Üvey Abim (Tamamlandı)

ÜA-19

**Medya Deniz..**

"Sana bundan sonra sert davranacağım" diyerek ellerini karnımda sıkılaştırdı.Can'ı kendi yatağımda daha çok kendime çekerken karanlıkta uyuyan yüzüne baktım.Masumdu ve hic bir şeyden habersizdi.. Yutkunup "Neden?" diye sordum.Nefesi arkamdan tam enseme çarpıyorken ona bu şekilde cevap vermek bana göre çok zordu."O adamın seni öpmesine ve kucağına almasına izin verdiğin için."nefesi yine beni benden alırken gözlerimi kapadım. "İstediğin gibi davran o zaman" diyerek hafiften omuzlarımı silktim.Ne yapacaksa  yapsın artık Umrumda falan değildi.Eli belimde daha sıklaşırken nefes almak bile zordu.O yüzden kesik kesik nefes alıp veriyordum."Senden uzak duramıyorum..." dudaklarını omzumun üstüne bastırdığında kasıklarıma yeniden bi ağrı girmişti. "Sana karşı hiç bir şey hissetmediğim halde seni kıskanıyorum..." o an dudağımın kenarını ısırıp bıraktığımda gözümden bir damla yaş akmıştı..

Bana karşı hic bir şey hissetmiyor öyle mi?

Tanrım!! Bende ne sanıyorsam..Poyraz'ın bana aşık olacağını falan mı? Derin bir nefes aldım.Öyleyse daha fazla üstüne gitmemeliydim...

En doğrusu bu olacaktı bence..

Kolumu Can'dan çekip abajuru açtığımda Poyraz'a bedenimi döndüm ve kahverengi gözlerine baktım...

Seni artık Abi olarak seviyorum Poyraz!!

"Peki abi.Bana karşı bir şeyler hissetmemen çok normal.Seni anlıyorum...Seni o gözle sevmemeliydim.En kısa sürede de seveceğin bir kişi inşallah bulursun" diyerek nefes aldım..Bu sözleri söylemek benim için her ne kadar zor olsa da buna mecburdum.Bir şekilde Poyraz'ı sevmekten vazgeçmeliydim...Sanmıyorum ama olacaktı..Beni sevmeyen birisine asla üsteleyemezdim...Poyraz'da aşık olanacak bir adam değildi zaten..O an gözlerimi kaçırıp bos bir yere odaklandığımda bir damla göz yaşıma engel olamadım.Elimin tersiyle sildikten sonra Poyraz'a kısa bir bakış attım.Dişlerini sıktığı çene kemiklerinden belli oluyordu ve...sinirlenmişti..

Neden sinirleniyordu.Kendisi söylüyordu bir şeyler hissetmediğini ben ne yapabilirdim..."Abi.." diyerek tek kaşını  kaldırdı. O anda birde gözü seyreyince iyice sinirlendiğini anladım.."Evet.." dedim titreyen sesimle.Hiç bir şey bundan sonra güzel olmayacaktı..

Hiç bir şey..

Can'ın yanı başımda uyandığını anladığımda Poyraz'ın yanından kalkıp Can'ı kucağıma aldım..

"Abi...abi...abi..." diyerek sayıklamaya başladı Poyraz...Neler olduğunu anlamamıştım ama Can'ın altını acilen almam  gerekiyordu..Çantasından bir tane bez alıp aşağı indim.

İşimi bitirdikten sonra  etrafı halledip Can'ı tekrar kucağıma alarak koltuğa yerleştirdim..Hafif hafif kucağımda sallamaya başlarken gözlerinin ağırlaştığını gördüm...İyice uykuya dalınca bir kaç kez daha sallayıp koltuğa yatırdım.Yanlarına yine yastık koyunca su içmek için mutfağa yöneldim..Bu arada hala oluk oluk ağlıyordum..Neden böyle hissediyorum? Neden Poyraz'ı kaybetme korkusuyla yaşıyorum..

Kalbim daralıyor sıkışıyordu..Bi bardak su içsem bile geçmiyordu..Kalp acım belkide hiç geçmeyecekti...

Belimde bir çift el hissetmem kısa sürmedi..Arkamı döndüğümde saçları dağılmış Poyraz'a baktım.Çatık Kaşlarını  hic bozmadan ellerini kollarıma yerleştirdiği gibi beni duvara yasladı...

Ne konuşacak ne de tepki verecek halim vardı...

Hızlı bir şekilde bana kendisini bastırıp bi anda dudaklarıma yapışınca gözlerimi yuvalarından çıkacak şekilde pörlettim..