Adam güçlü esen bir Poyrazdı.Kız ise kendi sularında boğulan mavi bir Denizdi.Adam çok acımasız ve kendini düşünürdü.Kız ise hiç bir şeyden habersiz saf bir duru su misaliydi.
Genç adam mavi gözlü kıza yaklaşırken ona bakar bakmaz nefesinin kesildiğ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
10 gün sonra...
"Offf" diyerek aynanın karşısında huysuzca arkamdaki fermuarı çekistirmeye başladım.
Olmuyor olmuyor!!! Çıldıracağım.! En sevdiğim elbisemi büyük otel açılışında giyemeyeceğim gibi gözüküyordu.Poyraz'ın yanına yaraşır bir şekilde durmak istiyordum.Bu üzerimdeki elbise tek umudumdu benim.Son günlerden beridir fazla ekmek yediğim doğruydu ama bu kadarını da beklemiyordum yani.
En sonunda pes ederek kollarımla birlikte omuzlarımı düşürerek arkamı döndüm "Simge olmuyor bu! Çıkaracağım.İçinde patlamak üzereyim." Dedim ona bakarak.Yatağımın üzerinde bağdaş kurmuş önündeki dergisinden ayırmıştı kafasını.Sonra ise baştan aşağı süzmüştü beni. "Aslında çok yakışmış.Ama...biraz fazla sıkmış seni." Başımı salladım hemen.Dedikleri doğruydu.Yere bi eğilsem sırtımdaki yarıya kadar çekebildiğim fermuar patlayacaktı.
Evet şişmanlamıştım kabul ediyorum.
"Kesin tombikleştim ya...Dimi Simge? Bak doğruyu soyle.Beni üzmemek için falan söylemiyorsan fena bozuşuruz." Başını iki yana salladı. "Sanmıyorum.Hala daha fitsin.Ayrıca ben bu zamana kadar asla sana yalan söylemedim ve söylememde"ardından dergisini kapatıp ayağa kalktı ve dolabımın kapaklarını açtı."Hadi çıkar üstünü de başka bir şeyler bulalım." Onayladığımı belli eden bir homurtu çıkararak yine sırtımdaki lanet olası fermuara yöneldim.
********
"Cillop gibi oldun cillop!!" Simgeye tedirgin bir bakış atarak yeniden aynama diktim gözlerimi ve baştan aşağı süzdüm kendimi.Üzerime 'cuk' diye oturan siyah mini bir elbise vardı.Kolları uzun bir şekilde dantel işlemeliydi ve sırtımdaki açıklık belime kadar uzanıyordu.Ayaklarımdaki siyah platformlarım boyumu daha da uzun yaparken bacaklarımla birlikte gerçekten dikkat çekici duruyordu.Saçlarım ise yine düz bir şekilde omuzlarımın üstünde duruyordu.Mavi gözlerimi biraz daha öne süren makyajım, kavisli kaşlarımla tamamlanırken kendime bakmayı son anda alakoymuştum. Simgeye teşşekkür borçluydum.Hemen ona sıkıca sarılarak gülümsedim."Seni seviyorum.Çok tesekkur ederim iyi ki varsın." Hic beklemeden bana sarılırken güldüğünü hissedebiliyordum."Sende iyiki varsın.Bu benim uzmanlık alanım biliyorsun" dediğinde ikimizde birbirimizden ayrılıp sesli bir şekilde gülmüştük.
**
Simge çoktan eve yol almışken Poyraz hariç evde bir tek ben annem ve Yekta amca vardı.Annemle birlikte aşağı inerken Yekta amca aynada kravatını bağlamakla meşguldü.Bi ara bize bakınca işini hızlı bir şekilde yaparak bize tamamen döndü ve içten bir gülümsemeyle kollarını açtı. "Benim meleklerim ne kadar güzel olmuş böyle!" Diyerek bize yaklaştı.Şaşırmıştım.Yani ondan böyle bir cümle beklemiyordum.Normalde pek böyle hitamlar kullanmazdı.Beni biraz daha şaşırtarak yavaşça elleriyle yanaklarımı kavradı ve nazikçe alnımdan öpmüştü.
Hiç bir sey babamın bana kondurduğu öpücüklerin yerini dolduramazdı.O dünyanın en şefkatli en babacan en karizmatik insanıydı.
Bir kaç saniye bi afallama moduna girsemde kendimi toparlayıp gülümsedim.Yine de mutlu olmuştum.Daha ne kötü Üvey babalar vardı cocuklara eziyet edip döven.
