Για πάντα μαζί

Part32

Ραφαέλας pov.

Π:"Τίποτα ρε μαλακά δεν έχω. Και μια χαρά ακουγομαι"

Μ:"Ναι.. Αυτό το αφήνω ασχολίαστο. Δεν ακούγεσαι μια χαρά αλλά τέλος πάντων. Γιατί με πήρες; "

Π:"Έλεγα αν ήθελες να βγούμε αύριο βράδυ"

Μ:"Ναι αμέ. Ποιοι θα είμαστε; "

Π:"Εγώ με την Βερόνικα,εσυ με την Ραφαέλα, η Ιόλη, η Ναταλία με τον Γιώργο και γενικά κατάλαβες ποιοι χαχα"

Μ:"Ναι ωραία. Που θα πάμε και τι ώρα"

Π:"Κατά τις 10 στο senso"

Μ:"Κομπλέ"

Π:"Ώρα τα λέμε"

Μ:"Γεια"

Λέει και το κλεινει.

Ρ:"Ποιος Παύλος; "

Μ:"Ήταν ένα από τα παιδιά που είχαν έρθει εδώ όταν είχαμε γυρίσει από Αθήνα"

Ρ:"Και τι ήθελε; "

Μ:"Μου είπε να πάμε στο senso αύριο βράδυ με τα παιδιά. Δεν πιστεύω να έχεις αντίρρηση εε; "

Ρ:"Όχι εντάξει μια χαρά"

Του λέω και τον φιλάω καθώς σηκώνομαι από την θέση μου.

Μ:"Που πας; "

Ρ:"Πάνω να ξαπλώσω γιατί είμαι κουρασμένη"

Μ:"Εντάξει όπως θες"

"καληνύχτα εγώ θα έρθω σε λίγο"

Ρ:"Καληνυχτα"

Μύρωνας pov.

Κάθομαι καλύτερα στον καναπέ βάζοντας τα πόδια μου πάνω και ξαπλώνω ανάσκελα. Περναω τα χέρια μου πίσω από το κεφάλι μου και κοιτάω το ταβανι αφήνοντας τις σκέψεις μου ελεύθερες να τρέξουν μέσα στο δωμάτιο.

Στο μυαλό μου έρχονται αρχικά οι πανελλήνιες. Του χρόνου. Το πιο πιθανόν είναι να χωριστούμε με την Ραφαέλα και να πάμε σε διαφορετικά μέρη μιας και θέλουμε εντελώς διαφορετικά επαγγέλματα. Εγώ θέλω προγραμματιστής υπολογιστών και αυτή αξιωματικός στο στρατό. Το ένα στο Ηράκλειο και το άλλο Αθήνα. Αν και έχει και αλλού εκτός από Αθήνα αλλά όχι στην Κρήτη. Και προγραμματιστής έχει αλλού αλλά δύσκολο να περάσω εκτός Κρήτης. Όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο πολύ αγχώνομαι και στεναχωριέμαι για την σχέση μας. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα θέλει να την συνεχισουμε. Να κάνουμε μια προσπάθεια. Είμαι σίγουρος. Θυμάμαι που λέγαμε να σπουδάζουμε μαζί και και και..Οι άνθρωποι κάνουν σχέδια και ο Θεός γελάει δεν λένε;
Πφ τι θα κάνω; την αγαπάω και δεν θέλω να την χάσω.
Τέλος πάντων προς το παρόν ζούμε το τώρα σωστά;