'Oh Sehun...' 'ဟင္ LuLu... အခုအခ်ိန္ထိ မျပန္ေသးဘူးလား' LuhanကSehunေမးေသာ ေမးခြန္းကို မေျဖပါ။ 'နင္ နင္က ဟိုတေန႔က ငါ့ကိုကယ္ခဲ့တဲ့ဟာနုမာန္ မဟုတ္လား။' ရင္ဆိုင္ရမွာေၾကာက္သျဖင့္ Sehunျငင္းရန္ ၾကိဳးစားေသးသည္။ 'ဟိုအဲဒါငါ မဟုတ္...' သို႔ေသာ္ သူ႔ကိုတည့္တည့္ စိုက္ၾကည့္ေနေသာ Luhanကို Sehunမညာရဲပါ 'ဟုတ္ပါတယ္ အဲဒီတစ္ေယာက္က ငါပါမင္းအခက္ခဲ ေတြ႔ေနတာကို မၾကည့္ရက္လို႔..' 'နင္ငါ့ကိုခင္ခ်င္ရဲ့သားနဲ႔ ဘာလို႔အျမဲတမ္း ေရွာင္ေနရတာလဲ' Sehunေျဖရခက္ေနသည္။ 'ဟို.. Kaiနဲ႔သေဘာတူထားလို႔..' 'ဘယ္လို ခင္ရုံပဲဟာကို သေဘာတူထားတဲ့သူရွိတာနဲ႔ မခင္ေတာ့ဘူးလား' Luhanကို သူဘယ္လိုရွင္းျပရပါ့မလဲ သူ႔အေျခအေနကို LuLuသိလွ်င္ ခုလိုအေရးစိုက္ပါေတာ့မလား 'LuLu ငါဘာေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္ေနလဲဆိုတာ မင္းအရမ္းသိခ်င္ရင္ေတာ့ ေျပာျပပါ့မယ္' ထို႔သို႔ျဖင့္ SehunကKaiတို႔ကို မွီခိုရေသာ သူ႔ဘ၀အေၾကာင္းအားလုံး Luhanကို ေျပာျပမိလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ Kaiတို႔ေနထိုင္ေသာ အိမ္ၾကီးမွာ အမွန္ေတာ့ ပိုင္ရွင္အစစ္မွာသူဆိုသည့္ စကားေတာ့မပါ၀င္ပါ။ စကားအဆုံးတြင္ Luhanအဖို႔ အံ့ၾသတာထက္ Sehunကို အရမ္းသနားသြားသည္။ 'ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္' ရုတ္တရက္ ဖိနပ္သံမ်ား ၾကားသျဖင့္ Sehunမွာ Luhanလက္ကိုဆြဲျပီး အနားကခုံေအာက္ကို ၀င္ပုန္းလိုက္သည္။ 'LuLuဒီကိုလာ က်န္တဲ့သူေတြ ငါတို႔ကို ေတြ႔သြားရင္ မေကာင္းဘူး။ တမ်ိဳးထင္ေနလိမ့္မယ္' Chenႏွင့္Xiuminတို႔၂ေယာက္ ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ 'ဒီမွာChen နင္ငါ့ေနာက္ကို လက္ေဆာင္ဘူးၾကီး တကားကားနဲ႔ ဘယ္အခ်ိန္အထိ လိုက္ေနမွာလဲ' 'နင္မယူမခ်င္းေပါ့ Xiuminရယ္ ခိခိ' ထိုကဲ့သို႔ မ်က္ႏွာပိုးမေသေသာ ChenကိုXiumin ကေတာ့ တစက္ကေလးမွ ၾကည့္မရပါ 'ဒီအထဲမွာ ဘာပါေနလို႔လဲ ဟိုတခါက SnowBallလိုမ်ိဳး ပုံက်ပန္းက်ဆို ယူထားမယ္။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ အထုတ္နဲ႔ပစ္ေပါက္ခံရျပီမွတ္' အဲဒီလိုေျပာျပီး လက္ေဆာင္ထုပ္ ဖြင့္မည္အလုပ္ 