Gewoon Wij Twee

Hoofdstuk 41

Twee maanden later

Intisar:

Eerste schooldag van twee jaren in één. Ik ben best zenuwachtig. Ik zit in de klas met drie andere belgen en Isra en Nauwfel. Nauwfel... ik wil hem echt niet zien. De hele twee maanden heb ik mijn best gedaan om hem niet tegen te komen. Ik heb zelfs niet eens meer op zijn sms'en geantwoord. Isra heb ik alles verteld. Dat ik niemand meer een kans wil geven die een vriendin heeft gehad. "Niet te laat komen", zegt mijn moeder nog voordat ze zelf vertrekt. Ik mis mijn broer, Kamal. Ik kan niet geloven dat hij geen contact met me heeft opgenomen die twee maanden.

"Inty!!!"roept Isra als ze me ziet binnenkomen op school. Ik ben zo blij om haar te zien en ik omhels haar. Zo lang geleden!! "Hoe was marokko?"vraag ik. "Pff, niet vragen aub", zegt ze. Dan legt ze uit waarom. Dramatische verhaal, te lang om alles te vertellen. "Nauwfel zit dus in onze klas", zegt Isra. Ik probeer alsof te doen dat het me niet boeit, maar Isra ziet direct dat er iets niet klopt. "Ik weet heus wel dat je hem leuk vind", hoor ik. Ik knik. "Isra, ik weet het echt niet meer! Ik wil het niet, maar ik voel nou eenmaal iets voor hem. Niet dat ik hem een kans ga geven, nee die heeft hij vergooit!! En wie zegt dat hij ook iets voor mij voelt?"vraag ik.

Al snel zien we Nauwfel de speelplaats opkomen. Hij ziet ons niet en ik hoop ergens dat hij ons niet kan zien. En dat hij niet naar ons toe komt. Ik sta trouwens nog steeds bekend als de zus van een moordenaar en dat allemaal door ZIJN vriendin! Latifa, ik heb nog nooit iemand zo hard gehaten! "Isra, leuk je te zien", hoor ik Nauwfel zeggen en tegen mij zegt hij niks. Als ik naar hem opkijk, zie ik hem zwijgend naar me kijken. "Intisar", zegt hij. Ik knik enkel en daarna kijk ik weg. Als Nauwfel weg is, moet Isra lachen. "Weyoo, bitchy look da je hem gaf!"zegt ze lachend. Ik moet er ook een beetje om lachen.

Nauwfel:

Ik heb er in Parijs al over nagedacht, maar ik kwam tot de conclusie dat ik het uit ga maken met Latifa. Ik weet dat ik niet bij haar hoor, maar bij Intisar. Maar ze antwoordde de hele vakantie niet op mijn berichten, ze ontliep me! Ik had het heus wel door. Ik besloot haar een kans te geven, ons een kans te geven maar ze wilt het niet. Vandaag is het weer school en ik loop naar hun toe op de speelplaats. Ik zie Intisar direct wegkijken. Ze wilt me niet aankijken... wat heb ik gedaan dat ze zo doet? "Isra, leuk je te zien", zeg ik en ik zie Isra glimlachen.Daarna kijk ik naar Intisar. Ze kijkt me een seconde aan en daarna kijkt ze weg. Wooww, oppassen bij haar vriend. Ik weet niet echt wat ik verkeerd heb gedaan, maar ik ga weg. Weg bij hun! Tazzzz.... en dan geef je nog iemand een kans!

Intisar:

Ik zie Nauwfel nog steeds weglopen. Tazzz.... en dan geef je nog iemand een kans!