" จะไปก็ไปเลยสิ "
. . .
" ชั้นไม่ไปส่งนายหรอกนะ "
. . .
____________________________________chapter3____________________________
26 ธันวาคม 3วันหลังจากเกิดเหตุ
นายน้อยจอนจองกุกเจ้าของฟาร์มโคนมขนาดใหญ่
เขาน่าจะเป็นนักธุรกิจที่มีรูปลักษณ์ดีที่สุดในย่านนี้แล้ว และการรับช่วงกิจการต่อจากครอบครัว ดูจะไม่ใช่ภาระหน้าที่ที่หนักหนาเกินไปสำหรับเขา
หลังจากได้ออกไปตรวจตรา ดูแลความเรียบร้อยในฟาร์มอย่างเช่นที่ทำทุกเช้า เขาก็กลับมาทำงานเอกสารต่อในออฟฟิซ
ขณะกำลังไล่เซ็นเอกสารการจัดส่งสินค้าที่วางกระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะ สายตาของจอนจองกุกก็ไปจับเข้ากับกล้องตัวเก่งพอดี
จอนจองกุกหยิบกล้องขึ้นมา เปิดดูรูปล่าสุดที่ถ่ายไว้
รูปงานเลี้ยงวันคริสต์มาสเมื่อวานน่ะครับ พี่จิน น้องแทและผม
เราจัดปาร์ตี้เล็กๆอย่างที่เคยทำในทุกๆปี ปีนี้ก็เหมือนเดิมเพิ่มเติมคือมีจีมินเป็นแขกคนสำคัญ
น้องแทเขาบอกผมอย่างนั้น
' พ่อคะ หนูเรียกพี่ผมส้มว่า พี่จีมินได้ใช่ไหมคะ? '
ถึงจะไม่ค่อยมั่นใจว่าเขาจะชื่อจีมินจริงหรือเปล่า
แต่สิ่งที่อ่านได้จากแหวนสลักนั่น ทำให้ผมทึกทักไปเองว่า เขาคงชื่อจีมินละมั้ง
ตอนนั้นผมก็เลยยิ้มรับให้คำถามของเธอ
น้องแทเอานิ้วป้อมๆไปจิ้มแก้มคนที่นอนหลับอยู่บนเตียง พลางบอกกับอีกคนที่กำลังจัดโต๊ะอาหารว่า
' พี่จินต้องเพิ่มอาหารแล้วละค่ะ ปีนี้เรามีแขกด้วย
พี่จอนจีมิน วันนี้มาเป็นแขกคนสำคัญของน้องแทนะ '
ลูกสาวแสนรักหันกลับมาเชิญคนบนเตียงให้เป็นแขกในปาร์ตี้ของเธอด้วย
