I'm Shattered But Now Your Back

Chapter 24

Nagising ako dahil sa higpit ng pagkakahawak sa kamay ko. Ginalaw galaw ko ang kamay ko pero mas lalo yatang humihigpit. Dinilat ko ang mga mata ko, only to see Bryan holding my hand.

Tiningnan ko siya, nakita ko ang malungkot at sisingsising mukha niya. Tinanggal ko ang pagkakahawak niya saakin.

Magsasalita pa sana siya ng biglang bumukas ang pinto. Inilabas doon ang mga magulang ko na may nag aalalang mukha. agad agad namang lumapit si mama saakin at niyakap ako. Lumayo ng kaunti si Bryan para maka lapit si mama saakin.

"Thank god your awake, two hours ka ring nakatulog. Good thing is nandito lang si Bryan sa tabi mo dahil nang galing pa kami sa isang branch natin malayo layo dito" sabi ni mama, napalingon naman ako sa gawi ni Bryan. He just smiled to me agad ko ring inalis ang tingin ko sakanya.

"Are you okay na? Do you need anything?" umling naman ako. Matagal pa nag stay sila mama dito pero napapansin kong pagod na sila.

"Tita, Tito, since okay na man po si Mia you can go home. I'll stay here para bantayan siya. Sigurado pong pagod na kayo. Ako na pong bahala dito" sabi ni Bryan kina mama. Nahalata niya rin siguro kaya pinauwi niya na sila mama. Tumango naman si mama at binaling ang atensyon sa kay Bryan.

"Are you sure? Baka pagod ka na rin. Ikaw pa naman nag bantay sa kanya kanina" tumango naman si Bryan. It's okay lang po and it's my responsibility to take care of your daughter" mama smiled at him, pagkatapos siyang bilinan nila mama umalis na rin sila.

Kaming dalawa nalang ang natitira dito and it's so awkward.

Lumapit naman siya saakin kaya tumalikod ako. I don't want to face him now. Nasaktan ako sa nakita ko. Why did he lie to me?

Narinig ko ang malalim niyang buntong hininga. Wala saamin ang nag sasalita. Nag sisimula nanamang mag init ang sulok ng mga mata ko.

"M-may gusto ka bang kainin? A-anong gusto mo?" hindi ko siya pinansin. "Gusto mo ba ng prutas? Apple? Orange? teka mag babalat lang ako"

"Ayokong kumain" pinigilan ko ang pag hikbi ko para di niya mapansin na umiiyak ako.

"Kailangan mong kumain, two hours din ang naitulog mo. There's a soup here, binili ni tita kanina para paggising mo may makakain ka na"

"I said I don't want to eat" di pa rin ako humaharap sakanya.

"C'mon Mia, Don't do this. Kung galit ka saakin wag mo naman damayin ang sarili mo" nahihirpan niyang sabi.

Nang humupa ako sa pag iyak dahan dahan akong bumangon. Tutulungan niya pa sana ako pero winaksi ko ang kamay niya saakin.

"What do you want to eat?" tanong niya ng makaayos ako ng upo.

"Soup" tumango naman siya at hinanda ang pagkain.

"Wait lang ha, medyo mainit pa kasi hihipan ko muna" bago niya sinubo saakin hinipan niya muna pero umiwas ako.

"Kaya ko nman na" kukunin ko na sana pero biglang kumirot ang sugat ko. Nag alala naman ang mukha niya.

"Tsk, ako na kasi. Sabi ni Doc. wag ka daw muna mag gagalaw. Masakit pa ba?" umiling ako. Patuloy niya pa rin akong sinusubuan. Natapos na ako sa pagkain. Di muna ako humiga dahil kakatapos ko lang.

Naka tingin lang ako sa kawalan ng bigla nag salita si Bryan at hinwakan ang kamay ko. Tinanggal ko naman ito pero hinigpitan niya naman. Hinayaan ko na siyang hawakan ang kamay ko pero di ako lumilingon sakanya. Nararamdaman ko naman ang sakit na naramdam ko kanina.

"I can explain if you listen to me. I can't stand that your being so cold to me, di' ako sanay" tiningnan ko naman siya pero agad ko namang iniwas. Hinuhuli niya ang mga tingin ko.

"Why?" tanong ko sakanya, isag salita lamang yan pero ang dami ibigsabihin.

