Who's My Brother? VOLTOOID

3

Dit is een liedje van een camping waar ik ieder jaar kom(De Beerze Bulten). Deze opname is al best oud maar, ik vind dat er een wijze les in opgeborgen zit dus let's listen!

POV Noa

Ik zie dat Niall naast me zit. Of naja, ligt. Hij ligt in de stoel naast het bed waar ik op lig te slapen. Een verpleegster komt de kamer in en vraagt hoe het gaat. 'Pijn,' is het enige wat ik zeg. Ze knikt en geeft me wat zwaardere pijnstillers. Daarna probeert ze Niall wakker te maken maar dat lukt haar dus niet.

Als ik weer wat wakker ben geworden en de narcose volledig is uitgewerkt roept ze één of andere gespierde man. Hij tilt Niall op en loopt achter de vrouwen die mij in mijn bed wegrijden aan. Als ik op een gewone ziekenhuis kamer ben aangekomen zetten ze het bed op de rem en leggen Niall in de stoel naast het bed. Ik kijk naar hem en begin automatisch te glimlachen. Deze jongen, Niall Horan, is erg schattig als hij slaapt. Heel erg schattig.

Algauw komt iemand anders de kamer in rennen. De persoon wordt tegen gehouden door een verpleger die zegt dat die persoon niet mag rennen en rustig aan moet doen. 'Oehh heeft Niall een geheime liefde?' zegt de persoon lachend. Ik draai me om en zie Zayn staan. Mijn mond valt open en Zayn begint hard te lachen. 'Je vangt vliegen meid,' zegt hij en probeert Niall wakker te maken. Hij schudt hem helemaal door elkaar maar Niall slaapt rustig door.

'Let me try,' zeg ik. 'Als het mij niet lukt, hoe moet het jou dan lukken. We zitten al zes jaar bij elkaar in een band meid,' zegt Zayn lacherig. 'NIALL! Nando's for free!' roep ik. Niall zit meteen overeind. 'Hoe dan?' Zayn staat met open mond te kijken. Ik begin te lachen maar stop al snel als ik een steek in mijn knie voel. 'Gaat het?' Niall is meteen weer bezorgd. Waarom zou hij zich zorgen om mij maken? 'Ja, het gaat wel,' mompel ik. Ik sla de hete dekens van me af en zie dat mijn hele been rood is. Er zit een enorm verband om knie. 'D-dat is toch geen b-bloed he?' stottert Zayn. 'Nee joh. Dat is jodium. Om te ontsmetten,' verklaar ik en Zayn zucht opgelucht. 'Is Zayntje bang voor bloed?' vraag ik spottend. 'Nee joh, echt niet,' zegt hij meteen. Niall en ik barsten in lachen uit. 'Tuurlijk niet, hoe kon ikdat nou denken?' zeg ik grappend en al snel begint Zayn ook mee te lachen.

Niet veel later komt een verpleegster binnen gelopen. 'Doet U een beetje rustig aan met de jongedame?' zegt ze met een fake glimlach. Ik glimlach zo fake mogelijk terug en ze kijkt me beledigd aan. 'Ik voel me goed dus ga maar weer weg. We doen rustig,' bijt ik haar toe.

Plezierbederver.

'Oké, mooi. Ik kom je zo wat eten brengen, kijk maar hoe dat valt,' zegt ze met een nieuwe fake glimlach. 'Jaja, ga maar weg,' mompel ik geïrriteerd. 'Soith dúr,' sis ik. 'Je kunt Iers?' zegt Niall verbaasd. 'Yup,' zeg ik. 'Uhm, mag ik ook weten wat je zei?' zegt Zayn ongemakkelijk. 'Ze zei: "Stom wijf",' antwoordt Niall voordat ik kan antwoorden. 'Oke, ik wil wel wat meer over jou weten,' zegt Niall vrolijk. 'Oke, je mag tien vragen stellen. Dan ik tien aan jou, dan jij weer tien aan mij,' zeg ik en ga rechtop zitten. Dat was geen slim plan. Ik zak weer onderuit en slaak een zucht. Dan beginnen de jongens met vragen stellen.

'Hoet heet je?'

'Noa.'

'Hoe oud ben je?'

'Twintig jaar.'

