" เจ๊ชนผมก่อนนะ!..ผมไม่รู้ว่าชุดเจ๊ราคาเท่าไหร่ แต่ขอเดาเลย
มันถูกกว่าไวน์ของแฟนผมเยอะ รู้ไว้ด้วย! "
เสียงโวยวายดังลั่นของหญิงกลางคนกับเด็กหนุ่มที่ต่อปากต่อคำกันไม่หยุด
ไม่สามารถแทรกเข้าไปในโสตประสาทของจอนจองกุกเลย
เพราะเขาหูดับไปตั้งแต่ได้ฟังประโยคที่มินแจตะโกนออกมาเมื่อสักครู่
บวกกับของสิ่งหนึ่งที่เขาเห็นบนนิ้วของเด็กหนุ่มที่กำลังชี้หน้าต่อว่าคู่กรณี
' ....ของแฟนผม...รู้เอาไว้ด้วย '
//////////////////////////// ///////////////////////////// /////////////////////////////
หลังจากสงบศึกด้วยความไม่เต็มใจนัก เด็กหนุ่มก็ต้องเดินลิ่วๆกลับไปที่ห้องไวน์อย่างหัวเสีย
เขาต้องกลับไปเบิกไวน์อีกครั้ง
' เพราะเจ๊ปากตลาดนั่นแท้ๆ ชนคนอื่นแล้วยังจะไม่ยอมรับ '
" น้องๆ " เสียงเรียกจากชายคนหนึ่งที่วิ่งไล่หลังมา ทำให้เขาหยุดและหันไปมอง
" ไวน์เท่าไหร่ พี่จ่ายเอง "
" ...... " คิมมินแจเหลือบมองผู้ชายร่างสูงที่เขาคิดว่าคงเป็นคนรักของคู่กรณี
เขารู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาชายหนุ่มคนนี้จนต้องเพ่งมองอีกครั้ง
" ผมคุ้น..คุ้นมาก เราเคยรู้จักกันรึเปล่า "
" ไม่เคย " แต่เดี๋ยวก็ได้รู้จักชั้นแน่..คิมมินแจ
///////////////////////////// ///////////////////////////// /////////////////////////////
กลิ่นสเต๊กหอมฟุ้งลอยคละคลุ้งไปทั่วครัวซึ่งถูกแยกโซน
เป็นสัดส่วนภายในห้องพักส่วนตัวของปาร์คจีมิน เขาแค่รื้อตู้เย็นและเจอมัน
ก็เอาออกมาอุ่นเท่านั้น 'แค่นี้ก็พอแล้วมั้ง'
ผมคิดว่ามันออกจะน่าเกลียดไปหน่อย ที่ไม่สั่งอาหารข้างล่างขึ้นมาเลี้ยงมินแจ
แค่ไวน์นั้นก็น่าจะพอแล้วสำหรับวันสุดท้ายของเด็กฝึกงาน หรือจะให้พูดตรงๆ
ผมไม่อยากทำอะไรให้น้องมันคิดเกินเลยกับผมไปมากกว่านี้
ตื๊ดตื๊ดตื๊ด ตื๊ดตื๊ดตื๊ด
" ฮัลโหล "