"What you saw in my office was nothing. She is noting. I swear pinipilit kong alisin siya, and then you came. At kasalanan ko pa ang nangyari sayo, kung di sana nangyari yun di ka nasasaktan ng ganyan..... parati nalang kitang nasasaktan" gumagaralgal na ang boses niya.

"W-Who is she?" di ko maiwasan di itanong sakanya.

"She's Suzy. Isa siya sa mga anak ng isa sa mga may malalaking share sa companya, She's nothing okay?"

"She's Flirting with you" bigla namang lumaki ang mata niya.

"N-no, well y-yes pero di naman ang nag papalandi sakanya"

"W-why did you lie to me?"

"Dahil pag sinabi ko sayo alam kong magagalit ka kaya sabi ko kay Trisha na wag kang papasukin hanggang di lalabas Suzy kaya sinabi kong may meeting ako. ayoko lang naman nag mag isip ka ng masama saakin. Ayokong mag selos ka sa isang walang kwentang dahilan. Ayokong sumama ang lob mo saakin. Ayokong mag away tayo tapos di mo ako papansinin" bigla namang bumuhos ang mga luha ko. Bkait ba iyak ako ng iyak> Niyakap niya ako at humagulgol ko sakanya.

"Shhh, don't cry, please. I'm sorry" ilang minuto kaming tahimik at tanging naririnig lang naman at ang pag hikbi ko. Maya maya humupa na ako. Lumayo naman ako sakanya at tiningnan siya. Kita kong ang lungkot sa mga mata niya. "Forgive me?"

Ngumiti ako sakanya. Ngumiti rin siya pero di umabot hanggang mata. Nagtataka naman ako. Lumukot naman ang expression niya at nawala ang ngiti sa labi.

"W-why? is their something wrong? may masakit ba?" nag aalala niyang tanong. Umiling naman ako.

"Mag pahinga ka na. It's already 8 o'clock, you should rest" umiling naman ako. "Iwanna watch TV, please" tumango naman siya. Kinuha niya ng remote at inon ang TV.

"Bryan" tawag ko sakanya. Lumingon naman siya na nagtataka. Tinap ko ang gilid ko. Ngumisi naman siyaat dahan dahang humiga sa tabi ko. Malaki naman ang higaan kaya kasya kaming dalawa. Hinapit niya ako ng dahan dahan kaya napasandal ako sa dibdib niya. Nilalaro niya naman ang buhok ko.

Ipinulupot ko ang kamay ko sakanya. Naririnig ko ang bilis ng tibok ng puso niy. "Bry?"

Inayos ko ang sarili ko para matingnan siya. "Hmmm?"

"Why does your heart beat so fast?" bigla nman siyang ngumiti.

"I don't really don't know... Baliw na yata ang puso ko pero ang alam ko lng iisang tao lang ang nakakagawa niyan, and it's you. I love you so much" hinalikan niya ang ulo ko. I smiled to him to mas sumiksik pa sakanya. "I love you, too"

Ilang sandali pa ay nakaramdam ako ng parang kailangan ko yatang pumunta sa C.R tsk! kaya ko naman pero kailangan ko ng tulong.

"Bry?"

"Yes baby?"

"Uhm" Shit na malagkit naman. Nakakahiya kaya. Pero talagang di ko na kaya.

"Come on, tell me" nag aalalang tanong niya.

"Naiihi ako" nahihiya kong sabi, naramdaman ko naman ang mahinang pag tawa niya.

"Okay" inalayan niya ako papuntang banyo.

Ginawa ko na ang dapat kong gawin. Nag toothbrush na ako at nag hilamos. Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin. I look so haggard. I smiled dahil sa sobrang haggard ko mahal pa rin ako ng mahal ko.

*tok*tok*tok*

"Mia, babe? you okay there?" sigaw niya galing sa labas.

"Y-yeah, I'm okay" lumabas na ako at inalalayan ako ni Bryan pa balik. Humiga na kaming dalawa.

"What took you so long?"

"Tiningnan ko lang ang itsura ko sa salamin" natatawa kong sabi> Nagtaka naman siya.

"Bat' ka tumatawa?"

"eh kasi kahit na ang panget ko, mahal mo pa rin ako" He smiled to me and said

"Your not ugly. At kahit n ano pa ang itsura mo, mahal pa rin kita. No. Matter. What" amd he kissed me.