Mr. Businessman ( Published)

CHAPTER 1 - Dejection

NEW YORK CITY, Isang siyudad na pinapangarap ng maraming mga Pilipino na mapuntahan, subalit hindi si Maricon.

Inilibot niya ang tingin sa magandang view. Kasalukuyan siyang nasa Central Park. Mula sa kinauupuan niya ay kitang-kita ang pagiging abala ng karamihang nagda-daan doon. Maraming tao at masasaya.

Pakiramdam niya ay siya lamang ang nagdurusa sa mga sandaling iyon, wala na siyang makakapitan at maasahang sasagip sa kanya. Sa edad na biente tres, kailangan niyang maging matured upang harapin ang kanyang kapalaran.

Muli siyang napabuntong hininga at pinunasan gamit ang kanyang kamay ang mga luhang naglandas na nang kusa sa kanyang pisngi.

Isang kamay ang nag-abot sa kanya ng panyo, nang tingnan niya ay isang matangkad na lalaki ang tumabi sa kanya, tantiya niya ay nasa late 20's na. Naka-suot itong pang casual attire, dark gray coat with black V-neck body fit undershirt and stretchable wool gray pants, tamang-tama lang sa may kalamigang klima sa panahong iyon. Walang atubiling kinuha niya ang panyo at ipinahid sa kanyang mga luha. "Thank you," wika ng dalaga at tangkang isosooli ang panyo matapos ipunas sa mga mata.

"Keep it until your tears dried up," seryoso ang lalaki, hindi nakatingin sa kanya sa halip doon nakagawi ang tingin sa ibang mga namamasyal. "Money isn't? Or maybe a heartbreak?" Dugtong ng lalaki

"Usisero naman nito," bulong ng dalaga sa sarili habang muling pinampahid ng luha ang panyong inabot sa kanya.

"I heard and understand that," wika ng lalaki saka pumulot ng isang maliit na bato na nasa paanan niya at hinagis sa mga damuhan.

Namula ang dalaga, buong akala kasi niya ay ibang lahi ang kausap. Saka niya na-realized nang palihim at bahagya niyang sinipat ang nakagilid na mukha nito na mukha nga itong Pilipino kahit may pagkamistisuhin, mapagkakamalan pa ngang artista o modelo.

"How'd you know I'm crying because of money? Or a heartbreak?" Kunot noong tanong ni Maricon sa lalaki habang pinipilit pakalmahin ang sarili mula sa pag-iyak.

"That's the usual problem of many people; either money or a broken heart," hindi parin siya tinatapunan ng tingin ng lalaki nakatuon parin ang pansin sa mga taong abala sa pamamasyal.

Bumuntong hininga ang dalaga, tama naman ang tinuran ng kausap.

"What about you? Is it also money? Or a heartbreak? That's why you're all alone here?" Kalmado na ang dalaga, palibhasa ay kapwa Pilipino ang kausap sa estrangherong bansa, agad napalagay ang loob niya.

"Nope, it's business."

Tumango-tango ang dalaga. "Masuwerte ka," mahinang sabi nito.

"If you need somebody to listen just to release and lessen your burdens, I still have some more time."

"Nakakahiya man pero tama ka sa sinabi mo, I am all alone now, my parents just died in a car accident, a month ago," Kasabay ng malalim na buntong hiningang sabi. "At iniwan nila sa akin ang isang kumpanya sa Pilipinas na lubog sa pagkakautang," patuloy niya saka pinisil ang kanyang ilong at muling suminghot-singhot.

"Why were you here then? To escape the pain?" Muling tanong ng lalaki.

"Dahil sa isang kasunduang ginawa ng aking ama before he died," sagot ng dalaga sa pagitan ng mahinang hikbi.

"Go head, I'm listening," hudyat ng kausap, na tila interesado sa kwento.

"Tanging ako ang daan upang mabayaran ang mga pagkakautang ng kumpanya nang hindi maibenta ang shares sa iba." Humugot siya nang malalim na buntong hininga bago muling nagpatuloy. "Nag-iisa akong anak at kailangan kong mabawi ang kumpanya." Huminto siya saglit sa pagkukuwento. Muli nanaman kasing sumilay ang mga luha sa kanyang mga mata at gumaralgal nang konti ang kanyang boses.

"Kahit ayaw ko, I need to marry an old single man we were indebted with," pagkasabi niyon ay mabilis nanamang naglandas sa kanyang pisngi ang mga luhang kanina pa nagbabadya. Sumigok-sigok nanaman siya ng iyak, kahit pilit niya itong kinokontrol, ayaw sumunod ng kanyang emosyon.

"Pity you," may kalakip na buntong hininga ang pagkakasabi ng lalaki.

"I have no choice but to obey, ito na lamang ang natitirang alaala ng mga ninuno ko," pagpapatuloy nito ng kuwento sa pagitan ng mahina at pigil na paghikbi. "I am getting married two weeks from now, dito kasi nakatira ang mapapangasawa ko kaya dito ako nagpunta upang dito kami ikasal," patuloy na kuwento nito habang nagpupunas ng mga pumatak na luha, pilit niyang kinalma ang sarili. Kahit handang makinig sa kanya ang kausap, ayaw naman niyang ibuhos ang lahat ng kanyang emosyon sa harapan ng ibang taong ngayon lang niya nakausap at hindi pa kilala.

"Aside from marrying that man, what else is the deal?"

"If I will be able to pay him, maybe I am free." Huminto ulit siya upang kumuha ng hangin dahil pakiramdam niya ay nababarahan ang kanyang dibdib at lalamunan. "But that is impossible, masyadong malaking halaga ang utang ng company namin at wala akong source para bayaran siya," malungkot nitong sabi.

"If I may offer you a deal, in favor of that big debt of yours, do you care to think it over?" Ngayon ay nakatingin na sa kanya ang kausap. Napatingin si Maricon sa lalaki. Para siyang nabuhayan ng pag-asa sa narinig kahit hindi klaro.