It's Pink. -Discontinued-

Chapter 9

Harry's Pov.
Ήμουν έτοιμος να τρελαθώ.. Ήθελα να την δω να της μιλήσω να της πω πως δεν ήθελα καμιά επαφή με εκείνη την κοπέλα και η μόνη που θέλω να με αγγίζει είναι εκείνη. Ήθελα εκείνη.. Και μόνο εκείνη. Ήθελα να την φιλήσω, να την χαϊδέψω και πάνω από όλα να της πω πόσο την χρειάζομαι. Πόσο γαλήνια κοιμήθηκα χθες βράδυ.. Πόσο όμορφη ήταν μέσα από τους αναστεναγμούς της. Πόσο ωραία φωνή έχει.. Πόσο με πλήγωσε που ήταν με αυτόν. Νομίζω Τζος τον λένε. Στα παπάρια  μου πως τον λένε! Την είχα ανάγκη να να την να μιλάει με αυτόν τον ηλίθιο και να την συνοδεύει στην τάξη της. Ήμουν τόσο απελπισμένος που άρχισα να φωνάζω το όνομα της και έτρεξα προς εκείνη. Πρώτος γύρισε να με κοιτάζει αυτός ο μαλακας αλλά δεν έδινα δεκάρα για εκείνον και την γνώμη του, οποία και να ήταν! Μετά από λίγο γύρισε και το πρώτο που είδα ήταν τα μάτια της. Ήταν ένα τόνο πιο σκούρα από ότι συνήθως. "Δεν έχω όρεξη να μιλήσω σε σένα." μου είπε και έφυγε. Η καρδιά μου έγινε πέτρα και όπως πήγε να γυρίσει της έπιασα τον καρπό την έφερα κοντά μου και τις ψιθύρισα "Και γω χθες δεν είχα όρεξη να με ξεπαρθενέψεις αλλά το έκανες." τότε μας χώρισε ο ηλίθιος ο Τζος. "Η Λίνα σου είπε ότι δεν θέλει να μιλήσει. Οπότε στρίβε και Ασ'την ήσυχη." τον κοίταξα. Δεν είχα καμία όρεξη να μαλώσω αλλά δεν είχα διάθεση και να φύγω έτσι σαν κότα. Όπως έκανα πάντα.. "Εσύ μην ανακατεύεσαι δεν είναι δουλειά σου." είπα και έφυγα με σταθερά βήματα προς το μάθημα μου. Ένα είναι το μόνο σίγουρο.. Δεν ήμουν ο ίδιος άνθρωπος μετά από τα χθεσινά. Ήμουν έτοιμος να παλέψω ενάντια σε όλους για να την κερδίσω. Δεν ήμουν δειλός, ντροπαλός και πάνω από όλα δεν ήμουν απαρατήρητος, μια από τις σχεδόν μοναδικές στιγμές της ζωής μου που δεν ήμουν απαρατήρητος. Το ευχαριστιόμουν όμως.. Παρόλο που η μόνη προσοχή που ήθελα ήταν δική της. Ξαφνικά από το μεγάφωνο ακούστηκε η φωνή της διευθύνσεως να με καλεί στο γραφείο της. Δεν ήξερα αν ήταν άντρας ή γυναίκα γιατί η φωνή πάνω ταίριαζε και στα δύο φύλα. Μπήκα λοιπόν μέσα στο γραφείο και είδα μια κοπέλα που μου φαινόταν γνωστή φυσιογνωμία. Την αγνόησα γιατί δεν είχα διάθεση και είδα πως το γραφείο (του άγνωστου φυλου της διευθύνσεως) ήταν προς τα δεξιά. Έτσι μπήκα μέσα χωρίς να χτυπήσω και βρήκα μια πολύ όμορφη κοπέλα συνέβη μπροστά στον διευθυντή να αναδεικνύει το πλούσιο στήθος της. Κοκάλωσα και έμεινα εκεί να κοιτάζω τα στήθη της γυναίκας τα οποία ήταν πολύ μεγάλα. Μετά από λίγη ώρα με πρόσεξαν και εκείνη το έπαιξε τάχα μου ντροπιασμένη και αφού του έκανε ένα νόημα