I'm Shattered But Now Your Back

Chapter 2

10 na ng gabi ako natapos kakapagod naman

Nag punta na ako sa elevator but to my surprise nandun din si Bryan

"Mia? Bakit nandito ka?"

"Nag over time ako e, ikaw?"

"Ganun din"

Pumasok na ako it's so awkward na maka sabay siya but I have no choice.

"Hatid na kita"

"No. Mag tataxi nalang ako"

"I insist, please?"

"Di na nakakahiya naman"

"Please?" Bakit ba ang pilit niya? 'Gusto mo rin naman' di kaya Tss..

"Sige na nga" I surrender. Di ako mananalo sakanya kukulitin ang kukulitin lang ako niyan.

Pumunta na kami sa parking area. Pinag buksan niya ako ng pinto, napangiti nalang ako. Gentleman pa rin siya.

30 minutes ang biyahe papunta sa bahay namin at sa 30 minutes na yun tahimik lang kami.

Pagkarating namin sa harap ng bahay pinag buksan niya ako ng pinto.

"Gusto mong pumasok?" Tanong ko pagkababa.

"Di na, sa susunod nalang"

"Sige, goodnight"

"Goodnight" and he drove away.

Pagkapasok ko sa bahay biglang nag on ang ilaw at nakita ko sina mama at papa na may kakaibang ngisi.

"Nak, bat ngayon ka lang?" Tanong ni mama.

"Nag over time po kasi ako"

"Yun lang ba talaga?" Tanong ni papa.

"Oo naman po"

"Okay"

"Mauna na po ako ha?"

"Sige anak, goodnight"

Dahil sa pagod nalimutan kong kumain. Madali lang rin akong hinala ng antok.

Maaga akong nagising. Sa office nalang ako kakain.

Pagkarating ko sa table ko, gandang naman ng bumungad saakin trabaho agad -_- gandang Simula ng araw o.

Inuna ko na ang trabaho ko. Mamaya nalang ako kakain.

Nang matapos ko ang trabaho ko bigla namang tumunog yung tyan ko buti nalang at busy ang lahat sa trabaho nila kundi nakakahiya talaga. Nakakaramdam rin ako ng hilo kaya napag pasyahan kong kumain.

Pababa na Sana ako ng bigla akong natumba buti nalang at may sumalo saakin.

"Mia!" That voice, I know that voice.
And everything went black.

Nagising ako dahil sa gutom. Tsk ano bang nangyari saakin?

Pagka mulat ko may biglang nag salita.

"Thank god your awake"

"B-bryan?"

"Oo, tsk di ka ba marunong kumain man lang? Buti nalang at nasalo kita" sermon niya saakin.

"So dapat mag thank you ako sayo?"

"Abay dapat lang. O kumain ka na" iniabot niya saakin ang pagkain.

"Ang dami naman nito?"

"Kumain ka nalang. Wag na maraming tanong"

"Hmmp, suplado" narinig niya yata at tiningnan ako ng masama.

"Ano sabi mo?"

"Wala po, sabi ko kakain na ako kaya wag kang magulo"

Habang kumakain ako naka tingin lang siya.

"May dumi ba ko sa mukha?"

"Wala naman"

"Bakit mo ko tinitingnan?"

"Bakit? Masama ba?" Baliw ba to? Di niya ba alam na niilang rin ako? Tss.

Natapos na akong kumain

"Tapos na ko"

"Okay. Sa susunod kasi kumain ka. Di ka naman ganyan dati e"

"Iba naman kasi yung dati sa ngayon" natigilan ako sa sinabi ko. Tsk
"I-i mean past is past kaya dapat di na pinag uusapan, sige una na ako, salamat" umalis na ako at bumalik sa table ko.

Pagka balik ko sinabihan ako ng kasama ko sa trabaho na hinahanap ako ni Mrs. Mina ang head namin.

Pumunta na ako sa office niya. Pag pasok ko agad ko siyang tinanong.

"Ma'am hinahanap niyo raw po ako?"

"Ah, yes. May request lang Sana ako, pwede ba?"

"Oo naman po. Ano po ba yun?"

"Pwede bang paki bigay nitong mga documents kay Sir Bryan personally. May kailangan pa kasi akong ountahan and it's very urgent"

"Oo naman po" tsk no choice e. Hay nako.

Pag punta ko sa floor kung saan ang office ni Sir Bryan sinabihan ko ang secretary na may ibibigay ako sakanya personally. Pumayag naman sabi niya pumasok nalang ako.

Pagka pasok ko nakita ko na may kahalikan si Bryan na isang babae naka kandong pa ito sakanya.

Bakit naka ramdam ako ng sakit? Bakit?

"S-sorry" sabi ko bigla kasi silang napatigil. Tiningnan ko si Bryan at pagka bigla ang nakalagay sa kanyang mukha.

Umalis na ako bago pa ako maabutan di ko namalayan na tumutulo na yung mga luha ko nagtatakang tiningnan ako nung secretarya ngunit wala na akong pakialam.

Swerte ko naman at walang tao sa elevator. Pagka sakay ko nakita ko si Bryan. Buti nalang at di niya nalimutan.

"Mia wait!"

Pumunta na ako sa table ko at kinuha lahat ng gamit ko. Nagtataka naman ang mga kasama ko pero di ko na sila pinanansin.

Lumabas na ako sa company at nag lalakad ako mag isa buti nalang at wala masyadong tao. Umiiyak parin ako, Ewan ko nga kung bakit. 'Just admit it Mia mahal mo pa kasi siya di ka naman masasaktan kung si ka naapektuhan e' hindi alam at ayokong alamin pero di ko madadaya ang sarili ko
And yeah okay I still love him. I still do.

Bigla namang may huminto na sasakyan sa harap ko habang tatawid ako. Lumabas roon si Bryan.

Hindi ko siya pinansin dahil alam ko any time babagsak nanaman ako sakanya.