Who's My Brother? VOLTOOID

13

POV Noa

De celdeur gaat open. Ik hou mijn ogen stijf dicht, wachtend op de eerste klap, die er niet komt. 'Noa? Ben je wakker?' vraagt hij. Ik open voorzichtig één oog en zie een jongen gehurkt voor me zitten. Ik neem hem rustig in me op, aan zijn ogen te zien, is het de jongen die bij me in de bus bleef. De jongen die mij eten gaf. Maar ook de jongen die mij pijn deed. Ik schat hem rond de zeventien jaar, misschien achttien. Hij heeft bruin haar met bruine ogen en ziet er op het eerste gezicht best aardig uit. 'We gaan,' zegt hij zachtjes. 'W-wat bedoel je?' Vraag me niet waarom maar ik ben bang. Bang voor hem.

'Ik ga je naar huis brengen. You don't deserve this.' Hij trekt me voorzichtig overeind en helpt me richting de celdeur. 'Kun je even blijven staan?' Ik knik zachtjes. 'Denk ik...' Hij steekt zijn sleutel in het slot en opent de deur. Als de sleutel weer om zijn hals hangt pakt hij me snel weer vast en lopen we verder. Door een gangetje, een appartement, met de lift naar beneden en dan de flat uit.

Hij zet me op de bijrijdersstoel van het zwarte busje en gaat dan in de bestuurdersstoel zitten. Ik maak mijn gordel vast en hij geeft gas.

Hij tilt me de auto uit, in bruidstyle, en loopt naar de deur. Ik strek mijn arm en druk op de bel. Ik vraag me af of ze open zullen doen aangezien het middernacht is. Op dat moment gaat de deur open en staat een slaperige Louis voor mijn neus.

'Noa!' gilt hij. Hij tilt me uit zijn armen en houdt me stevig vast. 'Jij vuile- Hoe durf je met je tengels aan mijn kleine zusje te komen?!' sist hij naar hem. 'Lou, rustig. Hij heeft me geho-' Ik wordt onderbroken door de andere jongens die de trap af stormen. 'No'tje!' gilt Harry blij. Ze geven me allemaal een knuffel terwijl ik nog steeds in Louis' armen lig, wat overigens best prettig is.

De jongens grijpen hem vast en sleuren hem naar binnen. Liam houdt hem stevig vast, bij zijn keel. 'L-Laat hem alsjeblieft los, Li.' Hij stikt bijna door Liams stevige greep. 'Liam laat hem los,' herhaal ik. Ik krijg tranen in mijn ogen, waarom? 'What the fuck Noa, ik weet niet hoor maar hij heeft je ontvoerd!' zegt hij verbaasd. 'En gered. Laat hem los, please?' Liam laat hem los maar blijft hem in de gaten houden. Zijn keel is rood en je kunt duidelijk de afdruk van Liams handen zien.

'Leg uit,' zegt Zayn. 'Gewoon. Hij sloeg mij dan wel vaak maar hij is ook degene die mij te eten gaf. Die het voor me opnam en die me heeft weggesmokkeld. De persoon die zijn eigen leven voor mij op het spel heeft gezet.' De jongens kijken verbaasd van mij naar hem en van hem naar mij. 'Nu, ga jij je voorstellen want ik wil wel weten wie je bent,' zeg ik tegen hem. 'Ehm, ik ben Shawn, 17 jaar en ehm ja... Jaloers op Niall,' zegt hij zacht. 'Hoezo jaloers op mij?' vraagt Niall nieuwsgierig. 'Doordat jij en Noa iets hebben, wat ik nooit met haar zal hebben,' zegt hij zachtjes en kijkt naar zijn handen. 'Ok- Wacht. Je bedoelt dat je verliefd bent op Noa?' Shawn knikt en kijkt Niall voorzichtig aan. 'N-Noa, ben jij ook op hem?' Niall wijst naar Shawn terwijl hij "hem" hatelijk uitspreekt. Ik schudt voorzichtig mijn hoofd. Ik hoor een aantal opgeluchte zuchten en zie dat Niall weer een beetje ontspant. 'Wat hebben jullie allemaal? Ontspan eens!' zucht ik en loop bij ze vandaan.

Als ik in de keuken aankom, maak ik warme chocolademelk voor iedereen en pak twee wortels. Terwijl het water kookt, loop ik naar de woonkamer en geef Louis één van de wortels. 'CARROT!' gilt hij blij en ik grinnik. Wanneer ik mijn wortel op heb loop ik terug naar de keuken, het water is klaar met koken dus maak ik de chocolademelk af.

Ik loop met het dienblad de woonkamer in, waar de jongens druk in gesprek zijn. Shawn merkt me meteen op en loopt naar me toe. 'Mag ik alsjeblieft gaan?' vraagt hij meteen. 'Waarom? Ik hou je niet tegen hoor, maar...' 'Ik voel me hier gewoon niet goed. Het lijkt of ze me ieder moment aan kunnen vliegen,' zegt hij. 'Moment, ik zal je zo dan wel uitlaten.' Ik loop naar de tafel en deel de koppen chocolademelk uit. 'Shawn, kom je nog wel heel even zitten? Ik heb ook chocomelk voor jou gemaakt.' Ik schenk hem een glimlach en hij komt zitten.

Zodra de melk drinkbaar is, drinkt Shawn het op en gaat staan. 'Mag ik dan nu weg?'

Ik sta ook op en geef hem een knuffel. 'Bedankt,' mompel ik en loop met hem mee naar de deur. 'Zie ik je nog een keer terug of...?' 'Ik denk het niet, vaarwel Noa Tomlinson.' Hij glimlacht zwak naar me en verdwijnt dan in het duister van de nacht. Ik voel iets nats op mijn wang en staar naar de plak waar ik hem voor het laatst zag.

Twee sterke armen tillen me op en ik ruik dat het Louis is. 'Don't cry little sister,' fluistert hij. Hij zet me zachtjes op de bank en gaat dan naast me zitten. Niall, die aan mijn andere zijde zit, slaat zijn armen om me heen en ik kruip tegen hem aan. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Dan pas merk ik hoe moe ik eigenlijk ben dus sluit ik mijn ogen.

Sorry voor het korte hoofdstukje, mijn pols doet pijn dus typen is niet erg fijn. En dat rijmt.
Ik hoop dat het hoofdstuk wel leuk was en dat jullie ervan genoten hebben.