It's Pink. -Discontinued-

Chapter 17.

Harry's Pov.
Μετά από 2 κρασιά 3 βότκες και ένα ουίσκι ένιωθα πως έπρεπε να πάρω την Μεσαλίνα τηλέφωνο.. Ήταν 2 η ώρα. Δεν γαμιέται; Αφού θέλω θα την πάρω! Και τηλέφωνο θα την πάρω και από πίσω θα την πάρω και από όπου θέλω θα την πάρω! Περνώ το κινητό μου και την καλώ.. Χτυπάει μια φορά.. Χτυπάει δεύτερη φορά.. Χτυπάει Τρίτη φορά και το σηκώνει. "Ποιος είναι;" Ακούγεται η αγγελική φωνή της που μόλις πριν λίγες μέρες φώναζε να συνεχίσω. " Ο Χαρρυ είμαι. Μου λείπεις και σε θέλω εδώ γαμώτο.. Σε θέλω. Σε θέλω όπως ένα πρεζάκι θέλει την δόση του.. Και ένας καπνιστής τα τσιγάρα του. Και συ με μισείς όπως ο μπάτσος την μολότοφ. Γιατί;" τώρα πια κλαίω.. Και φαίνεται να το παρατηρεί γιατί η ανάσα της κόβεται. "Γιατί;" κλαίω με λυγμούς. "Μην κλαις. Είμαι εδώ μην κλαις." μου έρχεται να σπάσω το κινητό. "Δεν είσαι εδώ! Είσαι με ένα άλλο κορόιδο, διαφορετικό από μένα στο κρεβάτι. Εκεί είσαι." της το κλείνω και απενεργοποιώ το κινητό. Δεν θέλω άλλο δράμα. Πηγαίνω ξανά στο μπαρ και φτιάχνω σφηνάκια. Γαμάνε τα σφηνάκια.. Με κερνάνε τουλάχιστον 7 ή 8 και είμαι λιώμα. Η Μυρτώ κλείνει το μαγαζί και γελάει με τις αντιδράσεις μου. Έχει ωραίο γέλιο.. "Δεν θα σε αφήσω να πας μόνος σου σπίτι. Θα κοιμηθείς μαζί μου σήμερα.. " χαμογελάω και πάω να μιλήσω "Όχι αυτό που κατάλαβες Χαρρούλη!!" Γελάω και μας βάζει μέσα στο αυτοκίνητο της. "Θες να περνάω να σε παίρνω ή κάτι;" μου λέει "Ναι αμεεεε" της λέω και κλείνω τα μάτια μου. "Χαρρυ μη κοιμηθείς δεν μπορώ να σε κουβαλήσω." κατσουφιάζω "Κααααααλαααααα" γελάει αχνά και γκαζώνει, ίσως για να φτάσουμε πιο γρήγορα στον άγνωστο για μένα προορισμό. Μετά από περίπου 15 λεπτά ήμασταν έξω από μια υπερπολυτελή έπαυλη. "Πλούσια είσαι καλέ;" την κοιτάω "Μπορεί" μου χαμογελάει και μου κλείνει το μάτι. Μου ανοίγει ένα αρκετά μεγάλο σπίτι στον κήπο. "Αυτό είναι δικό σου πάρε τα κλειδιά και ότι θες είμαι δίπλα εδώ απέναντι. Θα έρθω να σε ξυπνήσω το πρωί και να δω αν είσαι καλά." χαμογελάει και βγαίνει. Το μόνο που έκανα ήταν να βγάλω τα ρούχα μου και να ξαπλώσω σε έναν καναπέ.. Μπορεί να ήταν και κρεβάτι.. Πολυθρόνα.. Δεν ξέρω.. Ένιωσα κάποιον να με σκουντάει αλλά οι βλεφαρίδες μου ήταν πολύ βαριές για να σηκωθούν..
.
.
.
.
.
Συγγνωμη που δεν μλορουσα να ανεβασω τοσο καιρο.. Το wifi μου ηταν τελειως νεκρο.. ΕΙΜΑΙ ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΦΑΝΗ ΓΙΑ ΤΟ 1Κ ΟΜΓ. Σας ευχαριστω τοσο πολυ ειλικρινα. Αν και νομιζω πως η ιστορια ειναι χαλια αλλα οκ.
Lot's of love.
Xoxoxox