'Waar woon je?'

'Groningen, Nederland.'

'Hobby's?'

'Tekenen en voetbal.'

'Kun je zingen?'

'Wat is dat nou voor vraag?'

'Antwoord gewoon Noa.'

'Nee.'

'Kom op beantwoordt mijn vraag nou,' zeurt Niall.

'Dat heb ik al gedaan Niall.'

'Oh je bedoelt dat je niet kunt zingen?'

'Inderdaad.'

'Ehm, wat doe je in Londen?'

'Op vakantie.'

'Met wie?'

Ik slik. 'Mijn moeder.'

'En je vader? Waar is die?'

'Die asshole is in Ierland.'

'Ohja, Ierland. Waarom ben je daar weg gegaan?'

'Kun je het geheim houden?'

'Ja, tuurlijk.'

'Jij ook Zayn?'

'Jep.'

'Okay. Mijn ouders woonden vroeger ergens, ik denk Engeland want ze zijn verdomd goed in Engels. Ze hielden heel veel van elkaar enzo en toen raakte mijn moeder per ongeluk zwanger. Ze kreeg een zoon. Ze hebben vier jaar voor hem gezorgd en hebben hem daarna in een park achter gelaten. Ze wouden hem niet.' Ik slik even en vertel dan weer verder. 'Ze zijn verhuisd naar Ierland, volgens mijn moeder omdat ze hier geen goed werk konden krijgen en in Ierland wel. Daar is mijn moeder opnieuw zwanger geworden. Ook weer per ongeluk. Mijn moeder wou niet meer met mijn vader verder toen ik geboren was dus heeft ze mij bij mijn vader achter gelaten en is naar Nederland verhuisd.' Ik voel wat tranen over mijn wangen rollen. Door de pijn in mijn knie en door de herinneringen aan de tijd bij mijn vader. Ik slik even en vervolg mijn verhaal. 'Mijn vader was niet erg... aardig? Ik moest altijd zo'n truttig jurkje aan met hoge witte kousen en zwarte lakschoentjes. Mijn haar moest netjes in een knot en ik moest alles doen wat hij zei. Meestal waren dat ehm, gore klusjes. Dan voerde ik ze voor hem uit maar kreeg vaak alsnog klappen of werdt in een kooi in de kelder opgesloten. Daar was enkel een matras, dan kun je dus wel raden wat ik zou moeten doen. Dan stuurde hij altijd een man uit de buurt op me af. Hij heette Rik. Hij was altijd aardig voor me, deed niet wat mijn vader dacht dat hij deed en soms kon hij iets leuks voor me meesmokkelen de kelder in. Dan troostte hij me en vertelde grapjes om me op te vrolijken. Hij hield me op de hoogte van wat er buiten het huis gebeurde, want ik mocht niet zo vaak naar buiten. Na ongeveer een uurtje vertrok hij dan weer. Mijn vader dacht dat Rik deed wat hij van hem vroeg maar Rik wou dat niet. Hij deed alleen alsof, zodra hij bij mij was was hij heel aardig. Op een dag kon ik eindelijk naar Nederland want Rik had een kaartje voor me weten te regelen. Hij zou mijn vader vragen, of hij me een keer mee mocht nemen, want zijn vrienden wouden me zogenaamd een keer ontmoeten. In plaats van me mee daar naartoe te nemen, bracht hij me naar het vliegveld en vloog ik naar Nederland. Het maakte me toen ineens niet meer uit of ik Rik en Ierland zou moeten missen of niet. Ik wou alleen maar bij papa weg en hoopte dat mama aardiger was. Nu is mijn moeder ook niet altijd aardig voor me, en wilt ze dat ik tot minstens mijn 24ste bij haar blijf wonen, maar ik ben wel gelukkiger bij haar dan bij mijn vader. We hebben afgesproken dat we deze vakantie zoveel mogelijk aardig voor elkaar zijn. Nou, nu weten jullie zo ongeveer mijn hele leven...' Ik zucht en ga op mijn zij liggen, met mijn rug naar de jongens toe. Ze wouden nu waarschijnlijk toch niks meer met me te maken hebben. Maar ja, hoe kon ik ooit liegen tegen de mensen die mij overeind houden?