...and they lived happily ever after #Wattys2016

Κεφάλαιο 3

Ο πρίγκιπας ήταν κλειδωμένος στο δωμάτιο του, δεν ήθελε να κατέβει κάτω και να αντικρίσει την μέλλουσα σύζυγο του και επερχόμενη βασίλισσα. Δεν τον ήθελε τον γάμο, δεν ήθελε αυτή την δέσμευση με μια ξένη... άλλη ήταν αυτή που έκανε την καρδιά του να σκιρτάει από πόθο, από έρωτα και άλλα τόσα συναισθήματα έντονα και απερίγραπτα με λέξεις παρά μόνο πράξεις τις οποίες ο πατέρας του, του είχε απαγορέψει ρητά. Μια σκέψη τριγυρνούσε στο μυαλό του, ποτέ δεν θα ήταν τόσο σκληρός και απόλυτος με τους νόμους, ο έρωτας δεν κοιτάει ποιος είσαι και τι κάνεις... αν είσαι πρίγκιπας ή ένας απλός άνθρωπος! Αυτά ήταν βλακείες...

Η πόρτα χτύπησε και έστρεψε το βλέμμα του προς εκείνη. Ήξερε πως ήταν εκείνη, για αυτό έσπευσε να ξεκλειδώσει και να την βάλει μέσα, να την κρύψει στην αγκαλιά του και να αισθανθεί την γαλήνη... έστω και αν διαρκούσε μόνο λίγα λεπτά, θα είχε πάρει την ''δόση'' του. Την τράβηξε από τον καρπό ανοίγοντας την πόρτα κατευθείαν στην αγκαλιά του, την έκλεισε σφιχτά και μύρισε το άρωμα της το οποίο θα ξεχώριζε ανάμεσα σε πόσες άλλες γυναίκες...

«Αγάπη μου...» ψιθύρισε ύστερα από κάμποσα λεπτά ησυχίας που είχαν περάσει...

«Ήρθε η...» πήγε εκείνη να πει, μα ο δείκτης του κάλυψε τα χείλη της.

«Σςςς...» έκανε τον ήχο «...μη την αναφέρεις.» της ζήτησε κοιτώντας την στα μάτια.

«Γιατί πρέπει να είναι τόσο δύσκολο;» θλιμμένα, σχεδόν βουρκωμένα η Audrey ρώτησε.

«Θα βρούμε μια λύση... θα προσπαθήσω.» προσπάθησε εκείνος να την καθησυχάσει. Μάταια...

«Πότε;» ρώτησε με θλίψη «Πάντα λύση ψάχνουμε, εκείνη όμως ποτέ δεν έρχεται... αύριο παντρεύεσαι, πριν λίγο τακτοποιούσα τα ρούχα της μέλλουσας συζύγου στο πριγκιπικό υπνοδωμάτιο... Είναι λάθος να συνεχίζω να είμαι μαζί σου, δεν γίνεται να είμαστε μαζί...» λέει η Audrey και ο πρίγκιπας την σφίγγει στην αγκαλιά του.

«Έχε μου εμπιστοσύνη! Θα βρω μια λύση...» ψιθύρισε εκείνος «...μη φοβάσαι όμως εκείνη, ο γάμος μας θα είναι ψεύτικος, θα της το ξεκαθαρίσω αύριο... μετά το γλέντι που ο πατέρας μου θα στήσει στην αυλή. Εντάξει; Τα έχω σκεφτεί όλα.» την κοιτάει πλέον στα μάτια, κρατώντας το πρόσωπο της νεαρής Audrey στις παλάμες του.

Η πόρτα χτυπάει και οι δύο τους τινάζονται, η κοπέλα πλησιάζει το μεγάλο κρεβάτι και αρχίζει να προσποιείται πως στρώνει τα σεντόνια ενώ ο πρίγκιπας πλησιάζει το παράθυρο παρατηρώντας απ'έξω. Όταν η πόρτα ανοίξει ο βασιλιάς Edward εισέρχεται στο δωμάτιο, εντοπίζει πρώτα την Audrey να ασχολείται με τα σεντόνια και ύστερα τον γιο του...

«Audrey, πέρασε έξω...» ζητάει ο βασιλιάς.

