Nauwfel:
Ik weet niet of het verstandig is om het te zeggen. Kamal killt me! "Je hoeft niks te zegge, ik weet het al", zegt ze. Ik kijk haar met grote ogen aan. "Serieus?"vraag ik. Kamal staat nu in de gang en binnen een paar minuten gaat hij kijken bij Karim. Geen idee waarom. Misschien hebben ze iets afgesproken ofzo, maar ik vertrouw het niet en moet het kwijt. "Jaa, Isra heeft het me verteld", zegt Intisar. Ik kijk haar schuin aan. "Wat?? Isra?"vraag ik. Intisar knikt bhel geleerde. "Jaa, en ze stelt vaker zo'n rare vragen, ik weet dat er tussen ons geen toekomst is, maar zij... zij hoopt gewoon", vertelt Intisar. Ohhwww... maar dat is niet wat ik haar wil zeggen. Toch besluit ik om het daarbij te laten. Het zijn Kamals zaken. Ik moet me er buiten houden. Net als zij. Toch? Of lieg ik mezelf voor? Awiliii, ik moet dringen terug op stap met mijn mattiesss.
"Ik bel je ehh koe voor de duizendste keer, neem je ni op dan ... onderga de gevolgen", zeg ik aan de telefoon. Die hmaar wilt maar niet opnemen. Ik zie opeens dat Tariq me terug belt. "Waar ben je?"vraagt Tariq. "Station, jij?"vraag ik. "Perron zeven, kom dan", zegt Tariq en ik loop naar perron zeven. Wat moet hij daarzo? Ik zie opeens Latifa. Ze rent naar me toe en kust me. "Lieverd, ik heb je gemist gister, hoe gaat die ongeluk? Is die Intisar nu dood?"vraagt ze zonder medelijden. Ik kijk haar droog aan. "Nee, gelukkig niet", zeg ik en ik zie dat ik haar daarmee een beetje jaloers heb gemaakt. Zalig als meiden jaloers zijn. Voel ik me opeens zo lekker. "Ik dacht een nachtje op stap met de boyzz", zeg ik tegen Tariq. Hij haalt zijn schouders op. "Ik weet niet man, ik kan vanavond niet", zegt hij. Ik knik. "Me3lish, ander keer? Ca va?"vraag ik. Tariq knikt en snel neem ik afscheid als ik mijn bus zie. Vanavond heb ik ook nog eens training, ik ben laat a sahbi. Thuis pak ik mijn spullen, neem iets te eten en dan loop ik met mijn trainingtas naar buiten. Ik wil ook zo'n gevaarlijk nike-tas als die van Intisar. Het is me alleen niet gegund. Ik zet oortjes in mijn oren en neem de bus. In de bus ga ik helemaal vanachter zitten. Ik weet dat het niet mag, maar ik kijk uit het raam en denk even aan mij en Intisar... veel later in de toekomst
JE LEEST
Gewoon Wij Twee
RomansaIk wil alleen bij jou zijn... Ik denk dat als ik de kans zou krijgen, dat ik je te veel liefde ga geven. Mocht het nog niet duidelijk zijn, ik ben het, Intisar. En ik zeg je met heel mijn hart dat niks anders telt dan... Gewoon wij twee.
