ASİSTANIM

2.bölüm

Gidip gitmemek arasïnda bir seçim yapmam gerekiyordu.Başhekimim vereceğim kararı bekliyordu.Gitmeliydim.Bunca yıldır gitmemem bile büyük suçtu.Hiç tereddüt etmeden gidebileceğimi söyledim.Başhekim yarın sabah saat 07.00 sularında burada olmam gerektiğini ve 08.00 sularında ise yola çıkmam gerektiğini bildirdi.Başhekim bugün toparlanmam hasta kabul etmemi söyledi.Hastalar bugün bir diğer dahiliye uzmanımıza yönlendirilecekti.

Odama gittim.Oraya gittiğimde lazım olacak eşyaları bir kutuya koymaya başladım.Biraz eksiğim olduğunu farkettim.Bu eksikleri tamamlamam için alışverişe gitmeliydim.Doktor önlüğümü çıkarttım.Ceketimi giyip kutumu elime alıp hastaneden çıktım.Kutuyu arka koltuğa koyduktan sonra sürücü koltuğuna oturup arabayı çalıştırdım.Orada okumak için kitap almalıydım.Orada bana lazım olacak bir diğer şey ise yasin süresinin ve başka sürelerinde bulunduğu süre kitabı almalıydım.Çarşıya varmıştım.Arabayı kilitledikten sonra kitap seçmek için bir kitap evine doğru yol aldım.İçeri girdim.Birsürü kitap vardı.Kitapları çok seviyordum.Kitaplar yalnızlığımın tek ilacıydı.Çok küçükken annem ve babamı kaybetmiştim.Yetimhanedeki yalnızlığımı kitap okuyarak geçirmiştim.Kitaplarımı satın alarak çıktım.Son olarak süre kitabımı da aldıktan sonra evimin yolunu tuttum.

Eve vardığımda acıktığımı hissettim.Poşetleri ve kutuyu köşeye bırakıp doğruca mutfağa geçtim.Pek yemek yapmayı beceremezdim.Kolay yemekler yapardım.Makarna,hazır çorba,menemen vs... Ancak bunları yapabiliyordum.Acıktığım için menemen ve çorba yaptıktan sonra yemeye başladım.Yemeğimi yiyip sofrayı toparladım.Vaktin geçmesine az kalmıştı.Namazımı kılmalıydım.Yatsı ezanı okunmak üzereydi.Abdest alıp hemen namaza durdum.Namazımı kıldıktan sonra film izlemek için TV nin önüne geçtim.Film açıp izledim.Film bittiğinde saatte geç olmuştu.Uyumak için odama geçecektim ki birden birşey unuttuğumu anımsadım.Yarın Çamlıcaya gidecektim ama henüz kıyafetlerimi hazırlamamıştım.Nasıl unuttum diye düşündüm ve hemen yatak odasına çıkıp dolabın kapağını açtım.Bavulumu çıkarttım.Tek tek herşeyi yerleştirdim.Daha sonra uyumak için yatağıma geçtim..

Sabah kalktığımda saat yediye geliyordu.Hemen hazırlanıp çıkacaktım çünkü birşey yemeye vaktim yoktu.Saat yedide hastanede olmaıydım.Giyinip çıktım.Arabayı çalıştırıp hastanenin yolunu tuttum.Bugün gitmeyi kabul edeceğime dair kağıtları imzalayıp Çamlıca köyüne doğru yola çıkacaktım.Hastaneye vardım ve hızlıca başhekimin odasının kapısını çalarak içeriye girdim.Günaydın dedikten sonra imzalamam gereken kağıdı ve kalemi bana uzattı.Bende alıp imzaladım.Daha sonra başhekime veda edip Çamlıca köyüne gitmek üzere arabama doğru yürüdüm.

Arabayı Çamlıca köyüne doğru sürdüm.Burdan çok uzak bir mesafede değildi.1 saat uzaklıktaydı.İşte tekrar çok uzun bir aradan sonra Çamlıcaya gidiyordum.Bu defa o köyde yaşayan dedemin küçücük torunu olarak değil de o köyde vefat etmiş dedemin doktor torunu olarak gidiyordum.Kısa süreliğine dahi olsa d oraya hizmet etmek için gidiyordum.Mutluydum.Onca yıl gitmedim ama şimdi nasibim düşmüş gidiyordum.Bir yandan ise yüreğimi ve kalbimi acıtan derin bir acı hissediyordum.Küçükken yaşamış olsam da dün gibi hatırlıyor ve hissediyordum.

Köye varmıştım.Canım köyüm hiç değişmemiş hala aynıydı.Tertemiz ve güzel.. Arabadan inip köyümün güzel topraklarına ayak bastım.Ve ayak basar basmaz 15 yıl önce yaşadığım tüm güzellikler ve bu güzelliklerin içinde en temizi olan dedem ve küçüklük aşkım...

15 YIL ÖNCE:

Anne ve babamın vefatıyla karanlık günlere girmiştim.Her ne kadar küçük olsam da onların yokluğunu hissedecek kadar büyüktüm.12 yaşındaydım ama o acı kalbime işlenmişti.Anne ve babamın vefatından sonra beni himayesine alacak kimsem olmadığından dolayı yetimhaneye verilmiştim.Yaşayan birtek dedem vardı.O da köyde yaşıyordu.Onun yanında kalamazdım.Okumam için gerekn imkanlar yoktu.Sadece tattillerde yanına gidebilirdim.Yaşadıklarımın geçtiği yer olan çamlıcaya dedemin yanına üç aylık tatile gidecektim.Dedem beni almaya gelmişti.Beraber Çamlıcaya gitmek üzere yola çıkmıştık.