Tevafuklar-2

Selamun Aleykum.

Esselamu aleykum ve rahmetullah ve berakatuh..
biliyorum hepiniz bana pek bir kizginsiniz. surekli mesajlarini acip okuyorum, dusundugunuz, yazdiginiz herseyden haberdarim emin olabilirsiniz. surekli buralardayim, sizi unutmus degilim. hala bazi mesajlarinizla iki uc gun mutlu oldugum dahi oluyor. tabi butun 1 hafta somurtmama sebeb olacak mesajlar da almiyor degilim. olsun, caniniz sagolsun.
arkadaslar, cok zor ve sikintili bir donemi atlatmaya calisiyorum. her halimize sukurler olsun, imtihan Allah'tandir ve O'ndan gelecek olan hersey guzeldir. fakat zorlandigimi bilin istiyorum. manevi hastaliklarim var ve onlari atlatmak icin ugrasiyorum. dunyevi sikintilarim var, beni cok yormasalar da onlarla da ugrasmak zorundayim. malum, ne olursa olsun hayat devam ediyor.
bu yaziyi yazmaya karar vermem cok uzun zamanimi aldi. yaklasik bir haftadir ugrasiyorum, dusunuyorum, karar veriyorum, kararimdan cayiyorum. yazdim cunku sizin bir seyler bilmeye hakkiniz oldugunu dusundum. yazmamak istedim cunku oyle mesajlar aldim ki "ne de olsa umurlarinda degil" diye dusundum.
burada 1bucuk yildir beraber oldugum kimseler var. Allah sizi cennetine soksun, butun hikayelerimde de mukemmel okurlarim oldu, sahane insanlarla tanistim, kimileri en iyi arkadaslarimdan oldu. elhamdulillah...
ama boyle zor zamanlarimda, pek azi yanimda oldu.
atilan mesajlarin tek 1 tanesinde bile "oldun mu kaldin mi hayirdir ne oldu sana" demiyor.
mesaji atani ifsa etmeyecegim ama bakin atilan tek bir mesaji sizinle paylasayim,
"bu ne böyle ya eda abla? sürekli bölümleri aksatıyosun. hikayelerini çok seviyorum özellikle setri ama bence bu biraz senin sorumsuzluğun. çünkü burda seni bekleyen okurlar var ve sen onları umursamıyosun ama instada bi ton paylaşımın var. ben anlamıyorum. böyle yaptıkça kendinden soğutursun haberin olsun."
ben buraya kimse beni sevsin diye yazmadim. kimse beni dusunsun diye de... hikayelerimi okuyup sakince dagilabilirdiniz. ama mesaj attiniz, kiminizle bulustuk, kiminizle saatlerce telefonda-skype'de konustuk. bana bu samimiyeti siz hissettirdiniz. yoksa bende hikayeme yeni bolum atip cikmayi, mesajlara donup bakmamayi bilirdim. simdi vaktiyle gordugum bu samimiyete yakismayan samimiyetsiz ve terbiyesiz davranislari size yakistiramiyorum. su wattpadde belki de bolum yazamadigi zamanlar en cok aciklama yapan yazarlardan biriyimdir. burada size zorunda degilken bile, aciklama yaptim. bu aciklamalar benim ozel hayatimdan olsa dahi yaptim.
sizden hicbir sey beklemiyorum. sadece biraz saygi. zor degil.
neyse, uzatmayayim. konusursam daha kimse susturamaz cunku cok doluyum.
ben bu siralar iyi degilim, manevi problemlerim var ve bunlari asmaya calisiyorum. elhamdulillah bu surecte yanimda olup beni destekleyen cok arkadasim var; Allah hepsinden razi olsun. ne zamana hersey yoluna girer de yazmaya baslarim bilmiyorum. inanin bende cok ozledim. bolum yazmayi, sizin heyecanli yorumlarinizi okumayi.. ama yok, olmuyor, bilgisayara gecip saatlerce bos bir sayfaya bakmak beni delirmekten oteye goturmuyor.
o yuzden biraz anlayis.
biraz saygi.
biraz empati.
bana ulasmak istediginiz her yerden kolaylikla zaten ulasiyorsunuz. kullandigim sosyal medya hesplarini burda surekli paylasiyorum.
instagram-snapchat ikisinde de kullanici adim radikalsiyah.
hala sizin derdinizle dertleniyorum, elimden geleni yapmaya calisiyorum. karsiliginda sadece birazcik anlayis bekliyorum.
umarim anlatabilmisimdir derdimi. Allah'a emanet olunuz, esselamu aleykum.