Our Destiny L.P. Fanfiction

21.Στο νοσοκομείο

Ξυπνάω με μια ελπίδα ότι όλα τα χθεσινά ήταν ένα άσχημο όνειρο (εκτός του εφιάλτη) , αλλά μάταια. Η ώρα είναι 12:07. Γουρούνιασα πάλι. Πρέπει να μάθω να ξυπνάω νωρίς. Δε γίνεται αυτό το πράγμα κάθε σαββατοκύριακο να χάνω τη μέρα μου. Αποφασίζω να πάρω τη Malory να πάμε για καφέ ωστε να ξεκαθαρίσουμε κάποια πραγματάκια.

-Καλημέρα Mal. Πώς είσαι?

-Μια χαρά. Εσύ? , μου μιλάει όλο ζωντάνια.

-Καλά. Έλεγα αν θες να περάσεις από δω να πάμε για καφέ. Να μιλήσουμε. Έχουμε καιρό να σχολιάσουμε τα πράγματα. Να μιλήσουμε και για χθες.

-Τί έγινε χθες, ρωτάει πανικοβλημένη. Σε έπιασα!

-Για το τραπέζι καλέ λέω. Πού πήγε το μυαλό σου? Να σου πω και για τον Liam.

Αυτό είναι αλήθεια. Θέλω να της μιλήσω για αυτόν. Για ότι έγινε χθες το βράδυ.

-Οκ ντύνομαι και έρχομαι. Φιλιά.

-Φιλιά

.....

-Καλημέρα κι από κοντά, της λέω όταν την βλέπω να φτάνει στην καφετέρια-στέκι μας.

-Καλημέρα! Τί έγινε με τον Liam, ρωτάει αμέσως.

-Κάτσε ηρέμισε θα σου τα πω όλα.

-Οκ μισό να δω ένα μήνυμα. Είναι από τη Zoella. Λέει ότι είδε.....

Η έκφρασή της άλλαξε ξαφνικά κι από λαμπερή έγινε θλιμμένη και σοκαρισμένη.

-Τί είδε? Mal? Με ακούς?

-Νναι...όχι δεν...τίποτα...για ένα βιντεάκι μου λέει. Θα το στείλει και σε εσένα υποθέτω.

-Καλά, απαντάω

.

Για λίγο δε μιλάμε.

-Να σου πω τί έγινε με τον Liam τελικά?

-Ναι πες μου.

Της περιέγραψα όλα όσα έγιναν μεταξύ μας χθες το βράδυ. Όλα όσα ένιωσα και όσα φάνηκε ότι ένιωσε κι ο ίδιος. Όμως η Mal ήταν αφηρημένη. Συνεχώς απαντούσε μονολεκτικά και ενώ ήταν εκεί, ήξερα ότι δεν ήταν πραγματικά....Κάτι τη βασάνιζε, οπότε είπα να μην αναφέρω τίποτα για το χθεσινό βράδυ. Κάτι της χάλασε τη μέρα και δεν θέλω να της την χειροτερεύσω. Ξαφνικά μου πετάει: