ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ

Μια έκπληξη...

Πέρασαν 3 εβδομάδες από τότε που εμφανίστηκε ο πατέρας μου και έγινε όλο εκείνο το σκηνικό που τρακαρα, που χτύπησα την Μελίνα... και τέλος πάντων όλα αυτά που έγιναν και ευτυχώς μέχρι και σήμερα δεν έδωσε κανένα σημείο ζωής ... σήμερα είναι μια ξεχωριστή μέρα... έχει τα γενέθλια της η Μελίνα, το κοριτσάκι μου... και σκοπεύω να της κάνω μια έκπληξη... όχι καμία σχέση με ρομαντική ατμόσφαιρα... κεράκια και έρωτα.. θέλω να της δώσω το δαχτυλίδι! Αυτό που μου είχε δώσει ο παππούς μου λέγοντας << αυτό να το δώσεις σε μια γυναίκα στην ζωή σου, σε αυτήν που θα γίνει η ζωή σου>> και τελικά είχε δίκιο... απόλυτο δίκιο!! Θέλω να της το δώσω να την δω να το φοράει στο χέρι της, να ξέρω ότι είναι απόλυτα δική μου... με το δαχτυλίδι είναι Αλλιός, με το δαχτυλίδι είναι επίσημα δικιά μου γυναίκα και κανενός άλλου! Κάθε μέρα την αγαπάω όλο και πιο πολύ, θέλω να την έχω δίπλα μου κάθε στιγμή παντού και πάντα.. δεν περίμενα ποτέ από εμένα να ξεστομιζω τούτα εδώ τα λόγια... ποτέ μου δεν περίμενα πως θα μαλακώσω τόσο πολύ με μια γυναίκα... και πως θα την αγαπήσω έτσι.. πραγματικά δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτήν.. έχει γίνει πια η ζωή μου, για αυτό και θα της δώσω και το δαχτυλίδι...
Πήρα άδεια από την δουλειά σήμερα είπα πως είμαι άρρωστος ... δεν ήθελα να χάσω ούτε στιγμή απο την σημερινή μας μέρα με την Μελίνα! Έτσι όσο εκείνη κοιμόταν εγώ πήγα να αγοράσω τριαντάφυλλα

- καλημέρα σας είπα καθώς έμπαινα στο κατάστημα
-καλημέρα σας είπε ο πωλητής με το κλασικό χαμόγελο, τι θα θέλατε;
- μια ανθοδέσμη κόκκινα τριαντάφυλλα και θα ήθελα να βάλετε και αυτό εδώ μέσα είπα και έδωσα το κουτάκι με το δαχτυλίδι
-μμ... μάλιστα είπε ο πωλητής για την κοπέλα σας;
-όχι για την γυναίκα μου είπα περήφανα με ανδρικό τόνο στην φωνή μου
-οριστεεε έτοιμα είπε και μου έδωσε την ανθοδέσμη
Πλήρωσα και ύστερα πήρα τον δρόμο για το σπίτι μας
Όταν γύρισα ήταν ακόμη νωρίς οπότε η Μελίνα δεν είχε ξυπνήσει! Υπέροχα! Δεν θα κατάλαβε καν ότι έφυγα...
Σήμερα κλείνει τα 18! Δεν έχω λόγια πια να περιγράψω τι νιώθω για εκείνη είναι πολύ παραπάνω τα αισθήματα μου για εκείνη από μερικά λόγια, κάθησα στον καναπέ και θυμήθηκα την πρώτη φορά που της έκανα έρωτα... ακόμη ανατριχιάζει τι σώμα μου σε αυτήν την σκέψη, ακόμη τρέμουν τα χέρια μου, ακόμη νιώθω την καρδιά μου να χτυπά ασταμάτητα γρήγορα... και η δεύτερη φορά ήταν ακόμη πιο όμορφη το είχα ανάγκη μετά όλη εκείνη την πίεση το σώμα της ήταν η μόνη ηρεμία μου η μόνη μου χαλάρωση από τότε όμως δεν την ξανα άγγιξα, δεν θέλω να πιστεύει ότι την θέλω μόνο για αυτό αλλά έμαθα να συγκρατώ τον εαυτό μου δίπλα της...