του τύπου συνεχίζουμε μετά έφυγε από το δωμάτιο. Ο διευθυντής καθάρισε το λαιμό του και ξεκίνησε να μιλάει "Συγγνώμη για την μικρή καθυστέρηση αλλά έχω ήδη ανακοινώσει στην κυρία Αγάπη, και έχε ακουστεί και από τα μεγάφωνα πως δεν θα παρευρεθείτε σε αίθουσα αυτήν την ώρα κύριε Styles." τον κοίταξα προσεχτικά. Δεν ήταν πολύ γέρος, τον έκοβα πενηντάρη το πολύ, φορούσε ένα σακάκι σκούρο μπλε με ένα μπεζ πουλόβερ, είχε αφήσει τα μακριά του μαλλιά σε μια κοτσίδα και τα γένια του ήταν αξύριστα. Συνέχισε να μιλάει όμως "Εμένα με λένε Βλαδίμηρο αλλά θα προτιμούσα να με φωνάζεις κύριο Χοκ." μου χαμογέλασε ζεστά. "Είναι τιμή μας να σε έχουμε εδώ με υποτροφία γιατί είσαι ένα σπουδαίο μυαλό και δεν έχω την εντύπωση πως θα μας αφήσεις χωρίς κάποια ικανοποίηση." δεν μπορούσα να καταλάβω ποιο πρόσωπο αποτύπονε με το εμείς αλλά το άφησα ασχολίαστο. "Εδώ είναι μια λίστα με τα αθλητικά προγράμματα, της εκπαιδευτικές εκδρομές που είναι πληρωμένες από εμάς φυσικά, χάρτες της πανεπιστημιούπολης όπως και επίσης ένα κλειδί για τα δικά σου ντουλαπάκια. Ένα στο διάδρομο των μαθητών και ένα στα αποδυτήρια." μου έδωσε όλα όσα είχε πει. "Επίσης εδώ είναι και δυο κλειδιά για το δωμάτιο σου στο πανεπιστήμιο στον όροφο Α' το δωμάτιο Β4." μου χαμογέλασε. Καλή σας σχολική χρονιά κυρίε Styles. Έξω σας περιμένει μια κοπέλα που θα είναι κάτι σας ξεναγός σας μέχρι αν νιώσετε οικεία. Μπορείτε να φύγετε τώρα. Σας ευχαριστώ που περάσατε." του χαμογέλασα "Εγώ σας ευχαριστώ κύριε Χοκ." γύρισα την πλάτη μου κουβαλώντας όλα τα πράγματα και βγήκα προς τα έξω. Έδωσα ένα βλέμμα του τύπου σε περιμένει στην γραμματέα και την ένιωσα να τρέχει προς το γραφείο. Προχώρησα προς την κοπέλα και όταν με κοίταξε έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. "Αμαλία;" με κοίταξε με ένα μελαγχολικό βλέμμα αφού έβαλε την λίμα στην τσέπη της. "Χαρρυ;" την πλησίασα και την αγκάλιασα μου είχε λείψει τόσο πολύ!
.
.
.
.
Sooo αυτό ήταν παιδιά. Σας ευχαριστώ πολύ όλους εσάς που διαβάζετε το ιματζιν και είμαι πολυ χαρούμενη για όλα αυτά τα views και νιώθω πως πραγματικά αξίζει αν φτάσω στο τέλος ενός ιματζιν :3 Θα ήθελα να πατάτε όποτε θέλετε το αστεράκι για την ψήφο σας όποτε θέλετε. Τώρα θα σας μιλήσω λίγο για αυτό το κεφάλαιο αλλά και γενικά όσα θα ακολουθήσουν. Τα Pov του Χαρρυ θα μειωθούν καθώς το ιματζιν υποτίθεται πως είναι η ζωή της Μεσαλίνας και επίσης δεν νομίζω πως γράφω ωραία Harry's Povs. :3 Στην φωτογραφία είναι ο Τζος Γκόρντον (μετά από θερμή παράκληση Αμαλίας και Ευαγγελίας.) σας ευχαριστώ πολύ όλους.
ILY
Xoxoxo