Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ซ่า ซ่าา
เสียงน้ำตกกระทบโขดหินดังกึกก้อง
เสียงมันกังวาลสู้กับเสียงหัวเราะของใครบางคนที่เปล่งออกมาอย่างบ้าคลั่ง
เสียงหัวเราะนั่นสาดส่งมาให้กับคนจนตรอกคนหนึ่ง
คนที่หมดสิ้นหนทางจะเอาตัวรอดแล้ว
คนที่พยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อยื้อลมหายใจของตัวเองเอาไว้เช่นคนอย่างผม
" ฮ่าฮ่าฮ่าาา! มึงมันแน่มากนะ อาศัยจังหวะที่พวกกูชลมุน หนีออกมาได้ "
. . .
" มึงเป็นใครวะ ทำไมถึงได้ดวงดี มีไอ้ขี้ข้าอกตัญญูของกูคอยช่วยเหลือ!!
อย่าให้กูรู้ว่ามันตัวไหนวางเพลิง!! "
ชายร่างโต หนวดเครารุงรัง "ฮันแจจุน"
ผมได้ยินลูกน้องเรียกชื่อมันอย่างนั้น
มันสบถด่าและลงโทษลูกน้องที่ไม่ได้เรื่องให้ผมเห็นตลอดเวลาสามวันที่ผมถูกขังอยู่
บ้างก็จับไปเป็นกระสอบทรายให้โดนรุมกระทืบเล่นๆ บ้างก็ให้เป็นเป้านิ่งเพื่อซ้อมยิงปืน
แจจุนมันคงเป็นโรคจิตอ่อนๆ . . .
แต่ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าลูกน้องตัวดีที่หักหลังมันคนนั้นเป็นใคร..
ลูกกุญแจกับข้อความในกระดาษแผ่นนั้น. .
คงมีแต่เขาเท่านั้นที่ลอบวางเพลิงหมายให้ทุกคนแตกตื่น
เป็นสัญญาณกลายๆให้ผมหลบหนีออกมา
"แจจุน มึงนี่ทำงานได้ดีนะ ลูกน้องถึงได้จงรักภักดีพากูหนีหนะ"
"ฮึ!! เก็บปากพล่อยๆของมึงไปตอบเจ้านายกูเถอะ ว่าของนั่นอยู่ไหน
คิดให้ดีดี
ข้างหลังมึงหนะ นรกชั้นดีเลยหละ"
