Gewoon Wij Twee

Hoofdstuk 51

Nauwfel:

Vandaag ga ik het zeggen. Ik sta vroeg op en neem een douche. Ik ga bidden en doe alles en daarna kleed ik me om. Ik doe mijn mooiste kleren aan (horloge) en zet een geurtje op. Als laatst kijk ik in de spiegel of ik er wel klaar voor ben. "Jaa, Nauwfel, je kunt het!"zeg ik tegen mezelf. Ik hoop maar dat ik het durf. Gisteren was ik bijna van plan om het te zeggen, maar ik durfde niet. Als ik opeens mijn moeder tegenkom, zie ik dat ze me vreemd aankijkt. Ik wil het haar wel zeggen, maar ik wil wachten. Eerst horen wat Intisar zegt, dan de rest. "Ik moet iets belangrijks regelen", zeg ik. Mijn moeder knikt en vraagt niet door.

Onderweg kan ik mezelf wel slaan. Ik heb bloemen nodig!!! Awiliii, dat ik dat kan vergeten! Ik rij snel naar een bloemenwinkel. Ik weet dat direct niet wat ik moet doen. Ik loop naar de verkoper. "Meneer, kunt u me helpen? Ik zoek bloeme voor een meid, maar ik weet echt niet waar ik moet beginnen", zeg ik. De verkoper glimlacht. "Wat voor meid, misschien kan ik wel helpen", zegt hij. Ik laat hem een selfie zien van ons. Dan knikt hij. "Het ziet er een naturel uit, ik zou zeggen hou het simpel", zegt de verkoper. Maannn, deze gast praat gewoon!! Goed dat ik naar hem ben gegaan. Ik koop de mooiste bloemen en dan rijd ik weer weg. Bij het huis van Intisar durf ik de auto niet uit te stappen. Ik doe snel muntje in mijn mond, wacht tot ik fris ruik en stap mijn auto in. Ik druk op de bel en dan is het afwachten.

Intisar:

DING DONGG!!

"Israa", zeg ik slaperig. Geen antwoord terug. "Ewaaa", zeg ik nog eens en schop haar zodat ze opstaat, maar ze is aan het slapen en hoort me niet. Geiriteerd en moe stap ik mijn bed uit. Mijn haren staan alle kanten op en ik loop half slaperig naar de deur. Ik doe de deur open in mijn pyjama en schrik als ik Nauwfel zie. Hij ziet er prachtig uit!! Gedouchet en al... en dan heb je mij. Ik begin opeens heel rood te worden. "Nauwfel, ik had je niet verwacht", zeg ik en probeer mijn haren glad te strijken. "Ik ehh, heb bloemen voor je", zegt hij en geeft ze me. Wat lieff!! "Mag ik naar binnen?"vraagt hij en ik knik. Ik laat hem naar binnen en ik zie dat hij nerveus is. "Ik ben naar hier gekomen omdat ik je iets moet zeggen", zegt Nauwfel. Ik knik. Dan krijg ik iets te horen dat ik nooit had verwacht. "Wacht, jij wilt met mij trouwen???"vraag ik. Nauwfel knikt. "Jij?"vraagt hij. Ik weet niet wat ik moet zeggen en ben stil. Nauwfel staat opeens op. "Ik begrijp het al, sorry voor het storen", zegt hij droevig maar ik hou hem tegen. "Nauwfel nee!"zeg ik. "Niet weggaan!! Ik eh... hou ook van jou", zeg ik voor het eerst in mijn leven. Ik hoop maar dat ik er geen spijt van ga krijgen!! Nauwfel kijkt me met tranen in zijn ogen aan. Dan pakt hij me op en omhelst me. "We gaan zo gelukkig worden, In scha Allah!! Gewoon wij twee", fluistert hij in mijn oor.