ASİSTANIM

RUHUMUN YORGUNLUĞU

Yazardan...

🌹

Çok fazla gücüm olduğunu sanmıyorum. Yorgunum ve bitkinim. Ruhum paramparça olmuş durumda. Ruhumun parçalarını toplamaya çalıştıkça kıymık gibi bedenime batıyorlar. Ne yapacağını bilmeyen biri gibi bir o tarafa bir bu tarafa yöneliyorum. Lakin neye el atsam acı olarak geri dönüyor.

Acıyor ruhum. Acımakla kalmıyor sarsılıyor adeta. Bu sarsılmayla beraber her bir özümü kaybediyorum. Kendime gelemiyorum. Gözyaşlarım tıpkı delinmiş bir su deposu gibi durmak bilmeden akıyor gözlerimden. Onları durdurmaya çalıştıkça daha da şiddetleniyor,yuvalarında çıkıp annelerine kavuşmak isteyen civcivler gibi toprağa karışıp yok olmak istiyorlar. Kendimi toparlamaya çalıştıkça daha da dağılıyorum. Kalbim tüm bu olanlara isyan ediyor,ayaklarım ise tüm bu olanları daha fazla kaldıramayacağının sinyallerini gönderiyor. Bir bir tükeniyorum. Yolunu kaybetmiş bir kuş gibi hangi tarafa gideceğimi şaşırıyorum. 17 yaşımdayım fakat 30-40 yaşının yorgunluğu var üzerimde. Fazla yorgun hemde.

Susuyorum ve sadece yazıyorum. Beni bir tek anlayacak şeyin kalem ve kağıt olduğunu biliyorum. Yazıyorum çünkü içimi yalnızca buraya dökebiliyorum. Yazıyorum çünkü gözyaşlarım yaşadıklarımın altına imzasını bırakıyor.

Her defasında kendime sen güçlüsün dedikçe sanki herşey bunun tersini yaşamam için seferber oluyor. Kırık kalpler onarılır mı? Yoksa kırılan parçaları bile tekrar kırılır mı? Belki de bu soruların cevabı tuz ve buz olmuş kalbimdedir.
Yazdığım satırlarımdan kırılmışlığın alasının üzerimde olduğunu anlıyorum. Bir türlü birleştirilemeyen,toplanılmayan...

Susuyorum demiştim ya aslında hiç susmuyorum. Ama hiçkimse duymuyor beni. Duymamaya yeminliler sanki. Beni bir ben bir de Allah duyuyor. Ve bunun huzuru tarif edilemiyor...

Çok farklıyım şu aralar... fazla sessiz...
Aslında çok gülüyorum ama hepsi yaşadıklarımı gizleyen birer örtü...
Her bir kahkaham aslında boğazımdan çıkan acı bir hıçkırık...
Her bir gülüşüm aslında dağılan ruhumun gizi...

🌹

Uzun bir aradan sonra merhaba. Bölümle karşınızda değilim. Bunin için çok üzgünüm. Lakin şu aralar fazla yorgunum. Beni de anlayacağınızı düşünüyorum. Duygularımı satırlara dökmeye çalışıyorum. Dökemediklerim ise bir bir eritiyor beni...
Sizi seviyorum...