Ειναι μια ιστορια ενος κρητικου και μιας νεαρης κοπελας που γνωριζονται κατα τυχη... Εκεινος απο την πρωτη στιγμη την ερωτευεται και σαν ανδρας κανει την αρχη. Εκεινη φενεται αδιαφορη... Αλλα στην πραγματικοτητα Δεν!! Ειναι... Θα ειναι δυσκολο να τ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Κοντεύει μια ευδομαδα τώρα που εκείνος δεν έχει ξανά πατήσει στο μαγαζί και τα πραγματα κυλάνε φυσιολογικά.. κουραζομαστε πολύ με τον Μάνο κάθε φορά στο ρεμεπταδικο μα έχει αρχίσει να πηγενει πολύ καλά, έρχεται συνέχεια νέος κόσμος, κεθε μέρα και πιο πόλοι και τα κερδοι μας έχουν αρχίσει να αυξάνονται! Όμως κάτι που με στεναχωρει και με εκνευρίζει αφάνταστα είναι..οτι έρχονται και γυναίκες στο μαγαζί...και πολλές απο αυτές φλερτάρουν με το βλέμμα τους τον Μάνο..που παιζει μπουζούκι... ξέρω πως εκείνος δεν δίνει καμια σημασία σε αυτές.. μα με ενοχλεί να τον φλερτάρουν μπροστά στα ματια μου και να μην σέβονται ουτε το γεγονος οτι είμαι εκεί! Δίπλα του.. πως μπορεί εκείνες οι κοπέλες να συνεχίζουν να τον φλερταρουν ενω εκείνος δεν τις κοιτάζει καν; πως μπορούν να το κανουν αυτό μπροστά στα ματια μου ενω ξέρουν πια είμαι; απο τις σκέψεις μου με έβγαλε ο Μάνος ο οποίος τύλιξε τα χέρια του γύρω μου..
-καλημέρα κοριτσάκι μου είπε με βαθιά φωνη -καλημέρα είπα κάπως άτονα.. -έγινε κάτι; είπε κοιταζωντας με με ανησυχία -όχι, δεν έγινε κάτι.. απλός δεν είναι η μέρα μου σήμερα -θέλεις να κάνουμε κάτι για να γίνει η μέρα σου; είπε με πονηρό ύφος... και εγώ δεν είχα καμια απόλυτος όρεξη να κάνω τίποτα... αρχισε να μου δίνει απαλά φιλια και με έκλεισε στην αγκαλιά του.. μονο κλεισμένη εκεί μέσα ένιωθα ασφαλής , μονο εκεί μέσα ξεχνουσα τα προβλήματα μου.. μονο στην δική του αγκαλιά ήρεμω , με κρατάει σφικτά κατά δεν θέλω να τελειώσει ποτε αυτό..μα δυστυχώς υστερα απο μερικά λεπτα τα χέρια του με αφήνουν...και περνώ μια γκριματσα ανάλογη
-έλα γκρινιαρα καφέ πάω να φτιάξω! Είπε πειραζοντας τα μαλλια μου και σηκώθηκε απο το κρεβάτι με το πανω μερος του σωματος του εκτεθημενο..
Σωτηρης Έχω να την δω μια εβδομάδα.. αισθάνομαι τόσο κενός.. νιώθω σαν να μην έχει τίποτα αξία γύρω μου.. λειτουργώ μηχανικά χωρίς να σκέφτομαι τι κάνω.. ίσως αυτή η γυναικα με καταστρέφει λίγο λίγο... αφού είναι χειρότερο το να μην την βλέπω απο το να μην με θέλει...μακάρι να ηταν δικιά μου.. μακάρι να μην την γνωριζα με αυτον τον τροπο..μακάρι να μην ήμουν ποτε σε εκείνη την συμορρια.. μακάρι να ήμουν τόσο τυχερος όσο εκείνος..που την έχει δική του! Μα εγώ δεν το βάζω έτσι εύκολα κατω! Θα προσπαθήσω.. και οπου βγει! Θα πάω απόψε απο το μαγαζί..
