Stupid For You

XXVI: Expect... The Unexpected.

XXVI: Expect... The Unexpected.

Phoebe...

"saan mo naman ako balak dalhin?" pagmamaktol ko sa lalaking nagmamaneho ngayon. Hindi ko na halos alam kung nasaan kami ngayon, kanina lang ay halos liparin na ang kotseng sinasakyan namin sa bilis niyang magpatakbo mabuti na lang at nabawasan na kahit papaano ngayon ang bilis ng pagmamaneho niya.

"tss I said where are we? Kanina ka pa diyan di nagsasalita sana pala di na lang ikaw ang nakakuha sa akin sa bidding kung buong gabi ako lang ang magsasalita." Pagdadabog ko na napapangisi pa siya na lalo kong kinakaasar.

And after long hours of driving finally...

"So tell me bakit kailangan pa nating bumyahe ng pagkalayo layo kung sa beach din naman pala ang pupuntahan natin." Wala naman siguro siyang balak lunurin ako no???

Wait...

What if kaya pala kami lumayo is balak niya pala akong irape...

O kaya psychopath pala tong lalaking to oh Lord wag naman sana...

"Whatever runs in your mind now is just nonsense so stop." Masungit na sabi nito sabay labas niyang kotse at lumipat sa may side ng kotse kung saan ako at pinagbuksan. Ggrrrrr! Yabang!

"yabang!" naiinis na sabi ko pagkalabas ko sa kotse at narinig ko naman siyang natawa.

O_O nakatitig lang ako sa kanya at siya naman tong nagpipigil pa rin ng tawa... baliw ba siya??? Kanina lang para siyang manununtok sa inis ngayon naman di ko mawari kung bakit siya natatawa.

"Why are you laughing!!" pasigaw na sabi ko.

"Y-you ahahaha should see your face a while ago ahahahaha" natatawa pa niyang sabi.

"For you information Ms. Lumbert... hindi ako rapist and lalong hindi ako psychopath."seryosong sabi niya pero halatang nagpipigil siya ng tawa... ganun na ba ka halata ang reaction ko kanina??? At pano niya naman nabasa ang nasa isip ko sa kanya?

"tss fine... pero bakit kailangan pa natin kasing lumayo... gabi na.." nakapout na sabi ko sabay lakad ko papunta sa dalampasigan... inalis ko rin ang heels ko para maramdaman ko ang pagdampi ng tubig sa mga paa ko.

I remember when we are kids... madalas kaming naghahabulan magpipinsan noon sa dalampasigan ng private island na pagmamayari ni lolo... madalas akong mahuli noon... dahil sa di makatakbo si Artemis... kailangan ko siyang isakay sa likod ko...

FLASHBACK:

"Ate... put me down mabigat ako." Pigil sa akin ni Artemis.

"hindi pwede malapit na tayo sa may cave maiiwan tayo nila ate Hebe." Sagot ko naman sa kanya para mawala ang worry niya...

"pero pagod ka na." naiiyak na sabi pa nito.

"Fine... I'll put you down but make sure na titigil ka sa pagiyak mo." Tumango naman siya agad kaya binaba ko siya. Napaupo naman ako sa pagod at pangangawit.

"I'm sorry that you need to carry me everytime we go here."sabay yakap niya mula sa likod ko.

"ahahaha mama told me not to leave you... kaya kahit mabigat ka kakargahin kita ayokong mapagod ka baka kasi Makita na naman kitang tinuturukan ng kung ano ano sa katawan mo." Artemis has a poor heart... common issue for having a twins... yung isa malakas yung isa naman sakitin... so happened na si Artemis ang mahina at may problema sa puso at ako ang malakas... we're just four years old pero maagang pinaintindi sa akin nila mama na kailangan ako ng kakambal ko at dahil mas matanda ako ng 2 minutes sa kanya kaya ate ang tawag niya sa akin.