" จีมินอ่า ทำไมตัวหอมจัง^^ "
" จองกุก! คุณกลับเตียงไปเลยนะ "
" ไม่เอา เตียงมันไม่นุ่มแบบนี้ " คนพูดหลับตาพริ้ม เขายิ้มแล้วกอดหมับเข้าที่ก้อนผ้าห่มทันที
" ผมพูดดีๆแล้วนะ " คนในผ้าห่มเม้มปากแน่น จีมินขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยความโมโห
" ทำไม จะทำอะไรหรอ^^ " คนที่กอดอยู่ท้าทายคนกำลังโกรธด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
" นี่จองกุก!ปล่อยเลย " จีมินยืนยันเสียงแข็ง เขากำลังออกคำสั่งไม่ให้จอนจองกุกทำอะไรตามใจตัวเองอีก
" ยังอีก ไม่ปล่อย ผมต่อยนะ "
" ทำไมดุจัง^^"
" จองกุก! " จีมินยังพยายามดุคนที่ไม่มีวี่แววจะกลัวเขาเลยสักนิด
ฟอดดด //
คนป่วยหอมเข้าที่แก้มซ้ายของคนในผ้าห่ม
" ชื่นใจจัง นี่สบู่โรง'บาลหลอ ทำไมถึงหอมอย่างงี้ "
" ย่าห์! จอนจองกุก !! " ปาร์คจีมินดิ้นขลุกขลักอยู่ในผ้าห่ม เขาพยายามเอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้..
" อย่าไล่ชั้นเลยนะ สงสารคนป่วยเถอะ "
" ย่าาาห์ กลับไปนอนบนเตียงเดี๋ยวนี้! "
"..................."
" ไม่ต้องแกล้งหลับเลยคุณ.. กลับ! ไป! นอน! บน! เตียง! "
จีมินย้ำกับคนดื้อ เอาแต่ใจตัวเอง
" ง่วงจัง.. นายก็ง่วงหนิ นอนเถอะ ..."
จอนจองกุกหลับตาพริ้ม เขาหนุนหัวของคนตัวเล็กเอาไว้
" กอดผมแบบนี้ จะหลับลงได้ไงเล่า! "
จีมินยังคงไม่ยอมสงบลงง่ายๆ เขายังคงกลัวใจคนตัวโต
" นอนไม่หลับ งั้นทำอย่างอื่นได้ไหมละ "
คนตัวโตยังคงหลับตาพริ้ม เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เขาไม่ได้หมายความอย่างที่พูด
ก็แค่พูดออกมาตามนิสัยที่ชอบแกล้งจีมินเท่านั้น
" ไม่ได้!! " แต่คนที่ระวังตัวอย่างปาร์คจีมิน ไม่สามารถตีความประโยคนั้นเป็นอื่นไปได้เลย
" ไม่ได้ก็นอนนิ่งๆดิ " จอนจองกุกผ่อนลมหายใจออกมา เขากำลังนอนหลับตากอดก้อนจีมินไว้นิ่งๆ
" จองกุกอ่า.. " จีมินถอนหายใจ " ผมง่วงแล้วจริงๆนะ เลิกแหย่ผมเถอะ "
" ชั้นไม่ทำอะไรหรอกน่า ชั้นก็ง่วง " จอนจองกุกง่วงจริงๆเขาอยากจะหลับไปทั้งแบบนี้เลย
" ....... " จีมินได้ถอนหายใจหนักๆ เขาเหนื่อยจะต่อปากต่อคำกับคนเอาแต่ใจแล้ว
" จีมิน..ก่อนนอนขออย่างนึงได้ไหม "
" ไม่ได้ "
" ทำไมถึงใจดำนักนะ.. ชั้นขอไม่มากหรอก"
" ......... " คนถูกถามยังคงหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่อย่างนั้น
" ขอ..เอาปากแตะปากแล้วหลับไปได้มั้ย " ริมฝีปากของคนตัวโตพึมพัมอยู่ข้างแก้มจีมิน
.
.
" บอกว่าไม่ได้ก็คือไม่ดะ. . อืมม.."
I'm not sure what this is gonna be,
ก็ไม่รู้หรอกว่าต่อไปข้างหน้าจะเป็นยังไง..
But with my eyes closed all I seeIs the skyline, through the window,
แต่ตอนนี้ แค่หลับตาลง..สิ่งที่เห็นทั้งหมดคือเส้นขอบฟ้าที่พาดผ่านบานหน้าต่าง
The moon above you and the streets below.
คืนนี้มีดวงจันทร์เฝ้ามองเราจากด้านบนและถนนที่อยู่ด้านล่าง
Hold my breath as you're moving in,
ครอบครองลมหายใจของชั้นเท่าที่ต้องการเถอะนะ
Taste your lips and feel your skin.
ลิ้มรสกลีบปากและผิวสัมผัสนี้เอาไว้..
When the time comes, baby don't run,
หากเวลานั้นมาถึง นาย...อย่าจากไปเลยนะ
just kiss me slowly.
แค่จูบช้าๆ
Stay with me, baby stay with me,
อยู่กับชั้น อยู่กับชั้นได้ไหม
Tonight don't leave me alone.
คืนนี้ อย่าทิ้งกันไปไหนเลย
__________________________
Happy April fool's Day na my lovely reader. -3-
Thank you : Kiss me slowly (parachute.)
