'Park Chanyeolခင္ဗ်ားဗ်ာဟိုတစ္ခါကလမ္းၾကားထဲကိုေခၚသြားတာေၾကာက္ျပီး ဒီလို၀တ္လာတာလား ဒီတခါကသန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ သေဘာၤေပၚမွာေလ ျခင္လုံဇကာေတြ၊ ျခဳံထည္ပါဂါ၀န္ၾကီးေတြ မလိုပါဘူး။' အမွန္မွာChanyeol၏ ဖက္ရွင္မွာBaekhyunေျပာသလိုေတာ့ မဆိုး၀ါးပါ။ အေနာက္တိုင္းဇာတ္ကားမ်ားထဲမွ မင္းသမီးေတြ ၀တ္ေလ့ရွိသည့္ ဂါ၀န္အရွည္ေလးႏွင့္ ဇာပ၀ါပါသည့္ ဦးထုပ္လွလွေလးကိုေဆာင္းထားျခင္းသာျဖစ္သည္။ Chanyeolကေတာ့ သူ႔ကိုေ၀ဖန္ေနသည့္ Baekhyunကိုၾကည့္ျပီးတုံးေလ၊အေလျခင္းဟုေတြးလွ်က္ 'Ahhhဒီေတာသားကိုဖက္ရွင္အေၾကာင္းငါဘယ္လိုရွင္းျပရမွာလဲ။ ဒီမွာအခုသေဘာၤစီးမွာကyeolရဲ့အၾကံပါ သေဘၤာေပၚမွာပိုးေကာင္မရွိမွန္းyeolသိတာေပါ့။ ရွင္တိုက္တန္းနစ္ကားေတာင္မၾကည့္ဖူးဘူးလားအဲဒီထဲကမင္းသမီးလို ၀တ္လာတာေလAhhတကယ္ပါပဲေတာက်ခ်က္က ျပိဳင္စံမမီဘူး။''ကဲပါ ထားလိုက္ပါေတာ့ တသက္လုံးသိုင္းသင္ျပီးသက္ေတာ္ေစာင့္ပဲလုပ္ေနမိတဲ့အတြက္ ဖက္ရွင္အျမင္မရွိဘူးပဲဆိုရမွာေပါ့ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားကၽြန္ေတာ့ကိုဒီေနရာမွာခ်ိန္းတာဘာကိစၥထူးလို႔လဲ' ဤကဲ့သို႔ Baekhyunမွာသူ႔ဘာသာသူ ႏိုမ့္ခ်ျပီးအရႈံးေပးလိုက္မွသာChanyeolေက်နပ္သြားျပီး'အင္းဒီေန႔Krisၾကီးကပန္ဒါနဲ႔သြားေတြ႔မယ့္ အစီအစဥ္ရွိတယ္ ပန္ဒါနာမည္ထြင္းလက္စြပ္လုပ္ျပီးေပးမလို႔ျဖစ္မယ္။ အဲဒါမနက္ကသူမနက္စာစားေနတုန္း သူ႔အခန္းထဲ၀င္ျပီးဒီလက္စြပ္ခိုးလာခဲ့တာ။'Baekhyunကေတာ့ Chanyeolလက္ထဲကလက္စြပ္ကိုယူျပီးကိုက္ၾကည့္ေနသည္။ 'ရွင္ အဲဒါဘာလုပ္ေနတာလဲ' 'ေရႊစစ္မစစ္ ကိုက္ၾကည့္ေနတာအစ္ အစ္''ကိုက္မေနနဲ႔ေတာ့ ဒီလက္စြပ္ကိုေရထဲခ်ျပီးေဖ်ာက္ပစ္ရမွာအဲဒါမွလက္စြပ္ေပ်ာက္လို႔ဆိုျပီးKrisၾကီးအသဲအသန္ရွာအခ်ိန္ေတြသာကုန္ျပီးမေတြ႔တဲ့အခါ ပန္ဒါနဲ႔ခ်ိန္းထားတာလြဲ၊ အဲဒီလိုေတြ ျဖစ္ကုန္ေအာင္ ေရထဲလာပစ္တာ''အမ္နေျမာစရာၾကီးဗ်ာလက္စြပ္ကေစ်းၾကီးမယ့္ပုံပဲမပစ္လိုက္ပါနဲ႔ ဒီလိုလုပ္ပါလားေရာင္းစားတာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေပါင္ဆိုင္မွာေပါင္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ပဲမုန္႔၀ယ္စားပစ္လိုက္တာပဲျဖစ္ျဖစ္..' 'ေအာ္ အေရးထဲသူကတေမွာင့္ ျပန္ေပးစမ္းပါ ေရထဲကိုပစ္..ခ်' '၀ုန္းးးး' 'အားးး' 'တိန္ တိန္ တိန္' Baekhyunဆီမွ လက္စြပ္ကိုျပန္လုျပီးေရထဲပစ္ခ်မည္အလုပ္ လိႈင္းပုတ္သျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္လုံးပစ္လဲသြားျပီးလက္စြပ္ပါသူ႔လက္ထဲက ျပဳတ္က်သြားသည္။Baekhyunကေတာ့ Chanyeolေအာက္မွ အဖိခံရသျဖင့္ အာျပဲျဖင့္ အသားကုန္ေအာ္ေနေလ၏ 'အမေလးေသပါဘီဗ် သူ႔ခႏၵာကိုယ္ၾကီးနဲ႔ ဖိလည္းဖိထားေသးသည္ အသားကုန္လည္းညွစ္ထားေသးတယ္။' တိုက္ဆိုင္ခ်င္ေတာ့ ထိုသေဘၤာေပၚတြင္ Sehunႏွင့္Luhanလည္းစီးလာသည္။ 'အာအစ္ကိုBaekတို႔ကေတာ့ မ်က္စိရွက္လိုက္တာလူျမင္သူျမင္ ကုန္းပတ္ေပၚမွာေတာင္ မေရွာင္ၾကဘူးလာLuLuကိုယ္တို႔ တျခားေနရာသြားရေအာင္'ထိုကဲ့သို႔ အထင္လြဲျပီးေရွာင္သြားၾက၏ 'ByungBaekhyunရွင္အာျပဲၾကီးနဲ႔ ေအာ္မေနနဲ႔ တကယ္ပါပဲမေတာ္တဆလဲလို႔လက္ေမာင္းကိုင္ျပီးထမလို႔ကို' 'ေအးေလမင္းကငါ့လက္ေမာင္းကိုအသားကုန္ ညွစ္ထားတာကိုးေအာ္တာေပါ့ဒါနဲ႔ လက္စြပ္ေရာဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္..' 'အယ္ ခုနလဲတုန္းကေရထဲက်သြားျပီထင္တယ္ ဒီနားမွာေတြ႔ရေတာ့ဘူး။' 'အီး ႏွေျမာလိုက္တာေရာင္းစားရင္ ေခါက္ဆြဲဘယ္ႏွပြဲစာလဲ...'
သံသရာလည္ေသာလက္စြပ္ကေလး.................
အမွန္မွာလက္စြပ္ကေရထဲသို႔ က်သြားျခင္းမဟုတ္ပါ။ က်ဴရွင္ေျပးျပီးသေဘၤာစီးလာေသာေက်ာင္းသားေလးZeloကေကာက္ရသြားျခင္းျဖစ္သည္။ 'ဟာပြတာပဲလက္စြပ္ေလးပါလားအိမ္နားကစတိုးဆိုင္ေရာက္မွ ဂိမ္းစက္နဲ႔လဲရမယ္ ဟိဟိ'သို႔ေသာ္ လက္စြပ္ေလးမွာZelo၏အိမ္အနားေတာင္ မေရာက္လိုက္ပါ သေဘၤာေပၚကအဆင္းေတာ့ပိုကီဆိုင္မွာတင္ ပိုက္ဆံထုတ္အရွင္းအိတ္ထဲမွထြက္က်သြားသည္။ ထိုအခ်ိန္ Busကားေစာင့္ေနေသာSandeulျမင္လွ်င္ 'ဟယ္ လက္စြပ္ေလးကဘယ္ကလိမ့္လာတာလဲ။ ဘယ္ကပဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာက္ရတဲ့သူအပိုင္ပဲအင္းဘူးလွလွေလးနဲ႔ထုတ္ျပီးတစ္ေယာက္ေယာက္ကပဲ ငါ့ကိုရည္ရြယ္ျပီးလက္ေဆာင္ေပးသလိုလိုပုံစံနဲ႔ ကိုကိုJinyoung သ၀န္တိုေအာင္လုပ္ရမယ္'ဤသို႔ၾကံစည္လွ်က္ ဘူးတစ္ဘူး၀ယ္ကာထုတ္ပိုးျပီး အိတ္ထဲသို႔ ရိုရိုေသေသထည့္လာခဲ့ေသာ္လည္း Busကားေပၚတြင္ ခါးပိုက္ႏိႈက္ခံရေလ၏ 'အာရုပ္ကေလးကေခ်ာျပီးအိတ္ထဲမွာေတာ့ အမိႈက္ပြလိုက္တာေျမြေတာင္ရိွေနမလားမသိဘူးဘယ္ဟာကပိုက္ဆံအိတ္လဲမသိဘူးမာမာဘူးေလးေတာ့ရွိတယ္ ဒါပဲႏိႈက္သြားေတာ့မယ္'သို႔ျဖင့္ ခါးပိုက္ႏိႈက္မွာပိုင္ျပီအထင္ႏွင့္ လက္စြပ္ဘူးကိုအားရပါးရနိႈက္ျပီးကားေပၚကဆင္းသြားေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ သူဆင္းေသာမွတ္တိုင္တြင္ Kaiႏွင့္တိုက္မိျပီးလက္စြပ္ဘူးျပဳတ္က်သြားသည္။ ခါးပိုက္ႏိႈက္မွာဘာပါမွန္းမသိေသာထိုဘူးေလးမက္ေနလွ်င္ အဖမ္းခံရမည္ စိုးသျဖင့္ ဒီအတိုင္းသာထားခဲ့ျပီးထြက္ေျပးေတာ့သည္။ 'ဟာေဟ့လူခင္ဗ်ားပစၥည္းက်န္ခဲ့ျပီေဟ့.......... ဘာလဲဟဒီဘူးၾကီးကလႊတ္ပစ္ခဲ့တာလား။ ဘာပါလို႔မ်ားလည္းအားဖြင့္ၾကည့္အုံးမွ Waa လက္စြပ္ေလးပဲLayကိုျပလိုက္ရင္ သေဘာက်မွာက်ိန္းေသတယ္။'
ဧည့္ခန္းထဲတြင္ Chenႏွင့္Xiuminကမုန္႔၀ယ္မည္ဟုဆိုကာ အျပင္ထြက္သြားေသာKaiမွာျပန္မလာေသးသျဖင့္ ပ်စ္ေတာက္ပ်စ္ေတာက္ႏွင့္ အတင္းေျပာေနသည္။ Layကေတာ့ စိတ္ပူလွ်က္ ထိုစဥ္ သူတို႔ေမွ်ာ္ေနေသာသူမွာရွိသမွ်သြားေတြ အကုန္ေပၚေအာင္ မ်က္ႏွာျဖီးလွ်က္ ျပန္လာေတာ့သည္။ 'ရွင္ ဘယ္ေတြေလွ်ာက္သြားေနလဲအိမ္ကလူေတြ စိတ္ပူေနတာသိရဲ့လား။' Lay၏စကားကိုXiuminကန္႔ကြက္သည္။ 'ဟဲ့ နင့္ကိုစိတ္ပူတာသူတစ္ေယာက္တည္းငါတို႔ကမုန္႔ပါမလာမွာပဲစိတ္ပူတာ''အမေလးသိပါတယ္ မရီးရယ္ မရီးကၽြန္ေတာ့္ကိုထားတဲ့ေစတနာနဲ႔ Yeoboကၽြန္ေတာ့အေပၚထားတဲ့ေမတၱာကိုအဟဲဒါကLayစားဖို႔ အာလူးေၾကာ္၁၀ထုပ္၊ ေဒါက္တာChenႏွင့္မရီးအတြက္က ေပါက္ဆီ၁လုံး'Xiuminေပါက္ကြဲသြားသည္။ 'ဘာအသားမဲသေလာက္ စိတ္ေကာင္းမရွိတဲ့အေကာင္ရဲ့ ဒီအာျပဲစိန္နဲ႔ငါက ေပါက္ဆီ၁လုံးထဲနဲ႔ ၀မလားဟဲ့' 'Xiuminကလည္းKaiကိုပဲဖိဆူမေနပါနဲ႔ Layရဲ့အာလူးေၾကာ္ကို မွ်စားလို႔ရသားပဲကို' Layၾကား၀င္လိုက္မွ အဆင္ေျပသြားေတာ့သည္။စားေသာက္ျပီးေလေသာ္ Kai၏အတိတ္ေမ့ေရာဂါကိုကုသရန္နည္းတစ္မ်ိဳးစတင္ေတာ့၏ ထိုနည္းမွာအိပ္ေမြ႔ခ်ျပီးေနာက္ေၾကာင္းျပန္စဥ္းစားခိုင္းမည့္ နည္းျဖစ္သည္။ 'အာေမ့တတ္လိုက္တာကုေပးပါမယ္ဆိုမွ ပစၥည္းတစ္မ်ိဳးက်န္ခဲ့တယ္ Layမွာဆြဲသီးပါတဲ့ ဆြဲၾကိဳးမ်ိဳးမရွိဘူးလားအဲဒါနဲ႔ အိပ္ေမြ႔ခ်ရမွာ' 'အရင္တုန္းကအမ်ားၾကီးရွိပါတယ္ အေဖေလသူေဌးအိမ္ကေခၽြးမလုပ္ခ်င္ရင္ ေပါက္ကရေတြ မဆြဲရဘူးဆိုျပီးသိမ္းသြားတာ။ ဆြဲၾကိဳးကေတာ့ ရွိပါတယ္။' Chenႏွင့္Lay ေျပာေသာစကားကိုကုတင္ေပၚတြင္လွဲလွ်က္ နားေထာင္ေနေသာKaiၾကားေသာအခါ (ဘာလဲအဲဒါဆိုငါကအရမ္းခ်မ္းသာတဲ့ သူေဌးသားလားLayခမ်ာပင္ပန္းရွာတယ္)'ဒါဆိုLayရဲ့လက္စြပ္တစ္ကြင္းေလာက္ အဲဒါကိုၾကိဳးတပ္ျပီးအိပ္ေမြ႔ခ်ရင္လည္းအဆင္ေျပတာပဲ' 'ေဒါက္တာေဒါက္တာ ကၽြန္ေတာ္Layကိုလက္စြပ္တစ္ကြင္းေပးမလို႔ အဲဒါေလးနဲ႔ သုံးရင္ေရာမရဘူးလား။'Layကေတာ့ အံ့ၾသလွ်က္ 'ဘယ္လိုဘယ္လိုနင္ကငါ့ကိုလက္စြပ္ေပးမလို႔ ဘယ္ကပိုက္ဆံရလို႔လဲ' 'အဟဲဘယ္ကမွ ပိုက္ဆံရစရာမရွိဘူးေလ။ ကားဂိတ္ကေကာက္ရလို႔ ဒီမွာမလွဘူးလား။' 'ဟုတ္တယ္ေနာ္ လွလိုက္တာဒါေပမယ့္ သူမ်ားဥစၥာေလKaiရဲ့ ျပန္ေပးရမွာေပါ့ ဒီမွာနာမည္လည္းေရးထားေသးတယ္ ျမင္ဖူးသလိုပဲTaoတဲ့ပိုင္ရွင္မဟုတ္တဲ့ ငါတို႔ေတာင္ ဒီလက္စြပ္ေလးကို ျမင္ျမင္ခ်င္းသေဘာက်ေသးတာသူ႔ခမ်ာႏွေျမာေနမွာေပါ့'သို႔ႏွင့္ KaiကိုXiuminတို႔ ငယ္ငယ္ကေဆာ့ေသာေကာ္လက္စြပ္ေလးႏွင့္သာအိပ္ေမြ႔ခ် ကုသေတာ့သည္။ ထိုကုသနည္းမွာမည္မွ်ပင္ အစြမ္းထက္သနည္းဆိုေသာ္ လူနာျဖစ္ေသာKaiတင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားရုံသာမက ဆရာ၀န္ႏွင့္ လူနာေစာင့္မ်ားပါ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့၏
ဤသို႔ျဖင့္.............................
Taoတစ္ေယာက္ ကစားကြင္းကခုံတန္းေလးေပၚတြင္ထိုင္ရင္းKrisကိုေစာင့္ေနသည္မွာ ၂နာရီခြဲခန္႔ေလာက္ပင္ ရွိမည္ထင္သည္။ ထိုမွ်ေလာက္ေစာင့္ျပီးမွသာKrisမွာေခၽြးျပိဳက္ျပိဳက္က်လွ်က္ ေမာဟိုက္ေနေသာပုံစံႏွင့္ ေရာက္လာေတာ့သည္။ 'ေဟာဟဲပန္ဒါ ေရာက္ေနတာၾကာျပီလား' 'မၾကာေသးပါဘူး ၃နာရီျပည့္ဖို႔ မိနစ္၃၀ လိုပါေသးတယ္။' 'ဟာအၾကာၾကီးေစာင့္လိုက္ရတာေပါ့ ေဆာရီးပါပန္ဒါရယ္ ကိုယ္ပစၥည္းတစ္ခုရွာေနလို႔ ေနာက္က်သြားတာ ျပီးေတာ့ေတြ႔လည္းမေတြ႔ဘူး။အဲဒါနဲ႔ ကိုလာႏွစ္ဘူးပဲ ၀ယ္ခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္။'TaoကKrisကမ္းေပးေသာကိုလာဘူးကိုလွမ္းယူလိုက္ျပီး'ဟီးအေတာ္ပဲဆာေနတာနဲ႔ ဒါနဲ႔ ဘာပစၥည္းရွာေနတာလဲ' 'ပန္ဒါကိုေပးဖို႔ လက္စြပ္လုပ္ထားတာအဲဒါမေတြ႔ေတာ့လို႔...' 'လက္စြပ္....''ဟုတ္တယ္ လက္စြပ္ေပးမလို႔' 'ဒါမ်ားစိတ္ညစ္မေနပါနဲ႔' Taoကေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ကိုလာမွကြင္းေလးမ်ားကိုဆြဲျဖဳတ္လိုက္ျပီး 'ေရာ့ ဒါေလးပဲစြပ္ေပးလိုက္ ေက်နပ္တယ္' Krisကေတာ့ Tao၏လက္စြပ္မ်ားကိုၾကည့္ရင္းရယ္ေနေတာ့သည္။ 'ပန္ဒါရယ္ ကိုယ္တို႔ကကေလးေတြမွ မဟုတ္ေတာ့တာဒီကြင္းေလးနဲ႔ ကိုယ္တို႔လက္ကေတာ္ပါေတာ့မလား' 'ဟုတ္တယ္ေနာ္ မေတာ္ဘူးဒါဆိုလည္းကိုရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲထဲကစုံတြဲေတြလိုလည္ပင္းမွာဆြဲထားမယ္ ျဖစ္တယ္မလား''ပန္ဒါသေဘာပဲဒါေပမယ့္ အိမ္ေရာက္ရင္ေတာ့ ေရေဆးလိုက္ေနာ္ အခ်ိဳရည္အနံ႔ေၾကာင့္ ပုရြက္ဆိတ္တက္မွာစိုးလို႔'ထိုသုိ႔ျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္သားစိတ္ကူးယဥ္လွ်က္ ကိုလာကြင္းမ်ားကိုလည္ပင္းတြင္ အျမတ္တနိုးဆြဲထားခ်ိန္တြင္ Kaiေရာက္လာျပီး 'ဒီမွာခင္ဗ် အေႏွာက္အယွက္ ေပးတယ္ေတာ့ မထင္ပါနဲ႔' 'အေႏွာက္အယွက္ေတာ့ ျဖစ္သြားတယ္' 'သိပါတယ္ ဒါနဲ႔ Taoဆိုတာက....' 'ဒီမွာပါ ဘာကိစၥမ်ားရွိလဲမသိ' 'လက္စြပ္ေကာက္ရလို႔ပါ ကၽြန္ေတာ့Yeoboကသြားေပးခိုင္းလို႔'TaoမွာKaiကိုေက်းဇူးတင္စကားေျပာခ်ိန္တြင္Krisကေတာ့ ထူးဆန္းစြာေပ်ာက္ဆုံးသြားျပီး ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေသာလက္စြပ္ကေလးကိုတအံ့တေၾသာၾကည့္လွ်က္ (ဒါဆိုဒီလက္စြပ္ေလးကD.Oရူးျပီးေလွ်ာက္ေျပာေနတာမဟုတ္ပဲတကယ္ျဖစ္ေနတာလား)....
လက္စြပ္ေလး၏ ေနာက္ေၾကာင္းရာဇ၀င္............
'ဘာဖူးစာရွင္ရွာေဖြမယ့္ လက္စြပ္ဟုတ္လား။ မင္းရဲ့ လက္စြပ္ဒီဇိုင္းနာမည္ကခပ္ဆန္းဆန္းပဲ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ဒီလက္စြပ္ေတြကတကယ္ပဲဖူးစာရွင္ျဖစ္မယ့္သူမွ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရွိမွာလား။' D.O ကေတာ့ Suho၏အေမးကိုယုံၾကည္မႈျပည့္ေသာပုံစံျဖင့္ 'အဲဒီလိုပဲခံစားမိတယ္ ဒီဒီဇိုင္းကို ႏွလုံးသားကို ႏွစ္ျမွပ္ျပီးဖန္တီးထားခဲ့တာ၊ ဒီဇိုင္းရဲ့ေအာင္ျမင္မႈကပိုက္ဆံမဟုတ္ဘူး ၀ယ္သူေတြအတြက္ ဖူးစာရွင္အမွန္ကိုရွာေဖြေပးနိုင္ရင္ D.Oေအာင္ျမင္တယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယူဆတယ္။ဟိုေန႔က ၀ယ္သြားတဲ့Krisက ဒီအေၾကာင္းရွင္းျပတာသိပ္နားလည္ပုံမေပၚဘူး။ ေျပာရတဲ့သူပဲအာေညာင္းတယ္''ေတာ္ပါတယ္လို႔ ခ်ီးက်ဴးမယ္ၾကံကာမွ ရူးျပန္ျပီဒါနဲ႔ အဲဒါေလးကေယာက်္ားေလး၀တ္မဟုတ္လား ကၽြန္ေတာ္၀တ္ၾကည့္လို႔ရမလား။' လက္စြပ္ကိုလွမ္းယူလိုက္ေသာSuhoကိုD.Oအလွ်င္အျမန္တားလိုက္သည္။ 'မယူနဲ႔ အဲဒါရွင့္အတြက္ မဟုတ္ဘူးရွင္ ၀တ္လို႔မရဘူး' သို႔ေသာ္ လွ်င္ျမန္ေသာSuhoက လက္စြပ္ကို၀တ္ႏွင့္ျပီးျပီ 'အဟဲဟဲ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔မေတာ္ဘူးေခ်ာင္ေနတယ္အင့္ ျပန္ေပးတယ္' 'ဘယ္ေတာ္ပါ့မလဲအဲဒါလူတစ္ေယာက္ကိုရည္ရြယ္ျပီးထုတ္ထားတာ' Suhoေခါင္းစားသြားသည္ 'ဘယ္သူအတြက္မ်ားလဲD.Oဖူးစာရွင္အတြက္လား''D.Oဖူးစာရွင္ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ သူအတြက္ပါ' (မဟုတ္မွလြဲေရာဟိုတစ္ေယာက္အတြက္ပဲလား......)Suhoလက္စြပ္ကို ျပန္မေပးခ်င္ေတာ့ပါ (အား ငါ့လက္ကဘာလို႔ဒီေလာက္ေသးေနတာလဲ)
To be continued