'ဟိုး ေနအုံး လက္ေဆာင္နဲ႔ ပက္သက္တဲ့ Romanticတစ္ခု အရင္ေျပာျပမယ္ ျပီးမွယူေနာ္' 'စိတ္၀င္စားတယ္ အရင္ေျပာျပ' 'ဟိုေရွးေရွးတုန္းက ေယာက်္ားေတြဟာ သူတို႔ၾကိဳက္တဲ့ မိန္းမေတြကို ယူျပီးရင္ ထြက္မေျပးနိုင္ေအာင္ ၾကိဳးတုပ္ထားတယ္တဲ့' Chen၏ပုံပန္းမက်ေသာ စကားေၾကာင့္ Xiumin အထင္လြဲသြားသည္။ 'ေၾသာ္ ဒါေၾကာင့္နင္က ငါဘယ္မွမေျပးနိုင္ေအာင္ ဆြဲၾကိဳးဆင္ျပီး လက္ပင္းကေန ၾကိဳးခ်ည္ထားမယ္ေပါ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ငါ့မွာ နင့္ေၾကာင့္လူစင္စစ္က ၾကိဳးတုပ္ခံရတဲ့၀က္မ ျဖစ္ေတာ့မယ္ အာျပဲစိန္Chen နင္ငါ့ကိုဘာထင္ေနလဲ ေပါက္စီတဲ့တစီတည္းရွိတယ္ ေသဖို႔သာျပင္ေပေတာ့' 'အဲ အဲလို သေဘာနဲ႔မဟုတ္' Xiuminကတဖုန္းဖုန္းႏွင့္ လိုက္ရိုက္ေသာေၾကာင့္ Chenမွာရွင္းျပခ်ိန္ေတာင္မရပဲ ျမန္ျမန္ ေျပးရေတာ့၏ ခုံေအာက္တြင္ ပုန္းေနၾကေသာ Hunhanတို႔ကေတာ့ ရယ္ေနၾကသည္။ 'တကယ္ေတာ့ Chenက ေသခ်ာမေျပာျပတတ္လို႔ပါ LuLuရယ္ တကယ့္ဒဏၵာရီက ေယာက်္ားေတြဟာ သူတို႔ၾကိဳက္တဲ့ မိန္းမေတြကို ယူျပီးရင္ ထြက္မေျပးနိုင္ေအာင္ ၾကိဳးတုပ္ထားတယ္ ဒါေပမယ့္ လူတစ္ေယာက္ရဲ့စိတ္ကို ေမတၱာတရားနဲ႔သာ တုတ္ေႏွာင္နိုင္တာပါ ေနာက္ပိုင္းမွာ မိန္းမေတြက ၾကိဳးေျပသြားရင္ေတာင္ သူတို႔ဆီကေန ထြက္မေျပးၾကဘူး ဆိုတာသိေတာ့ သူတို႔မူေတြကို ျပင္ခဲ့ၾကတယ္။ လက္ထပ္ျပီးသား မိန္းမမွန္းသိေအာင္ေတာ့ လက္သန္းၾကြယ္မွာပဲ ၾကိဳးမ်ဥ္ေလးနဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္ေတာ့တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ လက္ထပ္လက္စြပ္ဆိုတာ ေပၚလာတာပါပဲ' Luhanကေတာ့ Sehunရဲ့ပုံျပင္ကို သူ႔ရဲ့လည္ပင္းက ဆြဲထားတဲ့လက္စြပ္ေလးကိုၾကည့္ျပီး နားေထာင္ေနသည္။ 'Sehunရဲ့လက္စြပ္က ဆန္းတယ္ေနာ္ ဇာမဏီငွက္ပုံ ထြင္းထားတယ္။ ေရွးပုံစံဆိုေတာ့ အေမြပစၥည္းလား' 'အင္း....အေမေပ်ာက္မသြားခင္က ေပးခဲ့တာဆိုေတာ့ အေမြဆိုလည္း မမွားပါဘူး။ ေနာက္က်ေနျပီLuLu တို႔ေတြျပန္ရေအာင္ေနာ္' Luhanမွာ အိမ္သို႔ျပန္လာခဲ့ရေသာ္လည္း လက္စြပ္အေၾကာင္း စဥ္းစားခန္းဖြင့္လို႔ပင္ မျပီးေသးပါ။ (ငါဒါမ်ိဳးျမင္ဖူးပါတယ္ ဘယ္ေနရာမွာပါလိမ့္)
