Who's My Brother? VOLTOOID

4

POV NOA

'Heb je dan nog contact met die broer?' vraagt Niall.
Verbaasd draai ik me om, ik had niet verwacht dat ze me nog moesten maar blijkbaar had ik het fout.

'Nope. Ik ken hem niet. Volgens mama kent hij mij wel... Hoe laat is het?'

'12:00 PM,' antwoordt Zayn. 'Wat!?' ik schiet overeind maar grijp meteen naar mijn hoofd. Niall veert meteen overeind en duwt me terug op het bed. 'Wat was dat? Je bent volwassen, dan hoef je toch niet meer om acht uur thuis te zijn?' zegt Zayn verbaasd. 'Wel als je een moeder als de mijne hebt... Ik zou om zes uur al terug moeten zijn.' Ik zucht en pak mijn mobiel van het kastje naast me om mijn moeder een berichtje te sturen. Als ik hem open, zie ik dat ik al een appje had gestuurd. Het meest idiote appje ooit.

Hey mam!
Ik heb wat vrienden gemaakt en slaap vanacht bij hen. Ik kom morgen pas terug.
Xx Noa

'Fuck,' mompel ik en laat mijn mobiel op mijn bed vallen. 'What's wrong?' 'Ik heb mijn moeder gezegd dat ik vrienden heb gemaakt en daar blijf slapen. Dat ik pas morgen weer thuiskom. Maar ik voel me al redelijk goed en om 1 uur moet ik hoe dan ook naar huis. Ongeacht hoe ik me voel, als ik me slecht voel, moet mijn moeder me komen halen...' mompel ik. 'Owh... Ga maar even slapen, daarna voel je je vast een stuk beter,' zegt Niall. Ik ga lekker liggen en sluit mijn ogen. Ondanks dat ik weet dat ze naar me kijken, val ik al snel in slaap.

Ik open voorzichtig mijn ogen en rek me uit. Geen hoofdpijn, niet misselijk, geen pijn in mijn knie. Ik kijk om me heen en zie dat ik dus niet meer in het ziekenhuis ben. Ook niet in mijn hotelkamer. Ik lig op een bed, onder de dekens, in een slaapkamer, in een huis. In een groot huis als alles zo groot is als deze kamer. Ik sta op en wil naar de deur lopen als ik een stel krukken naast het bed zie staan met een briefje er aanvast geplakt. Ik maak hem los en lees de tekst

Hey Noa,

Ben je wakker? Wacht, tuurlijk ben je wakker. Anders lees je dit niet...
Heb je lekker geslapen?
Je moet van de dokter zes weken met krukken.

Xx Niall

Het is niet erg netjes geschreven, maar je kunt zien dat hij zijn best heeft gedaan. Ik ga voorzichtig staan en pak de krukken vast. Ik kruk snel naar de deur toe en open hem. Ik kruk een eindje door de gang en open iedere deur die ik tegen kom. Dan komt er een trap. Fijn, ik ben dus ergens boven in een enorm huis. Ik klauter voorzichtig naar beneden en kom in een enorme hal terecht, met uiteraard veel deuren. Ik open een willekeurige deur en zie meteen Nialls blonde haar. Mijn mond valt open als ik zie dat niet alleen Niall en Zayn er zijn maar ook Louis, Liam en Harry. 'Doe je mond dicht en kom erbij zitten, ehm... Noa,' zegt Liam. Ik sluit meteen mijn mond en kruk snel naar ze toe.

Ik ga naast Louis op de bank zitten en kijk ongemakkelijk rond. 'Ben je Nialls vriendinnetje?!' gilt Harry hyper. 'Nee,' zegt Niall meteen. Ik kijk hem aan en zie dat hij bloost. 'Zo, dus hoe oud ben je, waar kom je vandaan, welke talen spreek je, kun je zingen?' ratelt Louis vrolijk. 'Ik ben 20 jaar, geboren in Ierland. Deels in Ierland opgegroeid, en deels in Nederland. Ik spreek Iers, Engels en Nederlands. Nee, ik kan niet zingen. Zijn er nog meer vragen?'

'Zekers. Kun je een instrument bespelen? En ben je het zusje of gewoon familie van Louis?' vraagt Liam. 'Nou nee, ik ben niet muzikaal en waarom zou ik familie van hem zijn, dan had ik toch op z'n minst wel geweten dat hij familie van mij was? Waarom zou hij überhaupt mijn broer kunnen zijn? Ik bedoel, we lijken toch niet zoveel op elkaar?' Ik fronste en bekeek Louis, waarna ik hem met mij vergeleek. Oké van de buitenkant lijken we op elkaar maar van binnen? Nee dus. Hij heeft zelfvertrouwen, ik niet. Hij kan zingen en daarnaast ook nog gitaar, piano en keyboard spelen en ik weet nog niet eens welke toets een c of een fis is!

'Nou jullie zouden maar zo broer en zus kunnen zijn...' mompelt Zayn. 'DNA test!' gilt Louis en ik kijk hem vragend aan. 'Ik wéét dat ik een zusje heb, ik weet dat ze in Ierland is opgegroeid en dat haar ouders in Engeland zijn begonnen. Dus, misschien ben jij wel mijn zusje!'

'Let's go!' roept Louis en de jongens rennen allemaal naar buiten. 'Fijn dat jullie ook op mij wachten,' mompel ik sarcastisch terwijl ik mijn krukken van de grond raap. Ik kruk zo snel mogelijk achter ze aan maar als ik op de gang kom, zijn ze nergens meer te zien. Ik kruk maar gewoon naar de voordeur en trek hem open. Ik zie de jongens wel, maar er is heel veel paparazzi en fans om zelf door heen te komen met die krukken. Nog voor ik de deur dicht gooi hoor ik mensen schreeuwen. Vragen als 'Wie is dat meisje?' 'Heeft Niall een vriendin? Of jij Harry?' 'Waarom loopt ze op krukken?' Wacht, mijn mobiel. Vast op het nachtkastje. Ik laat mijn krukken in de hal staan en hinkel naar de trap.

Behendig hinkel ik de trap op en zoek de kamer waar ik vandaag de dag begon. Als ik hem eindelijk heb gevonden zie ik meteen mijn Iphone en oortjes liggen. Ik pak snel mijn mobiel en zie dat ze hem hebben opgeladen. Thanks boys. Ik plug mijn oortjes in en zet Up All Night aan.



Ik hinkel de kamer weer uit en als ik onderweg ben naar de trap hoor ik Louis mijn naam roepen. Ik grinnik even en haast me dan richting de trap. Ik hinkel naar beneden en in twee minuten sta ik onderaan de trap tegenover Louis, die me met open mond aanstaart. 'Wat?' vraag ik rustig. 'Hoe? Hoe doe je dat zo snel?' 'Ervaring,' mompel ik en geef hem een knipoog, terwijl ik vanbinnen kapot ga bij de herrineringen aan vroeger. Hoe ik steeds van de trap af donderde omdat ik probeerde naar beneden te hinkelen. Daarna werd het vaak minder leuk, maar daar moet ik maar niet meer aan denken.