ห้องพิเศษ
คิมซอกจินกำลังเปิดกล่องข้าวที่เขาเตรียมมาให้ตัวเองสำหรับมื้อเที่ยง
เขามาเฝ้าไข้คนป่วย แทนปาร์คจีมินที่กลับบ้านไปพัก
ภายในห้อง มีเพียงเสียงถอนหายใจของคนบนเตียง
คนป่วยในชุดผ้าป่านสีฟ้ากำลังนอนก่ายหน้าผากมองขวดน้ำเกลือ
เค้าพ่นลมหายใจหนักๆออกมา
" อะไรจองกุก อย่าคิดมากน่า "
" น้องแทเธองอนไม่นานหรอก นายก็รู้ "
คิมซอกจินปลอบใจคนเป็นพ่อที่กังวลเรื่องลูกสาว
ก่อนจะตักข้าวเข้าปาก
" ผมไม่น่าดุลูกต่อหน้าคนอื่นเลย "
น
้องแทงอนจอนจองกุก เธอกลับบ้านไปกับปาร์คจีมินแล้ว
คนป่วยก็เลยต้องนอนเหงาๆอยู่ตอนนี้
" แต่น้องแทดูโตขึ้นเยอะเลยนะ จากที่ชั้นสังเกต "
" ผมก็ว่างั้นเหมือนกัน "
จอนจองกุกนึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อเช้า
. . . . . . . . . .
" โอ้ย.. น้องแทหยิกน้าทำไมคะ.. "
ซูซี่ร้องบอกเสียงอ่อนเธอลูบมือที่โดนหยิก
"น้องแท ทำไมหนูถึงทำตัวไม่น่ารักอย่างนี้ลูก/// " จอนจองกุกทำหน้าดุลูกสาวตัวเล็กที่กำลังยืนมองเขาตาละห้อย
" ขอโทษคุณน้าเขาก่อน/// "
" คุณพ่อ..." เด็กหญิงเอาแต่ส่ายหน้า
" คนดีของพ่อ หนูต้องขอโทษคุณน้า ตอนนี้/// "
จอนจองกุกพยายามสอนลูกสาวอย่างประนีประนอมแล้ว แต่เสียงออกจะดุไปนิด
เจ้าตัวเล็กมองหน้าพ่อของเธอด้วยแววตาน้อยใจ ปากน้อยๆคว่ำลง
น้องแทเสียใจจนเริ่มร้องไห้
" น..หนูขอ..โทษ ค่ะ..คุณน้า ฮืออออออ "
เด็กหญิงตัวน้อยก้มหน้าลง ขอโทษซูซี่ด้วยเสียงสั่นเครือ
