Our Destiny L.P. Fanfiction

20.Malory

Με το που ακούω το μήνυμα, ένα χτύπημα στην πόρτα κάνει κι αυτό την εμφάνισή του.

-Ποιος είναι, φωνάζω.

-Klaudie-Anne ανοιξε! Δε φεύγω αν δε μιλήσουμε! Με απέφευγες για πολύ καιρό τώρα!

Τί θέλει τέτοια ώρα εδώ? Ανοίγω την πόρτα στον Josh....

-Είναι 1:30 η ώρα το βράδυ! Τί στο καλό θες εδώ τέτοια ώρα που δεν μπορούσες να περιμένεις μέχρι αύριο, του φωνάζω.

-Δε μπορείς να μου κρύβεσαι άλλο ούτε εσύ ούτε η φιλενάδα σου. Το κατάλαβες αυτό?

-Όχι...δεν καταλαβαίνω. Για τί ακριβώς μου μιλάς? , του λέω χαλαρά.

Στην πραγματικότητα όμως κάτι υποψιάζομαι. Την άτιμη τη Malory αν την πιάσω στα χέρια μου.....Αχ!

-Πού είναι η κολλητή σου? Μου είπε ότι θα κοιμηθεί σε εσένα σήμερα το βράδυ.

Με κοιτάζει καχύποπτα. Προφανώς η Malory δε πίστευε ότι θα μπορούσε να έρθει μέχρι εδώ ο Josh μόνος του και εμένα δε μου είπε τίποτα! Εγώ πρέπει να βγάλω το φίδι από την τρύπα τώρα.

-Εεε κοίτα...πήγε λίγο στο περίπτερο εδώ δίπλα και έρχεται...

Τελευταία φορά που την καλύπτω! Όλο βλακείες λέω! Δε ξέρω εγώ από αυτά!

-Ποιο περίπτερο? Όλα είναι κλειστά τέτοια ώρα! Με κοροΪδεύεις? Μέσα στη μούρη μου κι όλας? Δε ντρέπεσαι καθόλου δηλαδή?

-Α για να σου πω! Καταρχάς μη φωνάζεις!! Θα τους ξυπνήσεις όλους! Και κατά δεύτερον...σου έχω δώσει την αφορμή για να μη με πιστεύεις δηλαδή?

-Ναι! Μου φτάνει που είναι κολλητή σου!

-Εσύ πήγες και τα έφτιαξες μαζί της! Δε θα μου το φορτώσεις κι αυτό!

-Πού ειναι η Malory, Anne? Πες μου τώρα!

-Σου είπα!

-Ωραία! Θα την περιμένω! Εδώ!

-Όχι δε θα την περιμένεις! Και θυμάμαι πολύ καλά που σου είπα να μην ξαναέρθεις μόνος σου εδώ, δε ξέρω όμως αν ΕΣΥ το θυμάσαι! Βγες έξω!

-Όχ...

-ΣΣΣΣΣ!!!! Κάποιος είναι απ'έξω!!!! ,του λέω απότομα.

-Ποιος είναι τέτοια ώρα? Μήπως η Malory? Μου αντιγυρίζει κοροίδευτικά.

-Σκάσε! Και μπες μέσα! Στην κρεβατοκάμαρα. Τώρα!

Τρέχοντας πάω να ανοίξω την πόρτα. Πάει ο ύπνος μου και μου φαίνεται ότι αυτό θα είναι το λιγότερο σήμερα.

-Ζoe?? Τί έπαθες?

-Ax Anne πρέπει να άφησα στην τσάντα σου το κινητό μου. Το είχα κλειστό και το έψαχνα αλλά δεν το έβρισκα και θυμήθηκα ότι το έχεις εσύ.

-Αα ε ναι. Παω να δω. Μισό λεπτό., της απαντάω.

-Ποιος είναι μέσα?

-Η Malory! Ναι θα κοιμηθεί εδώ σήμερα? Της ξεφουρνίζω.

-Δεν το ήξερα...Γιατί? Malory???

Κάνει να μπει μέσα, αλλά την σταματάω πριν προλάβει.

-Εμ είναι στην τουαλέτα τώρα. Θα μιλήσετε αύριο αν είναι...Ορίστε το κινητό. Άντε καληνύχτα τώρα.

Και κυριολεκτικά της κλείνω την πόρτα στα μούτρα της. Υπέροχα! Δε θα μπορούσαν να είναι καλύτερα τα πράγματα.

-Πoιος ήταν?

Τον ξέχασα τελείως αυτόν. Αμαν...

-Η Zoella. Άντε ώρα να φεύγεις κι εσύ. Αρκετά ψέματα έχω πει για χάρη σου!

-Κι όχι μόνο. Και για τη Mal αρκετά έχει πει..Τέλος πάντων, καταλαβα. Ούτε εσύ ξέρεις πού είναι, μου λέει απογοητευμένα.

-Όχι Josh κάνεις λάθος σε λίγο θα...

-Σταμάτα, με διακόπτει υψώνοντας το χέρι του. Μ'αυτόν θα είναι πάλι. Νόμιζα είχε τελειώσει αυτή η ιστορία, αλλά μάλλον έκανα λάθος.

-Συγνώμη, του λέω.

-Να ζητάς συγνώμη που της τον γνώρισες κι όχι για αυτό...Καληνύχτα

Φεύγει κλείνοντας με δύναμη την πόρτα πίσω του. Άλλο ένα βράδυ με δράματα. Η Malory είναι νεκρή! Σοβαρά! ΔΕ φτάνει που μου είπε ψέματα και ξαναβγαίνει με τον Harry, δε φτάνει που την κατάλαβε ο Josh και ήρθε μέχρι εδώ, παραλίγο να μας πάρει χαμπάρι και η Zoella και θα της τα έλεγε όλα. Από πού κι ως πού εδώ ο Josh μόνος του?

Ξαπλώνω στο κρεβάτι προσπαθώντας να κοιμηθώ, αλλά ένας εφιάλτης δυσκόλεψε τον ύπνο μου. Ο Liam με μισούσε στον εφιάλτη. Και μάλλον και στην αληθινή ζωή, προσθέτει η συνείδησή μου.