Hoofdstuk 26

1.4K 66 1
                                    

Nauwfel:

Ik kan niet geloven dat ze dood is. "Ik wil haar zien", zeg ik.De dokter knikt en zegt dat ik hem moet achtervolgen. Ik weet dat dit dom is. Intisar zien terwijl ze dood is gaat mijn hart nog harder breken. Dan opent hij een kamer en doek de doek over een meisje omhoog. Ik hou mijn adem in, maar dan. 'Dit is Intisar niet', zeg ik. De dokter kijkt me vreemd aan. 'Sorry, wie zoek je dan? Dit moet vast een vergissing zijn, sorry meneer', zegt de dokter. Dan brengt hij me naar de echte Intisar. De levende echte Inty. Als ik haar zie vallen de tranen over mijn wangen. Ze is hier!!

Ik wacht tot ze haar ogen opent. Als ze me ziet, kijkt ze me direct boos aan. 'Jij', zegt ze. Jaa, ik weet dat ze nog boos is om die achtervolging. 'Sorryyy, ik meen het. Ik wilde alleen weten of je met Jamal gaat trouwen, dat is alles', zeg ik. 'Jij bent getrouwd Nauwfel!!' zegt ze boos. Ik ga op het bed zitten en kijk haar diep in de ogen aan. 'Ik weet het, maar dat wil ik niet zijn, Intisar! Als je me een kans wilt geven, ga ik direct scheiden!! Een leven zonder jou is echt onmogelijk', zeg ik. Elk woord meen ik uit het diepste van mijn hart. Intisar is blijkbaar verbaasd.

'Wat zeg je ervan?'vraag ik na een lange stilte. 'Het is maar goed ook dat ik nee zei tegen Jamal', zegt Intisar. Serieus?? Heeft ze nee gezegd?? Ik wil haar wel optillen, maar ik hou me in. Ik pak haar handen vast. 'We zullen gauw samen zijn', zeg ik en neem afscheid. Ik moet van Aya kwijt. Ik weet dat Jamal nu dichter bij ons is dan ooit, maar voor de liefde heb je alles over.

Intisar :

Ik weet nu dat ik de juiste beslissing heb genomen. Nauwfel houdt van me en gaat scheiden van Aya. Blijer kan ik niet zijn. Ik mag vandaag al het ziekenhuis uit. Ik sta van mijn bed op en zorg ervoor dat ik er deftig naar buiten loop. Ik kan niet geloven dat Nauwfel en ik eindelijk samen kunnen zijn. Zonder problemen of drama. Ik weet dat Aya wel moeilijk gaat doen, maar voor mij maakt het niet uit. Ik ben bij Nauwfel, dat is alles wat telt. Ten minste dat dacht ik, tot Jamal opeens verschijnt. 'Hallo, schoonheid', zegt hij op het moment dat ik het ziekenhuis wil verlaten. Ik sta aan de grond genageld. 'Me gemist?' vraagt hij met een grijns.

Alleen WijWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu