Aslında Olmayan Şeyler

Diğerlerine benzemeyen adam

Anneme nedense bu adamı sevdiğimi anlatırken Alaric çoktan odama girmişti. Herkesin odama girmesine izin vermezdim ama onun için bir ayrıcalık yapabilirdim sanırım. Odaya girdiğimde kitaplığımı inceliyordu. 

- Çok okuyorsun sanırım.

-Seviyorum.

- Ben de öyle.

- Peki favori yazarın?

- Dan Brown, Adam Fawer, John Verdon, J.K Rowling...

- Anladım. Fantastik - bilimkurgu senin tarzın. Yarım ağızla  "Hiç şaşırmadım" diye ekledi. Gençler sever böyle şeyleri.

Gülümsedim. Çünkü haklıydı..

- Biliyor musun? Ben de insanları bazen dinleyemiyorum. Gereksiz konuştuklarında özellikle - ki genellikle oldukça gereksiz konuşurlar - dinlememek en iyisi.

Bu açıklama biraz tuhaftı. Pek de gerçekçi değildi. Şimdi diğer psikologlara benzemeye başlıyordu. Aklı sıra kendimi ona yakın hissetmemi sağlayacak. Budala.

Numarasını anladığımı farketmiş olacak ki konuyu değiştirdi.

- Hiç kendini diğerlerinden farklı hissettiğin oldu mu Sam?

Anlayamamıştım.

- Nasıl yani?

- Yani açıklayamadığın bazı olaylar. Nedense sorumlusu senmişsin hissi?

- Ya-yani. Evet. Herkese bazen olur böyle şeyler.

- Yanılıyorsun Sam herkese değil.

Ne demek istiyordu şimdi? Neyin peşindeydi? Yüzünü tuhaf tuhaf inceleyip bir şeyler anlamaya çalıştığım sessizliğin ardından konuşan tekrar o oldu.

- Bir kaç soru sormak istiyorum Sam ama yanıtların içten olmalı.

İşte! O aptal testlerden biri daha.  Gerizekalının biri kıçından bir test uydurmuş. Bu gerizekalılara üniversitede bunu ezberletmişler. Yeter, bu kaçıncı papağan?

- Sorulara hiç gerek yok ben sırayla cevapları vereyim size. 268. kere duymaya gerek yok aynı şeyleri.

- Aaah.. Büyüklenme gibi olmasın ama  bu soruları başka birinin sorduğunu sanmıyorum. 

Bu tepkiyi beklemiyordum. Gerçekten. Utanır falan sanmıştım. Geri adım atmaya karar verdim.

- Peki dinliyorum.

- Bazen insanları dinlememe durumunu farkında olarak mı yapıyorsun?

- Sence derslerimi farkında olarak dinlemeyip her sene zorla geçmem benim hoşuma mı gidiyor?

-Pekalaaa.Dalga geçtiğimi falan sanmadan önce söyleyeyim gayet ciddiyim. Bu sırada yani etrafı duyamadığın anlarda zihninde bazı görüntüler gördüğün oluyor mu? Hayal gibi.

İşte şimdi şaşırmıştım. Söylemeli miydim? Hayır. Hayır, bu tuhaf karşılanırdı. Annemin kulağına giderse olacakları görmek istemem. Resmen korkudan deli olur. Zaten normal olduğumu düşünmüyor. Ama içimi yiyip bitiren bir merak vardı. Bu şeyler de neydi böyle. Ben galiba deliyim. Evet. Evet, deli olmalıyım. Deliysem bile bunu kimse bilmemeli.

-Eeeğ.. Şey.. Ba-bazen

Ağzımdan çıkanlara şaşırdım. Demeyecektim. İşte şimdi, adamın gözlerinde tuhaf bir parıltı gördüm. Neler oluyor?