«Μάλιστα μεγαλειότατε.» με σκυφτό κεφάλι εκείνη απαντάει, φεύγοντας γρήγορα από το δωμάτιο.

«Πως και δεν είσαι στον κάτω όροφο με τους καλεσμένους σου;» με ειρωνικό τόνο στην φωνή του ο πρίγκιπας τον ρωτάει.

«Ήρθα να σε φωνάξω... είναι αγενές αυτό που κάνεις. Οι άνθρωποι σε περιμένουν.» σχολιάζει ο βασιλιάς.

«Δική σου καλεσμένοι είναι, εγώ δεν τους ξέρω, αλλά και ούτε θέλω να τους μάθω.» συνεχίζει ο πρίγκιπας.

«Γιατί παιδιαρίζεις Arthur; Κάτω βρίσκεται η μέλλουσα σύζυγος σου, δεν είναι σωστό αυτό που κάνεις...» υψώνει τον τόνο της φωνής του ο βασιλιάς.

«Ούτε και αυτό που κάνεις εσύ είναι σωστό... πα-τέ-ρα.» λέει ο πρίγκιπας γυρνώντας να κοιτάξει τον πατέρα του.

«Ποια σε ξελόγιασε γιε μου; Ποια σου έχει πάρει τα μυαλά;» αγανακτισμένος ο βασιλιάς αναρωτιέται.

«Μια η οποία με αγαπάει και αγαπώ... και όχι αυτή που έχεις κάτω και περιμένει να παντρευτεί κάποιον τον οποίο οι γονείς της κρίνουν καλό και σωστό για σύζυγο της!» με ένταση απαντάει ο πρίγκιπας πλησιάζοντας τον πατέρα του.

«Αυτή όμως που βρίσκεται κάτω νεαρέ... σέβεται την γνώμη των γονιών της και τον εαυτό της δίχως να ερωτοτροπεί με κάποιον που δεν είναι της τάξεις της.» υπερασπίζεται τη μέλλουσα νύφη του ο βασιλιάς.

Ο πρίγκιπας γελάει, εξοργίζοντας τον βασιλιά πατέρα του ο οποίος τον κοιτάει θυμωμένος...

«Πάλι η ίδια καραμέλα... Γιατί τόση σημασία αυτή η ταξική διαφορά, όλοι άνθρωποι δεν είμαστε;» με κινήσεις των χεριών του στον αέρα ο πρίγκιπας αναρωτιέται.

«Όλοι άνθρωποι είμαστε και αυτό θα έπρεπε να το έχεις ήδη καταλάβει από την τόση καλή και σωστή μεταχείριση που το βασίλειο μας κάνει προς όλους... όμως ένας γάμος με μια όχι της ίδιας τάξης με εμάς θα χαλάσει ένα πρωτόκολλο εκατοντάδων χρόνων! Δεν τα καταλαβαίνεις τώρα γιατί είσαι νέος, χρειάζεται να επαναστατήσεις... και εγώ στην ηλικία σου έτσι ήμουν, όμως στο μακρινό μέλλον θα θυμάσαι τα λόγια μου και θα με καταλάβεις.» σχολιάζει ο βασιλιάς.

«Βλακείες...» λέει ο πρίγκιπας πλησιάζοντας το κρεβάτι.

«Μη ξαπλώνεις... πάμε κάτω.» ζητάει ο βασιλιάς.

«Να πας μόνος σου...» ξαπλώνοντας και περνώντας σταυρωτά τα χέρια του πίσω από το κεφάλι ο πρίγκιπας λέει.

«Σε περιμένουν κάτω.» ο βασιλιάς θυμώνει.

«Πες τους ότι είμαι άρρωστος... όλο και κάποιο ευφυές ψέμα θα σκαρφιστείς.» γελάει ο πρίγκιπας.

Ο βασιλιάς φεύγει εκνευρισμένος για την τραπεζαρία... θα πρέπει το συντομότερο να εντοπίσει την ξελογιάστρα που έχει ερωτευτεί ο γιος του και να την απομακρύνει από δίπλα του!

(Ωπ!

Αχ ο πρίγκιπας έκανε την πρώτη του εμφάνιση.

Πολλά φιλιά, πολλή αγάπη...)