Alleen Wij

Epiloog

Intisar :

'Eerlijk, deze vind ik de mooiste', zeg ik tegen Isra. Ik laat haar mijn trouwfoto's zien ook al was ze er zelf bij. 'Jaa, je zag er echt prachtig uit', zegt Isra. Op haar schoot zit haar kleine dochter Tasnim. Zij is een paar dagen na de mijne getrouwd. Ik zelf ben nu zwanger. 'Is het moeilijk zo'n kind?' vraag ik en til Tasnim op. 'Nee, maar de mijne slaap en eet alleen maar', antwoordt Isra. Haar dochter is maar een paar maanden uit. 'Waar blijft ze?' vraagt Isra. Ik kijk haar vreemd aan. Oh jaa, Latifaa!! Ik heb haar ook uitgenodigd.

'Ik ben thuiss!!'roept Nauwfel wanneer hij binnen komt. Hij is eindelijk terug van zijn werk. Ik verveel me dood. Isra en Latifa zijn net weg en ik mag niet gaan werken vanwege mijn zwangerschapsverlof. Ik haat dit!! Nauwfel geeft me een kus. 'Me gemist?' vraagt hij. Ik knik. 'Weet je hoe saai het wel niet is', zeg ik. Ik ben nog nooit zo blij geweest. Nu samen met Nauwfel voelt het alsof ik alles aan kan. Ik hou zoveel van hem.

Nauwfel :

Ze weet het niet, maar zij bepaalt de dromen van mijn ziel. En haar liefde kleurt de inhoud van het leven dat ik wil. Voor haar ga ik door het vuur.
Het wordt een avontuur, een wondermooi verhaal!
Er is niemand die dit meisje zo met hart en ziel bemint... Dan ik.
Niks anders telt, Intisar, dan Alleen Wij.

~ Einde ~