" นายไหวรึเปล่า "
" ว..ไหว "
อูย~ เข็ดไปหมด
ไม่รู้ว่าเพราะฟิตเนสเมื่อวาน
หรือกิจกรรมเมื่อคืนกันแน่ที่ทำให้ปาร์คจีมิน
เข่าอ่อนอย่างนี้
ร่างเล็กคุกเข่าลงกับพื้น มือหนึ่งค้ำเตียงนุ่ม
มือหนึ่งดึงชายผ้าม่านข้างๆไว้
จีมินค่อยๆออกแรงยึดตัวเองให้ทรงตัว
แล้วเขาก็ต้องผงะไป
(!)
มือเล็กรีบรูดผ้าม่านปิดทันที
พรึบ!
หวังว่าคงไม่มีใครอุตริมองเข้ามาหรอกนะ
" จีมินอ่า นายโอเคมั้ย ตอบหน่อย "
"........"
ยังจะถามอีก
ผมไม่โอเค ถึงจะพอเดินได้ก็เถอะ
แต่ไม่โอเคเลย..
จองกุกเค้าไม่เป็นอะไรบ้างเลยรึไงนะ
จีมินไม่ยอมตอบคนข้างนอก เขาลุกลี้ลุกลน
จัดการผ้าห่ม หมอนและข้าวของที่กระจุยกระจายไปพร้อมๆกับฉากรักร้อนของเขากับอีกคนที่กำลังเอะอะอยู่หน้าห้อง
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
" พ่อคะ พี่จีมินเป็นอะไรหรอคะ"
เจ้าตัวน้อยเอียงคอถามพ่อของเธอ
ที่กำลังเอาหูแนบกับประตูห้อง
จอนจองกุกย่อตัวลงมากระซิบกับลูกสาวทั้งที่เขายังแนบหูกับประตูบานไม้สีขาวอยู่อย่างนั้น
" พี่เค้าไม่สบายนิดหน่อยครับลูก "
เด็กหญิงย่อตัวลงตามอย่างคุณพ่อ
กำปั้นน้อยๆเคาะบานไม้เบาๆ
