I'm Shattered But Now Your Back

Chapter 25

Tatlong araw lang akong nanatitili sa hospial at naka labas na ako. Di naman kasi malala ang nangyari saakin. Nandito ako sa bahay ngayon, papasok naman talaga ako sa trabaho e pero syempre ang over eacting kong boss di ako pinag trabaho.

Pagka gising ko kanina nandito na siya sa bahay para lang sabihan ako na di ako papasok ngayon. At ngayon sa sobrang bored wala akong magawa at dahil sa nagugutom na rin naman ako, mag luluto ako. Wala naman kasi sila mama dito kasi busy sila, well mag si-stay sana sia pero sabi ko okay naman ako at kaya ko na ang sarili ko.

Every hour tumatawag si Bryan para kumustahin ako, parang timang lang, and speaking of tawag heto nanaman siya. I'm slicing some ingredients kaya isang kamay lang ang gamit ko at sinagot na ang tawag.

"hello? Babe? kumusta ka na? Bakit ang tagal mong sumagot ng phone mo? May nangyari ba? Kumain ka na ba? It's already 12:20, mag papadala nalang ako. What do you want? I'll ask Trish para mapadala----"

"Seriously Bryan, humihinga ka pa ba? and to answer your questions. I'm perfectly fine and no di pa ako kumakain-- hep hep hep." Mag sasalita pa sana e. "Di pa ako kumakain dahil nag luluto pa po ako." narinig kong napasinghap siya.

"Babe naman diba sabi ng doktor na wag ka masyadong mag gagalaw. Tsk! Mapapalala pa yang sugat mo e. Magpapadala nalang ako or ako nalang ang pupunta jan, wait for me okay." Pinutol na niya ang linya. Ang isang yun talag hayy masyadong praning.

Ilang sandali lang may narinig ako nag door bell kaya agad akong pumunta sa labas. at di nga ako nag kakamali si Bryan nga iyon.

Pagkakita niya palang saakin agad niyang ininspeksyon ang katwan ko.

"Ano ka ba Bryan, okay nga lang ako. Wag ka ngang OA." Natatawang sabi ko sumimangot naman siya. "Nag aalala lang naman ako e baka kung anong nangyari sayo. I can't bare it pag naulit nanaman ang nangyari sayo." Kita ko ang takot sa mga mata niya. I smiled at him. "No need to worry okay? Look I'm fine..... Pasok na nga tayo." Bago kami pumasok may kinuha pa siyang plastic bags pagkain guro ang laman nito.

"Wag ka na mag luto babe. May dala na ako eto nalang kainin natin." Aangal pa sana ako pero nag salita na agad siya. "Wag ka ng umangal."

"So hindi ka rin pala kumain?" Tumango siya. Hinanda ko na ang gagamitin namin at nag simulang ng kumain.

Tapos na kaming kumain ngayon kaya tambay kami sa sala. Nanood muna kami ng movie, Naka higa siya sa lap ko. Nramdaman ko naman na di na siya nag lilikot kaya tiningnan ko siya natutulog pala. Siguro subrang busy siya pumunta pa talaga siya dito. Tsk, tsk kawawa naman ang mahal ko. Hahaha napatawa naman ako sa nasabi ko first endearment ko yun sakanya.

Nilalaro ko ang buhok niya habang nanonood ako. Natapos na ang movie nang magising siya.

"How's your sleep?"

"Hmmm, fine. Masarap palang matulog sa lap mo babe, magawa nga minsan." Namula naman ang pisngi ko.

"H-hoy, ano ka sinuswerte?" Natawa naman siya kaya mas namula pa ako.

PAK! PAK! PAK!

"A-aray naman babe, s-stop... Aw." He hold my both hands pero tumawa pa rin siya. "Bitawan mo nga ako." Pilit kong kinakawala ang mga kamay ko sa pagkakahawak niya. Pero bigla niya akong niyakap, sandali akong natigilan pero bigla niya akong kiniliti.

"Wahahahaha, Bryan! ano ba! hahahaha.... tumigil ka na nga! Di na ako makahinga." Tumigil naman siya. tumahimik naman ang paligid. Ilang sandali lang ay iniayos niya ang pwesto namin, pinasandal niya ako sakanyang dibdib. Rinig na rinig ko ang lakas ng pintig ng puso niya.

"Babe?"

"Hmm?" Matagal siyang di naka sgot kaya tiningnan ko siya naka tingin rin siya saakin. Kita ko sa mukha niya ang takot at lunkot, nabahala naman ako kaya hinawakan ko ang pisngi niya.

"Come on, What is it?" Pumikit muna siya at kinuha ang kamay ko na papuntang labi niya.

"I had a bad dream"

"What is it then?"

"You left me"

I smiled at him "It's just a dream Bry"

"But it seems like it's true" Inayos ko ang upo ko at inipit ko ang mukha niya sa kamay ko.

"Do you believe that I will leave you?" Nanginginig ang boses ko habang sinasabi ko iyon. Bigla naman siyang nabahala sa boses ko. Tinanggal niya ang mga kamay ko sa mukha niya at niyakap niya ako ng mahigpit. "Of course not. It's just that... I don't want you out of my life... I'm scared that you'll leave me...."

"There's nothing to be scared of because I won't leave you" I smiled to him. A smile of assurance. And finally ngumiti na siya.

I won't leave him what ever it takes because I love him.