Gewoon Wij Twee

Hoofdstuk 37

Intisar:

Ik kan toch niet de enige zijn die dit gevoel heeft. Kom op! Buiten dat ik denk dat ik gevoelens heb voor Nauwfel voelt dit echt aan als een date. Samen iets leuks doen... of vergis ik me en wilt Nauwfel gewoon iets leuks doen met me? Ik weet het niet. "Nauwfel, ik wil echt mijn jaren samenvoegen want anders is het gewoon verspilling van tijd", zeg ik. Nauwfel knikt. "Ik kan met hun praten", stelt hij voor. "Jaa, naar u gaan ze wel luisteren ofwa?"vraag ik. "Ewa, dan niet! Ik probeer 3ad nog te helpen, kraak jij me hierzo af", zegt Nauwfel. Ik moet lachen. "Oké, rustig", zeg ik. "Praat dan met hen, we vertrekken zodra je klaar bent met eten", zeg ik.

"Ik heb echt mooie schoenen gekocht", zeg ik terwijl ik kijk naar mijn zak. Nauwfel kucht. "Ik heb ze gekocht" zegt hij en kucht weer. "En bedankttt!! Maar owee als je morgen opeens daar aankomt met dezelfde schoenen", waarschuw ik hem. Nauwfel lacht. "Man, hoe heb je dat geraden??"vraagt hij lachend. Na een tijd is Nauwfel klaar met eten en rekent af. "Ik heb echt pijn als ik zo naar mij portemonnee kijk, ik heb nu met bankkaart moeten betalen", zegt Nauwfel rouwend. "Waaww, waar jij je druk om maakt en waar ik me druk om maak", zeg ik. We stappen de auto in en dan rijden we weg.

Ik wacht in de auto terwijl Nauwfel zogezegd een goed woordje met ze gaat praten over me. Als hij terug komt gaat hij achter het stuur zitten. "En??"vraag ik. "Ik denk... dat ze je wel gaan toelaten, ze gingen je bellen en het uitleggen", zegt Nauwfel. Hij ziet er niet overtuigend uit "Ik hoop echt dat het iets word", zeg ik. "En nu naar huis", beveel ik. Mijn ouders werken nog steeds. Dat is het enige wat ze de laatste tijd doen. Mijn zusjes logeren nog steeds bij mijn oma, komen terug en logeren dan weer. Ze zijn liever bij mijn oma en ik ook, maar ik ben veel te oud om daar te logeren. Vroeger deed ik dat altijd. Nu wat minder. "Waar denk je aan?"vraagt Nauwfel die achter het stuur staat. Ik haal mijn schouders op. "Geloof het of niet, maar ik denk aan mijn oma", zeg ik. Ik heb niks te doen dus staar ik uit het raam. Daar zie ik Latifa opeens en kijkt me beledigd aan als ze mij ziet in de auto van Nauwfel. Nauwfel heeft haar niet gezien en daar ben ik blij om. Stel hij stopt en laat haar meerijden. Oeff, zou ik niet aankunnen.