Our Destiny L.P. Fanfiction

10.Το συγκρότημα

Liam's pov

Με το που σηκώνομαι από το κρεβάτι η πρώτη μου σκέψη είναι να στείλω μήνυμα στη Kaudie-Anne. Ελπίζω μόνο να μην την ξυπνήσω. Κοιτάζω το ρολόι. Η ώρα είναι 10:00. Θα είναι σίγουρα στη δουλειά. Αποκλείεται να κοιμάται. Πριν το ξανάσκεφτώ και αλλάξω γνώμη της στέλνω:

«Καλημέρα! Τι κάνεις? Χαθήκαμε, αλλά θα επανορθώσω. Παίζουμε με τα αγόρια σήμερα -ως συγκροτηματάκι- στην παμπ λιγο πιο κάτω απο το Funky Buddha. Θες να έρθεις να μας δεις? Μπορείς να φέρεις και παρέα».

Τέλεια! Πάει κι αυτό. Ώρα να φεύγω για την πρόβα στο σπίτι του Zayn. Αν αργήσω θα με βρίσουν.

End Liam's pov

Σήμερα ξύπνησα πολύ νωρίς, αν κοιμήθηκα δηλαδή καθόλου. Πολύ ταραγμένος ύπνος. Πρέπει να κοιμηθώ επειγώντος το μεσημέρι γιατί ο πρωινός καφές δε με βοήθησε καθόλου. Και φυσικά πρέπει σήμερα που είμαι κουρασμένη να έχουμε πολλή ένταση στη δουλειά. Ε πώς! Να μην γελάσει λίγο η τύχη μου?

Όλοι μου έφεραν λάθος άρθρα για το τεύχος. Ευτυχώς που οι συνεντεύξεις μου με τους διατροφολόγους και τον Beckham πήγαν όλες υπέροχα. Αν είχα κι αυτό στο νου μου τώρα δεν ξέρω τί θα έκανα... Το τηλέφωνο με βγάζει από τις σκέψεις μου και καταλαβαίνω ότι κάθομαι τόση ώρα με τα μάτια κλειστά. Πώς φαίνεται ότι νυστάζω....

«Klaudie-Anne στο τηλέφωνο. Παρακαλώ?»

«Σε ζητάει η διευθύντρια στο γραφείο», ακούγεται η Lorraine από τη γραμματεία.

«Ναι πηγαίνω αμέσως!», απαντάω.

Liam's pov

Μόλις φτάνω ακούω τα ντράμς. Ο Niall. Αν δε ξεσηκώσει τη γειτονιά στο πόδι δεν θα σταματήσει ποτέ. Αχ αυτό το παιδί. Όχι δεν παίζει αυτός ντραμς. Ειδικότητά του η κιθάρα. Αλλά ο Niall είναι Niall. Δεν αλλάζει.

-Καλημέρα! φωνάζω όταν φτάνω στην πόρτα του γκαράζ.

Ο ήχος των ντραμς καλύπτει τη φωνή μου, αλλά ο Louis με βλέπει και με χαιρετάει.