It's Pink. -Discontinued-

Chapter 1

Harry's Pov.
Σήμερα είναι η μέρα. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που θα το κάνω αυτό. Ο μπαμπάς λέει πως θα είμαι εντάξει. Το πιστεύω.. Μπαίνουμε μέσα στο αυτοκίνητο και εκεί ξεκινάει άλλος ένας διάλογος -μάλλον θα τον χαρακτήριζα μονόλογο καθώς μιλούσε μόνος του- για το τι θα ακολουθούσε στη συνέχεια και πως θα αισθανόμουν αργότερα. Δεν μπορούσα να πω ότι ανυπομονούσα καθώς δεν είχα κάνει την καθώς πρέπει έρευνα που θα ήθελα και δεν έχω κάνει ποτέ ξανά κάτι τέτοιο. Τον σταμάτησα πρώτου μπει σε γλαφυρες λεπτομέρειες. "Μπαμπά θα είμαι εντάξει. Πιστευω" εκείνος χαμογέλασε και πέταξε ένα γελάκι. "Κάτι παραπάνω από εντάξει! Harry σήμερα θα γίνεις άντρας! " με αγκάλιασε σφιχτά. Δεν μπορώ να καταλάβω τέτοιου είδους λογικές. Πριν προλάβω να το σκεφτώ και να του χαλάσω την διάθεση είχαμε ήδη φτάσει στο 'μέρος'. Μια λαμπερή ροζ πινακίδα που αναγράφει τη φράση "Ms Zoe's Can can" και μια νεαρή κοπέλα ζωγραφισμένη (επίσης με νέον φώτα που αναβόσβηναν) άνοιγε και άνοιγε και έκλεινε τα πόδια της κάθετα. Ξεροκατάπια. Αυτή η στιγμή είναι πολύ τραγική. Ένα νεαρό φραγκάτο αγόρι με γυαλιά σιδεράκια (ναι χωρίς την γλάστρα μου) και απαίσια μαλλιά στέκεται έξω από πορνείο Α' Τάξης. Γελάω με την αντανάκλαση μου στην μαύρη πόρτα και μια κυρία που μάλλον είναι άντρας μου κλείνει το μάτι. Αν είναι έτσι όλες οι κοπέλες καλύτερα να φύγω από τώρα. Είμαι μόνος πλέον ο πατέρας δεν πέρασε μέσα.. Νιώθω άγχος. Βλέπω άσπρες σκάλες, πολύ απλό. Άσπροι τοίχοι σκάλες και απλά φώτα. Περίμενα κάτι άλλο. Ανεβαίνω ήσυχος τις σκάλες και συναντώ μια πόρτα με έναν γεροδεμένο άντρα με ξυρισμένο κεφάλι. Μου ανοίγει χωρίς να έχει ούτε ένα ίχνος από συναίσθημ χαραγμένο στο πρόσωπο του. Μπαίνω γρήγορα μέσα στον χώρο και αμέσως μου έρχεται να ξεράσω. Μυρίζω τσιγάρα και πούρα, ουίσκια βότκες λεμόνι και γενικά κάθε είδος από ποτά. Με ενημερώνει ο μπάρμαν πως οι πρωταριδες πηγαίνουν κοντά στο σόου μπας και καβατζωσουν καμιά γκόμενα για το βράδυ. Καταπίνω για μια ακόμα φορά και πιάνω θέση στην δεύτερη σειρά σχεδόν στη μέση. Δεν είμαι μόνος.

Μesalina's Pov.
Λοιπόν ένα έχω να πω. Όλοι μου έχουν σπάσει τόσο πολύ τα νεύρα! Ανησυχούν με το παραμικρό! Είναι ενοχλητικό το ότι όλοι νοιάζονται για μένα έτσι στα ξαφνικά. Επειδή πηγαίνω και με άλλους εκτός μαγαζιού για να βγάλω τίποτα παραπάνω ανησυχούν μήπως γίνω σαν και αυτές τις κακομοίρες που παίζουν σε ροζ ταινίες. Έχουν κυκλοφορήσει τέτοιες με πολλές από εδώ μέσα αλλά καμία δεν έχει βρει το θάρρος να μιλήσει σε κάποιον από εδώ. Αν είναι κάτι το οποίο υποστηρίζω από όσα λέει η Zoe είναι η ατάκα της :"Η δουλειά δεν είναι ντροπή αν την κάνεις με αξιοπρέπεια.". Ποτέ δεν ντράπηκα για τον εαυτό μου και τις αποφάσεις μου. "Mesalina βγαίνεις σε λίγο. Προσπάθησε να μην μας φας όλους τους γκόμενους." η Eua γελάει. Της κλείνω το μάτι γιατί έχω υπερβολικά πολλά νεύρα για να μιλήσω και ετοιμάζομαι. Είμαι έτοιμη να τα δώσω όλα μόνο και μόνο για να καταλάβουν όλοι πως δεν είμαι απλά ένα κορίτσι, και δεν λένε άδικα πως είμαι η ατραξιόν εδώ. Ετοιμάζω τα ρούχα μου δεν έχω σκοπό να δείξω τα εσώρουχα μου σήμερα. Θα πάω να κάτσω σε κανέναν να πάρω και παραπάνω λεφτά. Ξεκινάμε. Βγαίνω πάντα τελευταία πράγμα που είναι καλύτερο γιατί καταλαβαίνω πόσοι έχουν έρθει για μένα. Βγαίνουν όλες. Περιμένω και αφού δω ότι έχουν σκάσει όλοι βγαίνω έξω. Όλοι αρχίζουν να χειροκροτούν και κάνω την πόζα μου. Στέλνω ένα φιλάκι και αντικρίζω ένα αγόρι απέναντι μου φαίνεται πλούσιος. Σε αυτόν θα πάω. Ήρθε η ώρα να κάνουμε το πιο ανιαρό από τα πρόστυχα χορευτικά μας. Στήνομαι στα τέσσερα και είμαι έτοιμη να πάρω πιπα σε κάποιον. Μπροστά μου έρχεται η Eua με σηκώνει και μου σκίζει την μπλούζα. Δεν είχα όρεξη σήμερα αλλά έτσι κι αλλιώς το κοινό το λατρεύει. Πετάω την μπλούζα μου και πάω στον στύλο στη μέση πίσω από την Καλλιπάτειρα. Έχει ανέβει ήδη χωρίς να με περίμενει και έτσι θα κάνω κάτι άλλο. Ανεβαίνω ως τέρμα και αρχίζω να κοπανάω την περιοχή μου ελαφρά πάνω στο στυλό κάνοντας γκριμάτσες ηδονής. Κατεβάζω το παντελόνι μου και όλο το κοινό κραυγάζει ενώ δεν μπορώ να διακρίνω τι κάνουν οι υπόλοιπες. Κατεβαίνω από τον στύλο αλλά και από τα σκαλιά και πηγαίνω στο αγόρι που είχα σταμπάρει από πριν. Ψιθυρίζω στο αυτί του "Θες να περάσουμε καλά το βλέπω στα μάτια σου." Ξέρω ότι είναι πρώτη φορά. Φαίνεται από τον τρόπο που με κοιτάζει. Καταπίνει και λέει "Ελπίζω να μην σε πονέσω." όχι και άσχημα. Τώρα θα δει ποιος θα πονέσει ποιον. Ανεβαίνω πάνω του και αρχίζω να του φιλάω τον λαιμό, αμέσως η ανάσα του αυξάνεται σε ρυθμό. Αφήνω πιπιλιες στο σαγόνι του αλλά και στο μήλο του Αδάμ του. Μορφαζει.. Είναι γλυκός αλλά δεν μ'αρέσουν τα γλυκά αγόρια. Αρχίζω να κουνιέμαι απαλά γύρο από την περιοχή του και νομίζω πως σε λίγο θα τελειώσει και όλας. "Κράτα το αυτό μέσα σου, μετά θα μπορείς να το βγάλεις κάπου.. " του δαγκώνω το αυτί και αρχίζει να με ενοχλεί. (Μπορώ πρόθυμα να πω πως την έχει μεγάλη.) "Δεν θα μπορέσω να κρατηθώ για πολύ. Είσαι πολύ..." προσπαθεί να βρει την λέξη. "Καύλα?" τον διακόπτω. "Ναι ναι αυτό." θα είναι τόσο άθλιο να πάω με παρθένο?