιο του και δεν έλεγε να βγει από εκεί μέσα... Μέρα με τη μέρα η ενοχή μέσα του φώλιαζε ολοένα και περισσότερο για την συμπεριφορά του απέναντι στην πριγκίπισσα. Είχε σκοπό μόλις γύριζε να επανόρθωνε για τις πράξεις του και να την γνώριζε καλύτερα, να την έβλεπε με μια άλλη ματιά... ίσως πιο διαφορετική από ότι έκανε έως τότε μα κάθε μέρα αυτή η ελπίδα μέσα του βούλιαζε σαν το πλοίο που συναντούσε στην θάλασσα τρικυμία. Τρελαινόταν στην ιδέα ότι θα μπορούσε να είχε πάθει κάτι κακό, ότι βρισκόταν αβοήθητη μέσα στο δάσος με τόσα άγρια ζώα να την περιτριγυρίζουν και εκείνη να στέκεται φοβισμένη απέναντι τους... Είχε αργήσει να καταλάβει την αξία της, όμως ήξερε πως η πριγκίπισσα ξεπερνούσε σε αξία και το ακριβότερο χρυσάφι του κόσμου!!!

Σηκώθηκε όρθιος και πλησίασε το παράθυρο του υπνοδωματίου... Κοιτούσε από έξω και κάτι είχε αλλάξει, τίποτα δεν ήταν ίδιο. Προς την πύλη είδε κάποιους φρουρούς να τρέχουν έντρομοι αυτή για να μπουν μέσα στην αυλή, οι εκφράσεις τους δεν του άρεσαν καθόλου και το κακό προαίσθημα του μεγάλωνε ολοένα και περισσότερο μέσα του. Γρήγορα και δίχως δεύτερη σκέψη έτρεξε να βγει από την κλειδαρότρυπα του και να κατέβη κάτω για να δει τι είχαν αυτοί οι δύο άνδρες και τι ήθελαν να πουν στον βασιλιά. Μακάρι να μη το είχε κάνει συλλογίστηκε στο άκουσμα των λέξεων που ξεστόμισαν.

«Βρέθηκαν νεκρές!» είπε ένας εκ των φρουρών παγώνοντας τα πάντα τριγύρω του με την φράση του.

«ΤΙ; ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΑΥΤΕΣ;» ο βασιλιάς έκπληκτος τον ρώτησε χλωμιάζοντας μέσα σε λίγα δεύτερα.

Σιγή. Κανείς δεν τόλμησε να πει τίποτα... έσκυψαν το κεφάλι οι δύο φρουροί και η σιωπή τους τα μαρτύρησε όλα!!!

«ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ... ΚΑΝΕΤΕ ΛΑΘΟΣ!» ο πρίγκιπας ούρλιαξε μπαίνοντας μέσα στην σάλα.

«Μεγαλειότα...» τον διέκοψε ο πρίγκιπας απότομα...

«ΣΤΑΜΑΤΑ... ΜΗ ΜΙΛΑΣ...» ούρλιαξε ρίχνοντας το κορμί του κάτω και τραβώντας τις μπούκλες με τα δάχτυλα του.

«Arthur... γιε μου...» ο βασιλιάς βλέποντας τον γιο του λύγισε και έτρεξε να τον παρηγορήσει.

«Δεν μπορεί να είναι νεκρή...» ψέλλισε ο πρίγκιπας με άρνηση να περιτριγυρίζει την φωνή, αλλά και τα λόγια του.

Μπορεί να μη την αγαπούσε με την έννοια που ένα ζευγάρι αγαπιέται... όμως είχε κερδίσει τον σεβασμό του και αυτό ήταν κύριο προτέρημα για να ξεκινούσε κάτι μεταξύ τους αν η μοίρα δεν είχε άλλα σχέδια για εκείνους. Δάκρυα μετά από χρόνια εμφανίστηκαν στα μάτια του πρίγκιπα ο οποίος... χαμένος προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει τι μόλις τους είχαν ανακοινώσει.

Ο θάνατος είναι ο δίδυμος αδερφός του ύπνου... μόνο που η διάρκεια του δεν διαρκεί λίγες ώρες, αλλά συμβαδίζει με την αιωνιότητα. Κανείς δεν τον θέλει και κανείς όμως δεν μπορεί να τον αποτρέψει, έρχεται απροσδόκητα και δίχως να σε ρωτήσει σου στερεί τη ζωή για να σε πάρει μαζί του στα έγκατα της γης! Πολλοί υποστηρίζουν πως ο θάνατος έχει δύο πόρτες μα σε μια θα πρέπει να διαβείς και αυτή θα ξεκλειδώσει μόνη της ανάλογα με τις πράξεις σου όσο ήσουν ζωντανός... είναι ο γνωστός Παράδεισος και αντίστοιχα η Κόλαση. Κανείς δεν μπορεί να το επιβεβαιώσει, γιατί κανείς δεν πήγε έως εκεί και ξανά γύρισε...

(Εμ, δεν έχω σχόλια. Ελπίζω να έχετε εσείς.

Πολλά φιλιά, πολλή αγάπη.)